کرامات فاطمه زهرا(س)

هنگامی‌که روح انسان قوی شود و پرتویی از صفات الهی در جان او بیافتد و به مقام قرب او نائل گردد، اراده‌اش به فرمان خدا در جهان تکوین اثر می‌گذارد و آنچه را او می‌خواهد، همان می‌شود.
این همان ولایت تکوینی است که اولیای خدا از آن برخوردار بودند و همان چیزی است که سرچشمه کرامات مختلف می‌باشد و معجزات انبیا، مرحله عالی آن است، فاطمه زهرا(س) از عنایت الهی سهم وافری داشت و روایت زیر شاهد این مدّعاست:

بسیاری از مفسّران اهل سنّت مانند زمخشری و سیوطی در ذیل آیه شریف:
«کلَّمَا دَخَلَ عَلَیهَا زَکرِیا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقاً قَالَ یا مَرْیمُ أَنَّی لَک هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللهِ إِنَّ اللهَ یرْزُقُ مَنْ یشَاءُ بِغَیرِ حِسَابٍ؛ ۱
هر زمان زکریّا وارد محراب او می‌شد، غذای مخصوصی در آنجا می‌دید. از او پرسید: ای مریم! این را از کجا آورده‌ای؟ گفت: این از سوی خداست، خداوند به هر کس بخواهد بی‌حساب روزی می‌دهد».
از جابر بن عبدالله نقل کرده‌اند که:
رسول خدا(ص) چند روز بود غذایی نخورده بود و کار بر او مشکل شد، به منزل همسرانش سر زد، هیچ کدام غذایی نداشتند، سرانجام به سراغ دخترش فاطمه(س) آمده و فرمودند:
«دخترم! غذایی داری من تناول کنم؛ زیرا گرسنه‌ام؟»
عرض کرد: «نه، به خدا سوگند!»
هنگامی‌که رسول خدا(ص) از نزد او خارج شد، زنی از همسایگان دو قرص نان و مقداری گوشت برای فاطمه(س) هدیه آورد و او آن را گرفت و در ظرفی گذاشت و روی آن را پوشاند و گفت: «به خدا سوگند رسول الله(ص) را بر خود و فرزندانم مقدّم می‌دارم!»
و این در حالی بود که همه گرسنه بودند.
حسن(ع) و حسین(ع) را به سراغ پیامبر(ص) فرستاد و از او دعوت کرد به خانه بیاید.
عرض کرد: «فدایت شوم، چیزی خداوند برای ما فرستاده و من آن را برای شما ذخیره کرده‌ام.»
پیامبر(ص) فرمودند: «بیاور» و او ظرف غذا را نزد حضرت آورد. هنگامی‌که پیغمبر(ص) سر ظرف را برداشت، مملوّ از نان و گوشت بود، هنگامی‌که فاطمه(س) آن را دید در تعجّب فرو رفت و فهمید این نعمت و برکتی است از سوی خدا، شکر آن را به جا آورد و بر پیامبر(ص) درود فرستاد.
پیغمبر(ص) فرمود: «دخترم! این را از کجا آورده‌ای؟»
عرض کرد:
«هُوَ مِنْ عِنْدِ اللهِ إِنَّ اللهَ یرْزُقُ مَنْ یشَاءُ بِغَیرِ حِسَابٍ؛
این از سوی خداست، خداوند به هر کس بخواهد، بی‌حساب روزی می‌دهد!».
پیامبر(ص) شکر خدا را به جا آورد و این جمله را فرمود:
«الْحَمْدُ للهِ الَّذِی جَعَلَک شَبِیهَۀً بِسَیدَۀِ نِساءِ بَنِی اسْرائِیلَ؛
شکر می‌کنم خدایی را که تو را شبیه [مریم] بانوی زنان بنی‌اسرائیل قرار داد.»
هنگامی‌که روزی خوبی نصیب او می‌شد، از او سؤال می‌کردند: این از کجاست؟ می‌گفت: «از نزد خداست.»
سپس پیغمبر(ص) به سراغ علی(ع) فرستاد، او آمد و همگی از آن غذا خوردند و بقیّه همسران پیامبر(ص) نیز خوردند و همه سیر شدند و هنوز ظرف غذا، پر بود!
فاطمه(س) می‌گوید: «من از آن برای تمام همسایگان فرستادم و خدا در آن برکت و خیر زیادی قرار داد.»۲
و این نمونه‌ای از کرامات آن بزرگوار بود.

پی‌نوشت‌ها:
۱. سوره آل عمران (۳)، آیه ۳۷.
۲. زمخشری در «کشّاف» و سیوطی در«درّ المنثور» ذیل آیه ۳۷ سوره آل عمران (۳) و ثعلبی در«قصص الانبیاء» صفحه ۵۱۳ آن را نقل کرده‌اند.