حلاوت و لذت بخشیدن، در کمال آن است، یعنی اینکه انسان از آنچه دوست دارد و مورد توجه اوست بگذرد و به تعبیر دیگر ایثارگر باشد، نه اینکه آنچه لازم ندارد و یا وسایلی که دورریختنی است را انفاق کند.
آیه:
خداوند متعال در قرآن میفرماید:
لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ آلعمران/۹۲
هرگز به نیکی نمیرسید مگر ازآنچه دوست دارید انفاق کنید
آینه:
حکایت؛ یکی از دوستان مرحوم شیخ هادی نجمآبادی از سفر که بازگشت به عنوان سوغاتی، یک طاقه عبای اعلا و گرانبها برای آقا به ارمغان آورد. مرحوم شیخ خادمی داشت به نام مشهدی اسماعیل، عبای زیبا و دوستداشتنی را به او داد و گفت: این عبای ارزشمند را در بازار به فروش برسان و با پول آن چند عدد نیم تنه پوستین بدون آستین که صورت جلیقه دارد خریداری کن، مشهدی اسماعیل هم دستور را انجام داد، با پول عبا، پانزده پوستین نیم تنه خریداری کرده و نزد شیخ آورد، شیخ یکی را بر تن کرد، یکی را به مشهدی اسماعیل بخشید و سیزده عدد دیگر را به مستمندان پوشاند و بینوایان را هم از رنج سرما آسوده ساخت.
روزی آن دوست سفر کرده نزد شیخ رفته و سراغ ارمغان خود را گرفت شیخ ماجرا را نقل کرد، حاضران تعجب کردند در این عصر و زمانه وانفسا شیخ چگونه راه و روش مسلمانان صدر اسلام را بکار گرفته است و از آن لباس گرانبها دست کشید و به پوستینی که برای فقرا گرفته بود، قناعت کرد.۱
چو نیکی نمایدت کیهان خدای تو با هر کسی نیز، نیکی نمای ۲
۱. با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در میدان عمل
۲. فردوسی
منبع: حوزه نیوز