موعود پایگاه اینترنتی موعود
مرد، کودک غسل و کفن شده اش را روی دستانش گرفته بود و به پهنای صورت اشک می ریخت. عمق فریاد های از دل برآمده اش را می‌شد حس کرد. در سمت دیگر مادر جوان با موهای سفید، بهت زده به قبر کوچکی نگاه می‌کرد و غریبه تر از هر زمانی با کودکش وداع می‌کرد ….
آیا تا به حال گذرتان به مزار کودکان خورده است؟ حال و هوای مادران و پدرانی که فرزندشان را از دست داده‌اند، چگونه است؟
مطمئناً اگر از کسانی که فرزندشان را از دست داده‌اند، در مورد بزرگترین مصیبت زندگیشان سوال کنید، آنها یک راست می روند سراغ مرگ میوه دلشان. خداوند عالم هم که بهتر از هر کس دیگری مخلوقاتش را می‌شناسد، برای این امتحان بزرگ، پاداش عظیمی را در نظر گرفته است. به قول رسول خدا (ص) هر آینه اگر خداى تعالى فرزندى در اسلام به من عطا فرماید و به سقط بمیرد و صبر کنم و از خداوند متعال اجر بر مصیبت او را بخواهم، بیشتر از این دوست دارم که دنیا و آنچه در آن است، مال من باشد. (۱)
برای تسکین قلب های مصیبت دیدگان، نبی اکرم (ص) و ائمه (ع) در احادیث بسیاری به ترسیم وضعیت اخروی کسانی که فرزندشان را از دست داده‌اند، پرداخته‌اند.
سنگین ترین وزنه
حضرت محمد (ص) در این باره می فرمایند: «پنج چیز که در میزان فضل خداوند، بسیار سنگین اند، کلمه لا اله الا الله و کلمه سبحان الله و کلمه الحمدلله و کلمه الله اکبر و فرزند پدری از اهل صلاح فوت شود و بر مصیبت آن فرزند، اجر و ثواب برای او حساب شود.»(۲)
بهتر از هفتاد پسر
در برخی از احادیث، فرزندی که فوت شود بهتر از فرزند جهاد کننده در راه خداوند معرفی شده است.
امام صادق(ع) می فرمایند: «یک فرزند که پیش از مرد در گذرد، بهتر از هفتاد پسر است که پس از خود بگذارد و سوار اسبان شوند و در راه خداى جهاد کنند.»(۳)
هم چنین ایشان می فرمایند: «یک فرزند که پیش از پدر در گذرد، بهتر از هفتاد پسرى است که پس از او بمانند و به سعادت رکاب حضرت قائم – عجل الله فرجه – رسند.»(۴)
حجابی از آتش
پیامبر اسلام (ص) در توصیف وضعیت والدین مصیبت دیده می فرمایند: «هر مردى که سه فرزندش پیش از او بمیرند و به سن گناه کردن (بلوغ) نرسیده باشند، یا هر زنى که سه فرزندش در زمان زندگی او درگذرند، پس آن فرزندان برای والدینشان حجابی از آتش مى شوند.»(۵)
مجوز ورود به بهشت
حتماً دیده اید که پس از فوت فرزند، اطرافیان والدین، بیش از هر زمانی آنها را به صبر و شکیبایی و عدم کفران نعمت سفارش می‌کنند، البته لطف خداوند رحمان بیشتر از این حرف هاست و به قول امام صادق (ع): «پاداش بنده مومن از [مرگ] فرزندش، بهشت است خواه صبر کند و خواه نکند.»(۶)
در احادیث آمده است که کودک سقط شده با خشم بر در بهشت می ایستد و می‌گوید که من فقط با پدر و مادرم وارد بهشت می‌شوم. (۷)
وقتی فرزند بنده اى از بندگان خدا فوت می‌کند، خداى تعالى از ملائکه خود سوال مى فرماید که آیا فرزند بنده مرا گرفتند؟، عرض مى کنند: آرى، خداوند مى فرماید: گرفتید میوه دل او را؟ عرض مى کنند: آری، خدا مى فرماید: بنده من چه گفت؟، عرض مى کنند: تو را ستایش نمود و انا لله و انا الیه راجعون گفت، خداوند مى فرماید: خانه ای براى او در بهشت بنا گذارید و آن را بیت الحمد بنامید.(۸)
هم چنین رسول خدا (ص) می فرمایند: «زنى که در نفاس او طفلش بمیرد، طفل او را به قطعه ناف خود به بهشت مى کشد.»(۹)
و می فرمایند: «…به درستى که بهشت هشت در دارد و آتش دوزخ هفت در دارد. آیا شاد نمی‌شوی که وارد هیچ یک از آن درها نشوی مگر این که در آن هنگام فرزندت را پهلوى خود بیایى که کمرت را گرفته و شفاعت تو را نزد حضرت پروردگارت سبحانه و تعالى مى کند؟، به آن حضرت عرض شد که اى پیغمبر خدا! آیا براى فرزندان ما که فوت شده‌اند نیز این مقام وجود دارد؟، فرمودند: براى همه کسانى که صبر کنند و اجر خواهند، [این مقام وجود دارد].»(۱۰)
پی نوشت:
۱. اسد البغابه : ۲ ص ۳۶۴: منتخب کنزالعمال ۶ ص ۳۹۲ با تفاوت اندکى
۲. خصال صدوق : ۲۶۷ مسند احمد بن حنبل ۳: ۴۴۳ و ۴: ۲۳۷: مستدرک الحاکم ۱: ۵۱۱ الجامع الصغیر ۱: ۴۸۳ البحار ۸۲: ۱۱۷
۳. صدوق آن را در من لایحضره الفقیه مرسلا و با تفاوت اندکى در الفاظ نقل نموده است ۱: ۱۱۲ همچنین کلینى آن را در الکافى با اسناد دیگرى آورده است ۳: ۲۱۸ بحار ۸۲: ۱۱۶
۴. ثواب العمال : ۲۳۳۶
۵. ثواب العمال : ص ۲۳۳
۶. تسلیه العباد در ترجمه مسکن الفواد، شهید ثانی، در بخش پاداش مؤمن در مرگ فرزند بهشت است
۷. الجامع الصغیر ۲: ۵۵، منتخب کنزالعمال ۶: ۳۹۰
۸. کلینى آن را به سند خود از سکونى از امام صادق ع در کافى ۳: ۲۱۸ و صدوق آن را در من لا یحضره الفقیه ۱: ۱۱۲ با تفاوت اندکى در الفاظ آورده است، بحار الانوار همچنین در مسند احمد بن حنبل ۴: ۴۱۵ و الجامع الصغیر ۱: ۱۳۱
۹. ابن الاثیر در اسد الغابه ۴: ۱۹۱ و احمد بن حنبل در مسند خود به نقل از ابوهریره ۲: ۴۱۹ و مسلم در صحیح خود ۴: ۲۰۳۰
۱۰. امالى صدوق، ۶۳. التعازى : ۱۹، روضه الواعظین : ۴۲۲، با تفاوت اندکى .
کلیه منابع به نقل از مسکن الفواد، شهید ثانی است.
اریحا(مستور)
