موعود پایگاه اینترنتی موعود
به گزارش فارس، درد و رنج آوارگان سومالی که خانه و کاشانه و کشور خود را به خاطر خشکسالی و قحطی رها کرده و هم اکنون در اردوگا‌ه‌هایی مستقر هستند که در مناطق مختلف موگادیشو پایتخت این کشور برپا شده، در ماه مبارک رمضان بسیار بدتر و دردناک‌تر می‌شود.
* هیچ غذایی برای افطار نیست
بسیاری از آنها با مشکلات بسیاری جهت یافتن لقمه‌ای غذا برای افطار مواجه هستند، چون ذخیره مواد غذایی بسیاری از این اردوگاه‌ها به دلیل کاهش یا کمی‌کمک‌های ارسال شده توسط سازمان‌های بین المللی کمک‌رسانی به قحطی‌زدگان سومالی روبه اتمام است.
* مادری که با پس‌مانده غذا شکم بچه‌های خود را سیر می‌کند
“آمنه عبدی ” از اردوگاه “سیلیجا ” که به همراه چهار فرزندش از منطقه قنسح دیری از استان بای مهاجرت کرده می‌گوید: او هر روز روزه می‌گیرد، با این‌که مطمئن نیست آیا برای افطار می‌تواند، غذایی بدست آورد یا خیر افزون بر این‌که او حتی غذایی برای سیر کردن کودکان خود هم نمی‌یابد و اگر برخی از همسایگان پس‌مانده‌های غذایشان را به وی نمی‌دادند، آنها حتما از گرسنگی می‌مردند.
* ۲ سال خشکسالی پیاپی ما را وادار به مهاجرت کرد
اما “مادی بولی ” یکی از آوارگان اردوگاه وابری درباره خشکسالی که منطقه محل سکونت او درنوردیده می‌گوید: ۲ سال پی‌درپی است که منطقه سکونت ما در استان شبیلی سفلی دچار خشکسالی شده و همین موضوع ما را به ترک این منطقه واداشته است.
* مشکلات بیشمار اردوگاه‌های موگادیشو
وی می‌افزاید: در اردوگاه‌های موگادیشو با مشکلات بسیاری مواجه هستیم و این مشکلات در ماه رمضان چندین برابر شده است، نه تنها غذایی برای افطار پیدا نمی‌کنیم، بلکه حتی برای کودکانمان هم غذایی یافت، نمی‌شود، بسیاری از کودکان ما از بیمارهای مختلف رنج می‌برند و مادر چادری بی‌سقف زندگی می‌کنیم.
* نیاز مبرم به غذا، آب، رختخواب، پتو و لوازم منزل
اما “حبیبه ابراهیم ” از اردوگاه هاکابا در جنوب مگادیشو با بیان این‌که وضعیت آنها در ماه مبارک رمضان بسیار رو به وخامت گذاشته می‌گوید: ما نیاز مبرمی‌به غذا و آب و رختخواب و پتو و لوازم منزل داریم و اکنون سه روز است که آنها غذایی برای خوردن پیدا نکرده‌اند، و تنها خود را با اندک غذایی که ساکنان نزدیک اردوگاه برای آنها جمع‌آوری کرده‌اند، سیر نموده‌اند.
* کودکان سومالی از بیماری و گرسنگی می‌میرند
وی می‌افزاید: کودکانی در میان آوارگان سومالی وجود دارند که از شدت ضعف و گرسنگی توان کوچکترین و کمترین حرکت را ندارند و سرانجام بیماری و گرسنگی آنها را از پای درمی‌آورد.
حبیبه ابراهیم می‌گوید: با این‌که سازمانی برای کمک به خود نمی‌بینیم و امید به یافتن غذا بسیار کم است، با این حال روزه می‌گیریم و به غذای بسیار اندکی که در موارد نادر برخی سازمان‌ها به ما می‌دهند، اکتفا می‌کنیم.
* آوارگان سومالی در اردوگاه داداب بزرگترین اردوگاه آوارگان جهان
آوارگان سومالی اردوگاه داداب کنیا بزرگترین اردوگاه آوارگان جهان، نیز همراه با دیگر هموطنان خود پس از این‌که قحطی و گرسنگی شدید رمقی برای آنها باقی نگذاشته ماه رمضان را روزه می‌گیرند.
* چند روز است، هیچ‌چیز برای خوردن پیدا نکرده‌ایم
“محمد دوبو سامان ” درحالی‌که تلاش می‌کند، کودکان خود را که به شدت گریه می‌کند، ارام نماید، می‌گوید: به دلیل قحطی و گرسنگی چند روز است که هیچ‌چیز برای خوردن پیدا نکرده‌ایم.
* با این حال به فریضه ماه مبارک عمل می‌کنیم
و هنگامی‌که به او گفته می‌شود، چرا در این شرایط روزه می‌گیرید، می‌گوید: آن هم یک نوع روزه بود، با این تفاوت که روزه بدون اجر و مواجب بود، حداقل با روزه گرفتن در این‌ماه فریضه خود را ادا و ثوابی کسب می‌کنیم.
* روزه‌داری اکثر سومالی‌های بیمار
با این‌که در آیین اسلام گفته شده که روزه بر افراد بیمار واجب نیست، با این حال اکثر افراد بیمار اردوگاه که توانی در بدنشان باقی مانده باشد، روزه می گیرند.
* چهار سال بدون بارندگی
در واقع ماه رمضان امسال بر مسلمانان شاخ آفریقا بسیار سخت می‌گذرد و ساکنان این منطقه می‌گویند که اکنون ۴ سال است این منطقه روی باران را به خود ندیده است.
* کودکانی که به ندرت رمضان امسال را می‌بینند
با فرارسیدن شب از میان اردوگاه بسیار پر جمعیت داداب دختر بچه‌ای به همراه خانواده‌اش از میان درختچه‌ها بیرون می‌آید، درحالی که بر روی شانه خود فرش دستبافی حمل می‌کند که آیاتی از قرآن برروی آن بافته شده است.
اعضای این خانواده جزو ده‌ها هزار آواره‌ای هستند که از سومالی به اردوگاه داداب روی آورده‌اند، اردوگاهی که ظرفیت پذیرش ۲۷۰ هزار نفر را دارد، اما هم اکنون بیش از ۴۰۰ هزار نفر را در خود جای داده است.
این دختر بچه جزو معدود کودکان سومالی است که موفق شده رمضان امسال را ببیند و در نزدیکی او پیش از آنکه اذان صبح گفته شود، عبد الرحمن عبدی، پدرش با آردی که از جیره‌بندی وعده‌های غذایی قبلی برایش باقی مانده می‌خواهد، غذای ساده‌ای درست کند، اما به نظر نمی‌رسد، آن آرد بتواند او و ده کودکش را سیر کند.
* با وجود نبود غذا به استقبال ماه رمضان می‌رویم
عبدی می‌گوید، جیره غذایی که برای خانواده‌اش در نظر گرفته شده، برای دو هفته است، اما آنقدر کم است که پاسخگوی این مدت نیست، با این حال به استقبال ماه مبارک رمضان می‌رود.
* آرزویمان خواندن نماز در مسجد است
در همان زمان سامان خود را برای خواندن نماز آماده می‌کرد، او می‌گوید: کنار خیمه خود نماز می‌خوانیم، در این شرایط حتی نمی‌توانیم، خواب خواندن نماز در مسجد را هم ببینیم.
