«طُوبي لِمَن شَغَلَهُ عَيبَهُ عَن عُيوبِ النّاسِ؛
خوشا به حال كسي كه اصلاح عيب خويش، او را از عيب جويي ديگران بازداشته است.»
شخصي نزد عمر بن عبدالعزيز رسيد و در سخنان خود از مردي به بدي ياد كرد. عمر گفت:
اگر مايلي، تحقيق كنم. در صورتي كه گفته ات دروغ درآمد، فاسق و گنه كاري و خبر تو مشمول اين آيه شريفه مي شود:
«يا أَيها الَّذين آمَنُوا إِن جاءَكُم فاسِقٌ بِنَبَإِ فَتَبَينُوا؛
اي مؤمنان اگر فاسقي براي شما خبري آورد تصديق نكنيد تا تحقيق كنيد.
و اگر راست گفته باشي، عيب‌جو و سخن‌چين هستي كه مشمول اين آيه مي‌شوي.»
«هَمّازٍ مَشّاءٍ بِنَميم؛
از عيب‌جو و سخن‌چين پيروي مكن.»
و اگر هم ميل داري، تو را عفو مي كنم.
شخص شرمنده و سرافكنده شد.
منبع : کشکول موعود – موسسه فرهنگی هنری موعود عصر عج
