موعود پایگاه اینترنتی موعود
تلاش برای شرور نشان دادن ایران در منطقه، جنگ تبلیغاتی و خلاف واقع است.
روزنامه ایندیپندنت با انتشار این ارزیابی درباره اتهامات آمریکا علیه جمهوری اسلامی نوشت: مدت هاست آمریکایی ها ایران را منشأ تمام شرارت ها در خاورمیانه معرفی می‌کنند. عربستان سعودی و متحدان آن نیز از دخالت ایران در ناآرامی های بحرین و شرق عربستان سخن گفته‌اند. از طرف دیگر در حالی که نیروهای آمریکا سرگرم خروج از عراق هستند، هشدار داده شده که ممکن است این کشور متأثر از نفوذ ایران بشود.
ایندیپندنت درباره اتهام پراکنی علیه ایران تصریح کرد: در بعضی موارد حتی سناریوهایی مضحک، به شواهد رسمی‌بدل می‌شوند؛ نمونه آن باصطلاح توطئه سپاه پاسداران ایران همراه با یک ماشین فروش ایرانی- آمریکایی برای قتل سفیر سعودی در آمریکاست. برنامه هسته ای ایران نیز به عنوان یک تهدید مطرح می‌شود. در نتیجه زمانی که وکیل مصری- آمریکایی، «سیونی» (مسئول کمیته مستقل تحقیق درباره ناآرامی های بحرین) در گزارش ۵۰۰ صفحه ای خود گفت که نشانی از دست داشتن ایران در این ناآرامی ها در دست نیست، همه شگفت زده شدند. بسیاری از افرادی که در بحرین مورد شکنجه وحشیانه قرار گرفته‌اند گفتند که از آنها مرتباً درباره رابطه آنها با ایران سؤال می‌شده است. برخی از مشاوران بیمارستان ها به زور وادار به اعتراف به عضویت در گروه توطئه ایرانی شده‌اند.
این روزنامه با اشاره به نقش سرکوب رژیم های فاسدی چون رژیم ریاض در اوج گیری قیام ها می نویسد: هفته گذشته شاهد اعتراضاتی در میان دو میلیون جمعیت شیعه در استان های شرقی عربستان سعودی بودیم. شورش ها با کشته شدن یک مرد ۱۹ ساله در یک پست بازرسی در قطیف شروع شد. به گفته حمزه الحسن، یکی از فعالین سیاسی عربستان، مردم زمانی خشمگین شدند که جسد فرد کشته شده با تأخیر چندین ساعت به خانواده اش تحویل داده شد. وزارت کشور سعودی، مانند همیشه ادعا کرد که درگیری پلیس و معترضین به «دستور عوامل خارجی» انجام شده است؛ اصطلاحی که معمولاً برای ایران بکار می رود اما فعالین سیاسی عربستان گفتند مرتبط کردن ناآرامی ها با ایران دیگر مورد قبول کسی نیست. جوانان عربستان درست مانند بقیه جوانان در کشورهای عربی دیگر حاضر به پذیرش سران سعودی نیستند. ایندیپندنت در پایان تأکید کرد: جرج بوش و تونی بلر همواره می‌گفتند ایران درصدد بی ثبات کردن دولت عراق است. این موضوع به کلی بی اساس است چرا که ایران از سرنگونی صدام حسین، دشمن دیرینه خود، خشنود بوده است و از به سر کارآمدن یک دولت انتخابی با اکثریت شیعه استقبال می‌کرد.
