یک دادگاه اسرائیلی به قانونی بودن قتل راشل کوری، فعال امریکایی که سال ۲۰۰۳ در اراضی اشغالی از سوی یک بلدوزر زیر گرفته شد و به قتل رسید رای داده است.
اودد گرشون، قاضی دادگاه اسرائیل تصریح کرد ارتش اسرائیل در زمینه مرگ این فعال طرفدار فلسطین مقصر نیست و «هیچگونه بیتوجهی از سوی راننده بلدوزر» وجود نداشته است.
راشل کوری ۲۳ ساله ۱۶ مارس ۲۰۰۳ هنگامیکه تلاش میکرد از تخریب خانه یکی از فلسطینیان در نوار غزه جلوگیری کند، از سوی بلدوزر ارتش رژیم اسرائیل زیر گرفته شد و به قتل رسید.
با این وجود، سایر فعالان که در صحنه این حادثه حضور داشتند میگویند راننده بلدوزر به وضوح میتوانست راشل را ببیند.
ریچارد پورسل، فعال امریکایی و یکی از شاهدان این حادثه از برایتون در همان زمان گفته بود:«وی روی یک تپه خاک ایستاده بود.»
گریگ و سیندی، والدین کوری سال ۲۰۱۰ پس از آنکه تحقیقات نظامی درباره این حادثه به تبرئه شدن راننده بلدوزر انجامید در یک دادگاه مدنی اقامه دعوی کردند.
پرس تیوی برای بررسی بیشتر این مسئله با اوژن مایکل جونز، سردبیر Culture Wars Magazine از South Bend مصاحبهای انجام داده است که برگردان آن را در ادامه میخوانید.
پرس تیوی: اگر صدور مجوز جنایات رژیم اسرائیل نهایتا به علت کوتاهی جامعه بینالمللی صورت گیرد به نظر شما آیا میتوانیم و باید جامعه بینالمللی یا بخشهایی از آن را در این زمینه مسئول بدانیم؟
و اگر این طور است چگونه میتوان تغییری به ارمغان آورد که با اعمال فشار بر نهادهای خاصی در جامعه بینالمللی آنها را به تغییر شیوه واکنش در برابر جنایات اسرائیل وا دارد؟
جونز: به نظر من مسئله بزرگتر، شیوه برخورد رسانههای بینالمللی با این موضوعات است، استاندارد دوگانهای که آنها در قبال روی دادن یک موضوع یکسان در اراضی اشغالی فلسطین یا نقطه دیگری از جهان آن را اتخاذ میکنند و یا استانداردهای دوگانهای که در زمینه پرداختن به کشته شدن یک امریکایی یا یک فلسطینی اتخاذ میشود.
پرس تیوی: اینها رسانههای این کشورها و انعکاسی از سیاستگذاریهای سیاسی آنها نیستند بلکه به عنوان مثال وقتی درباره رسانههای امریکا صحبت میکنید به آن معناست که آنها منعکس کننده سیاستی نیستند که در وهله اول در واشنگتن اتخاذ شده باشد؟
جونز: خب تعداد زیادی از مردم امریکا ادعا میکنند که در این کشور همه چیز وارونه شده است. بنابراین یهودیها کنترل رسانهها و روند سیاسی را به عهده گرفتهاند.
پرس تیوی: به نظر شما چه کاری باید انجام شود؟ شما مسئله رسانهها را مطرح کردید؛ برای نشان دادن یک نسخه متوازنتر از آنچه که در حال روی دادن است و نشان دادن واقعیت به خانوادهها در تعدادی از جوامع غربی در انگلیس، امریکا و کانادا اساسا چه کاری باید انجام شود؟ منظورم این است که برای نفوذ در دیواری که به نظر میرسد در چند دهه اخیر ساخته شده و نفوذ در آن سختتر شده است چه باید کرد؟
وقتی درباره وضعیت فلسطین و رژیم اسرائیل با مردم امریکا و طبقه متوسط در این کشور صحبت میشود، میفهمیم که آنها درباره واقعیت موجود در این زمینه اطلاعات بسیار اندکی دارند.
جونز: چیزی که در یک مدت زمان طولانی روی داده این است که مردم اعتماد خود را به رسانهها از دست دادهاند. این مسئله در یک دوره ۷۰ ساله در اتحاد جماهیر شوروی روی داد و در یک دوره زمانی مشابه نیز امریکا شاهد چنین مسئلهای بود.
بنابراین یکی از این غولهای رسانهای با در نظر گرفتن این حقیقت که مردم دیگر به گفتههای آنها اعتماد ندارند در صدد است که نوعی تعدیل و اصلاح را به اجرا بگذارد.
اما در حال حاضر با حجم زیادی از تبلیغات مواجهیم. به عنوان مثال درباره برخی از انواع چیزهایی که در بخش دیگری از جهان در حال اتفاق افتادن است میتوانیم به توهین یک گروه موسیقی موسوم به “Pussy Riot” به مقدسات کلیسای روسیه اشاره کنیم؛ این افراد از حمایت طرفداران یهودی در روسیه نیز برخوردار بودند و دیدگاه رسانهها درباره این مسئله نیز به طرز بیشرمانهای مثبت بود.
این توهین کاملا با مسئله راشل کوری که در آن یک زن تلاش کرد از تخریب خانه یک نفر دیگر جلوگیری کند تفاوت دارد.
این استاندارد دوگانه نهایتا غیر قابل اجتناب میشود و مردم موافقت ضمنی خود با رسانههای گروهی و اعتباری که برای آنها قائلند را از دست خواهند داد.