اندیشه انتظار و امام خمینی ره

اندیشه انتظار و امام خمینی: احیای مفهوم انتظار

انتظار و امام خمینی : امام امت به یاری پشتوانه غنی فکری و مبانی نظری خود که مبتنی بر منابع و متون اصیل اسلامی و به دور از هر گونه شایبه التقاط و خودباختگی بود، در طول زندگی پربرکتش، قاموسی عظیم از مفاهیم اسلامی را تدوین کرد که در سراسر تاریخ حیات فکری ـ فرهنگی مردم مسلمان ایران بی‌سابقه بود؛ زیرا در این قاموس، واژه‌ها نه در صفحه‌های محدود کتاب، بلکه در صفحه‌ای به گستردگی زندگی اجتماعی ـ فرهنگی مردم معنا می‌شد.

در قاموس مفاهیمی که بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران تدوین آن را آغاز کرد، واژه‌هایی چون ایثار، جهاد، شهادت، امر به معروف و نهی از منکر و… که سال‌ها به فراموشی سپرده شده بودند، حیات دوباره یافتند.

همچنین واژه انتظار که سال‌ها با سکون و سکوت، تحمل ستم و دم فروبستن و در یک کلمه، ماندن و در جا زدن به امید برآمدن دستی از غیب، مترادف شمرده می‌شد، مفهومی دیگر یافت. این بار انتظار، نه به عنوان عاملی برای خاموش ساختن روح سرکش اجتماع، بلکه به عنوان ابزاری برای دگرگون کردن وضع موجود و حرکت به سوی آینده موعود به کار گرفته شد.
اندیشه انتظار و امام خمینی: زمینه‌ساز قدرت اسلام

حضرت امام با ژرف‌اندیشی تمام، احیای فرهنگ انتظار را وسیله‌ای برای تحقق دوباره قدرت و شوکت گذشته مسلمانان در جهان می‌دانست. ایشان در یکی از سخنان خود که در اولین سال استقرار نظام اسلامی ایراد کرد، با بیان مفهوم انتظار فرج، وظیفه منتظران حضرت صاحب‌الامر(عج) را چنین برشمرد:

همه ما انتظار فرج داریم و باید در این انتظار، خدمت کنیم. انتظار فرج، انتظار قدرت اسلام است و ما باید کوشش کنیم تا قدرت اسلام در عالم تحقق پیدا کند و مقدمات ظهور ان شاء الله تهیه بشود.

در مفهومی که حضرت امام خمینی از انتظار ارائه داد، نه تنها از سکون و سکوت و تن دادن به وضع موجود خبری نیست، بلکه سخن از کوشش برای تحقق قدرت اسلام و آماده شدن زمینه ظهور است که این با مفهومی که سال‌ها تلاش می‌شد از انتظار در اذهان مردم جا داده شود، بسیار فاصله دارد.

اندیشه انتظار و امام خمینی: انتظار و تکلیف در عصر غیبت

جان‌مایه اندیشه امام خمینی و موضوعی که همواره در نظر و عمل، مورد توجه ایشان بود، عمل به وظیفه و ادای تکلیف الهی است و همین موضوع، دیدگاه ایشان را در زمینه انتظار فرج از دیگر دیدگاه‌ها متمایز می‌سازد.

در یکی از سخنان امام راحل در این زمینه چنین آمده است:
من امیدوارم که ان شاءالله برسد روزی که آن وعده مسلّم خدا تحقق پیدا کند و مستضعفان مالک ارض بشوند. این مطلب، وعده خداست و تخلف ندارد. منتها آیا ما درک کنیم یا نکنیم، آن به دست خداست. ممکن است در یک برهه کمی وسایل فراهم شود و چشم ما روشن بشود به جمال ایشان. این چیزی که ما در این وقت، در این عرصه، وظیفه داریم، این مهم است.

همه انتظار داریم وجود مبارک ایشان را؛ لکن با انتظار تنها نمی‌شود، بلکه با وضعی که بسیاری دارند، انتظار نیست.

ما باید ملاحظه وظیفه فعلی شرعی ـ الهی خودمان را بکنیم و باکی از هیچ امری از امور نداشته باشیم. کسی که برای رضای خدا ان شاء الله مشغول انجام وظیفه است، توقع این را نداشته باشد که مورد قبول همه است، هیچ امری مورد قبول همه نیست.

انواع منتظر در نگاه امام خمینی: گروه اول: تنها وظیفه: دعا

رهبر فقيد انقلاب اسلامی دیدگاه های مختلف درباره منتظران و تکالیف آنها را در چند دسته تقسیم کرد اند.

گروه نخست ـ ديدگاه کسانی که تکليف مردم در زمان غيبت را تنها دعا برای تعجيل فرج حضرت حجت(عج) می‌دانند:

بعضی‌ها انتظار فرج را به اين می‌دانند که در مسجد، در حسينيه و در منزل بنشينند و دعا کنند و فرج امام زمان(عج) را از خدا بخواهند.

اينها مردم صالحی هستند که يک همچو اعتقادی دارند، بلکه بعضی از آنها را که من سابقا می‌شناختم، بسيار مرد صالحی بود. يک اسبی هم خريده بود، يک شمشيری هم داشت و منتظر حضرت صاحب بود. اينها به تکاليف شرعی خودشان هم عمل می‌کردند و نهی از منکر هم می‌کردند و امر به معروف هم می‌کردند، لکن همين، ديگر غير از اين کاری ازشان نمی‌آمد و فکر اين مهم که يک کاری بکنند، نبودند.

ادامه دارد  …

منبع : استراتژی انتظار