موعود پایگاه اینترنتی موعود
فاصله بیش از ۲۰ ساعت میان اذان صبح تا اذان مغرب در مناطق نزدیک به قطب شمال و جنوب، یک پرسش بزرگ برای همه آنهایی است که می خواهند بدانند روزه گرفتن در این مناطق چگونه است؟ این گزارش، نظر مراجع تقلید درباره حکم روزه در این مناطق را بازگو می‌کند.
به گزارش موعود به نقل از مهر تنها دو ساعت فاصله اذان مغرب تا اذان صبح. این حکایت زندگی مردمی است که در مناطق نزدیک به قطب شمال و قطب جنوب روزگار می‌گذرانند. مردمی‌که البته شاید کمتر مسلمانی را بتوان بین شان پیدا کرد. اما پرسش درباره احکام شرعی روزه و نماز در این مناطق، نکته ای است که دانستن ان همیشه برای بعضی ها جالب بوده است.
شاید گذراندن حدود ۱۶ ساعت روزه داری آن هم در ماه تابستان، تجربه ای بسیار سخت و منحصر به فرد برای عده ای به حساب بیاید. اما ماجرا وقتی جالب و عجیب می‌شود که بدانیم مردم بعضی از کشورها حدود ۲۱ ساعت از شبانه روز را در روشنایی کامل می‌گذرانند و با این حساب روزه شان بیش از ۲۰ ساعت طول می‌کشد.
اما حکم شرعی نماز و روزه مسلمانانی که به هردلیل گذرشان به این مناطق افتاده است چیست؟
چند استفتا مرتبط با این قضیه و پاسخ بعضی از مراجع را این جا بخوانید:
تعدادى از پرسنل شرکت فولاد آلیاژ ایران، براى آموزش فنى، مدّتى به کشورهاى اروپایى مى روند، در مناطق شمالى اروپا، واقع در بالاى مدار قطبى، از ۲۶ ماه مه (۵ خرداد) تا ۱۸ ژوئیه (۲۷ تیر) خورشید در آسمان غروب نمى کند، در ۲۱ ژوئن در «ماپاراند» واقع در خلیج «بوتینا»، طول روز ۲۳ ساعت و در «آکین»، در منتها الیه جنوب، ۱۷ ساعت مى باشد. تکلیف نماز و روزه این برادران در این ایّام چیست؟
آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی: در مناطقى که خورشید غروب نمى کند، یا طول روز بسیار زیاد و خارج از متعارف مناطق مختلف دنیاست، باید بر طبق مناطق معتدله در آن فصل از سال عمل کنند؛ یعنى اگر در مناطق معتدله (روى همان خطّ نصف النهار) روزها در آن موقع ۱۴ ساعت است و شبها ۱۰ ساعت، به همان صورت نماز و روزه خود را تنظیم کنند؛ شرح بیشتر درباره این موضوع را در کتاب «معراج، شقّ القمر، عبادت در قطبین» نوشته ایم. (استفتائات جدید، ج۲، ص: ۷۳)
حکم نماز و روزه در قطب شمال و جنوب که ۶ماه روز و ۶ماه شب است، چیست؟
آیت الله خامنه ای: مکلف باید در مورد اوقات نمازهای یومیه و روزه همان افق محل سکونت خود را رعایت کند ولی اگر روزه گرفتن بر اثر طولانی بودن روز غیر مقدور یا حرجی باشد، ادای آن ساقط و قضای آن (بعدا) واجب است (ترجمه اجوبه الاستفتاآت، س ۳۵۷)
آیت الله مکارم شیرازی: شماره رکعت های نماز در قطب شمال و قطب جنوب فرق نمی‌کند فقط از نظر وقت باید اوقات نماز را با مناطق معتدله مقایسه و تعیین نمایند یعنی اگر در مناطق معتدله مثلا روزها در آن موقع ۱۴ ساعت و شبها ۱۰ ساعت است همان صورت نماز و روزه خود را تنظیم کنند (استفتاءات جدید، ج ۲، س ۱۳۹)
اگر براى نماز و روزه بلاد و شهرهاى متعارفه که شب و روز آنها تقریبا مساوى است (مثل مکه و مدینه) قرار دهند یعنى نماز ظهر و عصر را بخوانند. شش ساعت بعد نماز مغرب و عشاء را بخوانند و یازده ساعت بعد نماز صبح را بخوانند و روزه را هم به همین ملاک بگیرند.
آیت الله سیستانی: احتیاط واجب این است که ملاحظه کند نزدیکترین جاهایی که شب و روز آن ۲۴ ساعت است. نمازهای پنجگانه را بر حسب اوقات آن به نیت قربه مطلقه بخواند. اما در مورد روزه اگر می تواند باید در ماه رمضان به جایی برود که بتواند روزه بگیرد و اگر در ماه رمضان نمی تواند بعد از ماه مبارک رمضان در جای دیگر قضای آن را انجام دهد و اگر هیچ کدام برای او ممکن نیست نه در ماه رمضان و نه در غیر ماه رمضان به جای روزه بر او فدیه (کفاره عذر) (منهاج الصالحین، آیت الله سیستانی، ج ۱، ص ۴۶۹، م ۸۸)
آیت الله سبحانی: چنانچه مکلفى در مکانى زندگى کند که ۶ ماه از سال، روز و ۶ ماه دیگر آن شب باشد، و یا سه ماه از سال روز و ۹ ماه دیگر آن شب باشد و… بعید نیست که ملاک در نماز و روزه این فرد، سرزمینهاى متعارف و واقع شده میان دوقطب باشد و این فرد مخیر باشد که براى نماز و روزه هایش یکى از سرزمینهاى میانى را مبنا قرار دهد.اما احتمال سقوط نماز و روزه نسبت به این فرد بعید است، همچنان که احتمال سقوط روزه و وجوب نماز تنها یک روز و یک شب، بعید به نظر مى رسد.
