آیت الله حسن زاده فرمود:
شبی درباره این موضوع فكر می كردم كه چرا خداوند، انسان ها را آفرید؟ آیاتی مانند «وَ ما خَلَقتُ الجِنَّ وَ الإِنسَ إِلّا لِیعبُدُون» را هم كه از نظر می گذراندم و اینكه در تفسیرش فرموده اند: لِیعبُدُونَ یعنی لِیعرِفُونَ، باز این اشكال به ذهنم می آمد كه عبادت، فرع معرفت است و ما كه معرفتی نسبت به خدا نداریم، پس چه عبادتی؟!
و..! صبح، اوّل وقت، به حضور استاد علّامه طباطبایی رسیده و سؤال را با ایشان در میان گذاشتم كه: حضرت استاد! پس چه كسی بناست خداوند را عبادت كند؟!
💧ایشان در بیانی كوتاه فرمودند:
گر چه یك نفر! تا این جمله را فرمودند، من آرام شدم. همان دم به یاد وجود مقدّس امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف افتادم و خاطرم آمد كه زمین و عالم، هماره چنین شخصی را دارد. دیگران همگی طفیلی وجود انسانِ كامل (معصوم) هستند و گویی هدف از خلقت آنان، به خلقت موجود تام و كامل باز می گردد.