موعود پایگاه اینترنتی موعود
عضو هیات علمی موسسه امام خمینی(ره) گفت: یکی از شاهکارهای شیعه این است که امامت را به معنای واقعی خود نگاه داشته است همانطور که مسیحیان ملکوت را تا روز تجلی حفظ کردند.
حجت الاسلام مرتضی صانعی، در نشست علمی‌بررسی جایگاه و قلمرو تبشیر در مسیحیت به تشریح موضوع بشارت پرداخت و اظهار داشت: یکی از شاهکارهای شیعه این است که امامت را به معنای واقعی نگه داشت، همانگونه که مسیحی ها ملکوت را تاروز تجلی همچنان حفظ کردند.
او ادامه داد: امروز بسیاری از فعالیت های که در کلیساهای خانگی و دیگر فعالیت های اینچنینی صورت می‌گیرد، مشروعیت ندارد یعنی آنها نمی توانند برای فعالیت هایشان از کتاب مقدس مجوز بگیرند.
عضو هیات علمی موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره) در ادامه به کاربرد بشارت در عهد جدید پرداخت و خاطرنشان کرد: بشارت بیشتر توسط پولوس (از یاران و نویسندگان کتاب مقدس) است و از نظر او بشارت مسیح همان بشارت خداست و در یکی از رساله های خود اعلام می‌کند که انجیل دیگری وجود ندارد و بشارت همان بشارت مسیح است.
او با بیان اینکه بشارت در انجیل یوحنا مگر در یک مورد مکاشفه، نیامده است، بشارتها در اناجیل مختلف شامل بشارت فیض، بشارت مسیح، بشارت نجات و بشارت جاودانگی می‌شود.
صانعی اینگونه نتیجه گیری کرد که اگر تبشیر به معنای انتقال پیام بشارت باشد، ریشه در کتاب مقدس دارد ولی اگر ریشه در کتاب مقدس نداشته باشد به معنای مسیحی سازی است.
او با طرح این سوال که “جایگاه تبشیر در مسیحیت کجاست؟” و “آیا مسیحیت تبشیر را یک کار جهانی می داند؟” گفت: برای پاسخ به این سئوال باید قلمروی تبشیری حضرت عیسی بررسی شود بحث دیگر در این حوزه شیوه تبشیر آن حضرت است و باید دید که آیا ایشان در مقام تبشیر از قوم خود عدول کرده‌اند؟
عضو هیئت علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) مواجهه (چهره به چهره) را شیوه تبلیغی حضرت مسیح دانست و افزود: این همان شیوه ای است که امروز در حوزه های علمیه ما هم متداول است و بعد از حضرت مسیح پطروس هم به نام آن حضرت معجزه می‌کرد تا پیام بشارت را منتقل کند.
او ابراز داشت: رسالت تبشیری در زمان رستاخیز منحصر به قوم یهود است ولی بندهایی که این موضوع را جهانی می‌کند به سال های بعد از رستاخیز تعلق دارد.
صانعی خاطرنشان کرد: پس از سردرگمی حواریون، روح القدس در عید پنطیکاست نزول یافت با این پیام که بین مردم بروید و اینجا بود که حواریون متوجه شدند که برای تبشیر به میان دیگر اقوام هم بروند.
او با طرح این سوال که آیا پولوس در بندهایی از انجیل که قبل از رستاخیز است، نقشی دارد، عنوان کرد: آنچه که معلوم است اینکه فعالیت های بشیری بعد از رستاخیر بی تاثیر از این تفکر نبوده است.
عضو هیات علمی موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی با اشاره به اختلافات پولوس و پطروس تصریح کرد: حوزه تبشیر یکی از اختلافات است که پطروس می خواهد مانند حضرت عیسی بشارت دهد اما پولوس به دنبال تبشیر جهانی است و لذا در فعالیتش به سراغ غیر یهودیان می رود و سفرهای تبلیغی مهمی‌به انطاکیه، آسیای صغیر، سوریه، مقدونیه ویونان داشته است.
صانعی در پایان یادآور شد: قلمرو تبشیر یکی از ابهامات در دین مسیحیت است که باید بررسی و موشکافی شود.
_________
شفقنا
