موعود پایگاه اینترنتی موعود
اون جونز در گاردین نوشت: آنچه اصطلاحا “جنگ علیه تروریسم” می خوانیم، اکنون تقریبا ۱۳ ساله شده است اما کدام عقل سلیمی می تواند موفقیت آن را جشن بگیرد؟ ما آزادی های مدنی را در سراسر دنیا محدود کرده ایم، درباره مسلمانها کلی گویی های بیهوده داشته ایم و البته، مداخله های نظامی ای داشته ایم که دامنه پیامدهای آنها از “خطرناک” تا “فاجعه بار” متغیر بوده است. و حالا کار ما به کجا ختم شده است؟ جنگ هایی که بریتانیایی ها معتقدند امنیت آنها را کاهش داده است؛ جهادی هایی که حتی افراطی تر از ملاک ها و استانداردهای القاعده‌اند، در عراق و سوریه جولان می دهند؛ و ملت هایی مثل لیبی که گرفتار گروه های شبه نظامی‌شده‌اند. عاقبت کارهای ما شکست و البته فاجعه و مصیبت بوده است.
در حالی که دولت بریتانیا سطح هشدارهای امنیتی خود علیه تروریسم را افزایش داده و هنوز چند قانون و لایحه “ضد تروریستی” در دست بررسی است، بعد از این ۱۳ سال مصیبت و فاجعه، قدری تامل ضروری به نظر می رسد. آنچه فراموش شده این است که رابطه غرب با دیکتاتوری های خاورمیانه، نقشی اساسی در خیزش و ظهور تروریسم بنیادگرایانه ایفا کرده است. غرب، به لحاظ نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک، با شماری از این رژیم های مستبد و ظالم متحد است و اغلب رسانه های ما نیز منعکس کننده اهداف سیاست خارجی دولت های ما هستند.
قطر را در نظر بگیرید. همان طور که مجله آمریکایی “آتلانتیک” اشاره کرده، شواهدی در دست است که نشان می دهد گشاده دستی و سخاوت های نظامی و اقتصادی قطر، راه را برای ظهور “جبهه النصرت” باز کرده است؛ گروهی مرتبط با القاعده که در سوریه فعالیت می‌کند. کمتر از دو هفته پیش، وزیر توسعه آلمان، گرد مولر، به خاطر اشاره مستقیم به نقش قطر در تامین مالی گروه دولت اسلامی (داعش) با انتقادهای شدیدی روبرو شد.
اگرچه مدرکی که نشان دهد رژیم قطر مستقیما گروه داعش را نیز تامین مالی می‌کند در دست نیست، اما افراد قدرتمند و متنفذ در داخل حکومت قطر، یقینا چنین می‌کنند و تسلیحاتی که قرار بوده در اختیار دیگر گروه های شورشی سوریه قرار بگیرد، احتمالا به دست داعشی ها افتاده است. ویکی لیکس یکی از یادداشت های محرمانه وزارت خارجه آمریکا به امضای هیلاری کلینتون را فاش کرده که نشان می دهد قطر، بدترین سابقه را در همکاری های ضد تروریستی با آمریکا دارد.
اما آیا غرب از قطر خواسته تا از حمایت مالی از تروریسم بین المللی دست بردارد یا نقش خود را در ظهور و شکل گیری گروه های جهادی متوقف کند؟
بریتانیا، هنوز به رژیم دیکتاتوری قطر سلاح می دهد؛ تسلیحاتی از جمله “مهمات پلیس ضد شورش” و قطعات موشکی، به ارزش میلیون ها پوند. جالب اینجاست که قطر، مالکیت چند بخش اقتصادی سودآور در بریتانیا، از جمله قسمتی از سهام فروشگاه های زنجیره ای Sainsbury’s و بخشی از بازار بورس لندن را در مالکیت خود دارد.
از قطر که بگذریم، به کویت می رسیم؛ کشوری که به خاطر سرکوب آزادی بیان، سرکوب و شکنجه تظاهرکنندگان و تبعیض های گسترده علیه زنان، همواره مورد انتقاد سازمان عفو بین الملل بوده است. صدها میلیون دلار از طریق کویتی های ثروتمند به داخل سوریه سرازیر شده و در نهایت، سر از جیب گروه هایی مثل جبهه النصرت در آورده است.
کویت از توقیف “انجمن احیاء میراث اسلامی” – یک موسسه خیریه که توسط وزارت خزانه داری آمریکا به عنوان پشتوانه مالی القاعده معرفی شده- امتناع ورزیده است. دیوید کوهن، معاون وزارت خزانه داری آمریکا در امور تروریسم و اطلاعات مالی، کویت را “کانون تامین مالی گروه های تروریستی در سوریه” خوانده است. همان گونه که کریستین کواتس اولریخسن – پژوهشگر موسسه چاتم هاوس- می‌گوید “روحانیون بلندپایه کویتی کاملا آشکارا و علنا از گروه های مثل جبهه النصرت حمایت می‌کنند و از برنامه های تلویزیونی کویت برای تبلیغ این گروه ها استفاده می‌کنند.” به گفته اولریخسن، این وضعیت، تماما ناشی از قوانین ضعیف و سست و کم اثر در عرصه مقابله با تخلفات مالی و پولشویی در کویت است.
در این میان اما نمی توان هیچ گونه اقدام قاطعی را از جانب دولت بریتانیا انتظار داشت. آنگونه که دولت بریتانیا به طور رسمی اعلام کرده و می‌کند “کویت از متحدان مهم بریتانیا در منطقه است”. تونی بلر به یک مامور “ادای احترامات ویژه” به تمام دیکتاتورهای خودشیفته منطقه تبدیل شده است؛ از قزاقستان گرفته تا مصر. بریتانیا از سال ۲۰۰۳ به این سو، صدها مجوز صادرات اسلحه به کویت را صادر کرده که یکی از قراردادهای اخیر آن، شامل نرم افزارهای نظامی و تجهیزات ضد شورش بوده است.
سپس، نوبت به رژیم دیکتاتوری عربستان سعودی می رسد. اغلب کشورهای دنیا زمانی که داعش جیمز فولی خبرنگار شجاع آمریکایی را سر برید، به این رویداد تلخ واکنش نشان دادند. حالا به این خبر توجه کنید: عربستان تنها از چهارم آگوست (یک ماه پیش) تاکنون ۲۲ نفر را سر بریده است. اتهام بعضی از آنها که سر خود را به دستگاه قضایی عربستان باخته‌اند، جادوگری یا قاچاق مواد مخدر بوده است.
از سال ۱۹۸۵ به این سو، حدود ۲ هزار نفر در عربستان سر بریده شده‌اند و گاه اجساد بدون سر آنها، به عنوان هشدار و عبرت، در میادین عمومی رها شده است. بر اساس گزارش سازمان عفو بین الملل، مجازات اعدام و شکنجه برای اخذ اعتراف، در عربستان به امری معمول و پیش پا افتاده تبدیل شده است. مسلمانان شیعه با انواع تبعیض ها روبرو هستند و زنان از اساسی ترین حقوق انسانی خود محروم مانده‌اند. تمام اینها، ثمره اتحاد و همبستگی بین رژیم سلطنتی و مفتی های افراط گراست.
این رژیم ناقض حقوق بشر را نیز باید عمیقا جزو عواملی دانست که باعث خیزش و ظهور گروه های افراط گرا شده است. پس از تهاجم شوروی به افغانستان، صدور قرائت های بنیادگرایانه سعودی ها از اسلام به افغانستان – وهابیت- به شکل گیری طالبان کمک کرد. بعدها، همین عربستان در آستانه فروپاشی رژیم سلطنتی قرار گرفت، زمانی که القاعده علیه پادشاه سعودی اعلان جنگ داد و پیکارجویان خود را روانه این کشور کرد.
پروفسور پل استیونز از موسسه “چتم هاوس” می‌گوید: “تا مدتها بین عربستان و القاعده یک توافق نانوشته حکمفرما بود… عربستان حضور القاعده را تحمل می‌کرد و فقط می‌گفت داخل خیمه ما خرابکاری نکنید.”
اگرچه عربستان سعودی به برنامه ضد ترور سازمان ملل ۱۰۰ میلیون دلار کمک کرده و مفتی اعظم این کشور نیز داعش را “دشمن شماره یک اسلام” خوانده، سلفی های رادیکال در سراسر خاورمیانه هنوز از پشتیبانی مادی و معنوی عربستان برخوردارند. بر اساس یادداشت محرمانه هیلاری کلینتون که ویکی لیکس افشا کرده، سعودی ها منبع اصلی تامین مالی گروه های تروریستی سنی مذهب در سراسر دنیا به شمار می روند.
در این خصوص نیز نباید انتظار اقدام خاصی را از جانب بریتانیا داشت. اتحاد بریتانیا با رژیم عربستان به سال ۱۹۱۵ باز می‌گردد. عربستان، بزرگترین بازار تسلیحات بریتانیایی است و ۱.۶ میلیارد پوند تجهیزات نظامی‌بریتانیا به این کشور صادر می‌شود. در حال حاضر بیش از ۲۰۰ قرارداد تجاری مشترک بین کمپانی های دو کشور وجود دارد که ارزش مجموع آنها ۱۷ میلیارد دلار است.
امروز در دنیا نطق و خطابه های زیادی را درباره تروریسم می‌شنویم. اما سیاست خارجی بریتانیا نشان داده که این نطق ها چقدر توخالی و پوچ هستند. متحدان ما، تا گردن با تروریسم همدست و شریک جرم هستند و مادامی‌که پولی برای درآوردن وجود داشته باشد و تسلیحاتی برای فروش، حاکمان ما ترجیح می دهند دهان خود را بسته نگه دارند.
__________
گاردین_شفقنا
