در چارچوب جنگ تبلیغاتی که جمهوری اسلامی ایران پس از ادعای دست داشتن تهران در ترور سفیر عربستان سعودی در واشنگتن از سوی رسانههای عربی بطور عام و رسانههای لبنان بطور خاص با آن مواجه شده، شبکه المنار درصدد آن برآمده تا ماجرای اقدام آمریکا در ترور رفیق حریری، نخست وزیر لبنان را در چند بخش منتشر کند.
بخش دوم اعترافات بندر بن سلطان، دبیر شورای عالی امنیت ملی عربستان سعودی در دوره بازداشت در دمشق، شامل نکات مهمیبود که نگاهی به آنها، ابهامات زیادی را روشن میکند.
در نتیجه بخشی از بازجویی هایی که از بندر به عمل آمد، روشن شد که آمریکا چگونه سازمان ملل متحد را به دستاویزی برای اجرای طرح خاورمیانه بزرگ خود تبدیل کرده است و این چگونه رفیق حریری امید آمریکاییها را با دیدارهای مکررش با سید حسن نصر الله، دبیرکل حزب الله لبنان و رد احداث پایگاه هوایی در شمال لبنان برباد داد و زمینه تسریع ترور خود را فراهم ساخت.
در زمانی که نشستهای پارلمانی در بیروت برگزار میشد، سازمان سیا اقدام به طراحی برنامه خود در منطقه “سن جرج” و هتل ونیز اینترکنتیننتال و ساختمانهای مجاور آن کرد، درحالی که در این راه، موساد نیز با سیا همراه بود؛ بدین ترتیب، ساعت و تاریخ و مکان تمام دیدارها و ملاقاتهای روزانه حریری گردآوردی شد و ساختمان شیشهای مقر سازمان ملل برای تحت نظر قراردادن تحرکات حریری مدنظر قرار گرفت.
به دلیل نداشتن اطلاعات کافی، سیا میبایست برای عملیات خود از نیروهای محلی و داخلی کمک میگرفت؛ به همین منظور از مزدوران خود به نام ارتش منحل جنوب لبنان که اکثر آنها در فلسطین اشغالی آموزش دیده بودند کمک گرفته شد اما چون توان اجرای چنین عملیاتی در آنها مشاهده نشد، بنابراین تصمیم بر این گرفته شد تا از مزدوران دیگری کمک گرفته شود که بر سر عوامل وابسته به گروهکی به نام “مجموعه پیروزی و جهاد” توافق نظر حاصل شد که در صیدا واقع در جنوب لبنان فعالیت میکردند و قرار شد، عملیات انتحاری توسط یکی از عوامل آنها به اجرا گذاشته شود.
حریری در آن زمان در میان سنیها لبنان به عنوان کسی که نماینده عربستان سعودی است و انتخاب وی با موافقت سوریه صورت گرفته، شناخته شده بود، درحالی که همه میدانستند عربستان در آن زمان با القاعده در حال جنگ بود. در همین راستا، یک افسر سیا در سفارت آمریکا در ریاض، با سفارت استرالیا و نیروهای امنیتی عربستان به ریاست بندر بن سلطان تماس گرفت تا با گروه “العتیبی” و “الغامدی” به عنوان نمایندگان شاخه سعودی القاعده در مکه تماس بگیرد و این تماس توسط سیا حاصل شد تا در نشستی با حضور لبنانیهای تندرو دارای تابعیت استرالیایی حضور یابند. در آن نشست طرح کلی ترور، بدون مشخص کردن زمان و مکان دقیق آن ریخته شد.
به این ترتیب، گروه هفت نفرهای متشکل از گروه العتیبی و جند الشام و تندروهای لبنانی – استرالیایی، چهار هفته قبل از ترور حریری، در آپارتمانی در یکی از مناطق بیروت اسکان داده شدند. این درحالی است که یک لبنانی و یک فلسطینی نیز به گفته دکتر صواف در بیروت اسکان یافتند و هماهنگی میان آنها توسط شیخ “الجوزو” مفتی اهل سنت لبنان صورت میگرفت.
در ۱۲ اکتبر ۲۰۰۴ میلادی، خودروی میتسوبیشی به سرقت رفته از ژاپن، از طریق امارات به لبنان منتقل شد و در آجا عناصر سیا، این ماشین را جمع کرده و آن را بمبگذاری کردند و هرآنچه دستگاههای جاسوسی و اطلاعاتی لازم بود در آن کار گذاشتند و سپس آن را به موساد تحویل دادند تا موقتاً نزد آنها باشد.
جلسه بندر بن سلطان با جرج بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا در کاخ سفید
پس از آن، در سه نوبت مواد منفجره که در واقع تیانتی آمیخته به فسفر با قدرت تخریبی یک تن، توسط عناصر موساد در لبنان و با نظارت مستقیم مئیر داگان، رئیس وقت سازمان اطلاعات و جاسوسی اسرائیل در مناطقی که تحت سیطره حزب الله نبودند، وارد لبنان شد.
۱۷ روز پیش از ترور به حریری ابلاغ شد که باید پیش از سفر به آمریکا و دیدار با جرج بوش، هماهنگیهایی را با وزارت خارجه آمریکا انجام دهد. “جفری ویلتمن” وزیر خارجه وقت آمریکا در لبنان به حریری اطلاع داد برای انجام هماهنگیها نشستی را در سفارت آمریکا در لبنان با یکدیگر داشته باشند. ۱۳ روز پیش از ترور حریری، ویلتمن با حریری در سفارتخانه دیدار میکند و پیش از ورود به داخل سفارت، تلفن همراه وی به دلایل امنیتی از وی گرفته میشود و طی یک ساعت دیدار حریری با ویلتمن، داخل تلفن همراه حریری دوربین مخفی جاسازی میشود تا تمام تحرکات وی را انتقال دهد و به این ترتیب، تمام تحرکات و تماسهای حریری زیر نظر گرفته شد.