امپراطور یهودی رسانه‌ها کیست وچگونه به ایران اعلام جنگ کرد؟

به گزارش مشرق در سال ۱۹۱۷، اسکار کالاوی (Oscar Callaway ) نماینده مجلس آمریکا سخنرانی جنجال‌برانگیزی در کنگره انجام داد.
وی فاش ساخت که چرا جی. پی. مورگان (J. P. Morgan ) ۱۲ مدیر خبری رده بالا را استخدام می‌کند. از این دوازده نفر خواسته شده بود که تأثیرگذارترین روزنامه آمریکا را مشخص نمایند. آنها باید مشخص می‌ساختند که برای کنترل خط‌مشی روزانه مطبوعاتی آمریکا به چند روزنامه نیاز است. این افراد به این نتیجه رسیدند که تنها با خرید ۲۵ روزنامه بزرگ کشور می‌توان به این هدف دست یافت.

از آن روز تاکنون استیلا بر رسانه‌های جمعی به معنی کنترل افکار عمومی‌کشور تلقی شده و هر کس که بدین قدرت دست می‌یابد در حقیقت مدیریت اصلی کشور را در دست دارد و امروزه روپرت مردوخ با امپراطوری رسانه بزرگ خود بر قله قدرت رسانه‌ای نشسته است.

شبکه‌های تلویزیونی وی در آمریکا به ۲۸۰ میلیون نفر و شبکه‌های ماهواره‌ای وی در آسیا به ۳۰۰ میلیون نفر دسترسی دارند. مجموع مخاطبین رسانه‌های مردوخ در جهان به ۷/۴ میلیارد نفر می‌رسند یعنی در حدود سه چهارم مردم روی زمین.

روپرت مردوخ، مالک اولین امپراطوری رسانه‌ای جهانی

روپرت مردوخ واقعا کیست؟

وی یقینا فقط یک میلیاردر استرالیایی دست راستی نیست. وی یک یهودی و شهروند اسرائیل است. اما چرا این مسأله مهم است؟

به گفته “گوردون داف” (Gordon Duff) ژورنالیست مستقل، هم‌‌اکنون همه می‌دانند که مردوخ کنترل سیستم سیاسی آمریکا و بریتانیا را به مدت دو دهه در اختیار داشته است. وی این قدرت را داشته که رهبران ملی را انتخاب کند، سیاستگذاری نماید و قوانین دلخواه خود را به تصویب برساند.

مردوخ ۸۱ ساله در کنار سومین همسرش که ۴۰ سال از وی کوچکتر است

روپرت مردوخ یکی از بزرگترین امپراتوری‌های رسانه‌ای دنیا یعنی “نیوزکورپوریشن” (News Corporation ) را ریاست می‌کند که در سال ۲۰۱۰ بالغ بر ۳۳ میلیارد دلار از محصولات متنوع رسانه‌ای درآمد کسب کرده بود.

این محصولات شامل فاکس نیوز (Fox News)، فاکس قرن بیستم (Fox 20^th Cebtury)، داو جونز (Dov Jonez) (ناشر نشریه وال استریت ژورنال)، هارپر کالینز (Harper Collins)، مای‌اسپیس (MY Space)، نیویورک‌پست و صدها روزنامه و ایستگاه تلویزیونی دیگر می‌شود.

 

 

شبکه‌های تلویزیونی وابسته به نیوزکورپوریشن و ساختمان مرکزی این شرکت

 

 

از اداره یک روزنامه محلی تا استیلا بر دستگاه رسانه‌ای جهانی

روپرت مردوخ فعالیت رسانه‌های خود را در آدلاید استرالیا آغاز کرد. وی بعدها شرکت‌های رسانه‌ای خود را به بازار رسانه‌ای انگلستان، آمریکا و آسیا گسترش داد.

این میلیاردر استرالیایی‌الاصل در سال ۱۹۳۱ در ملبورن استرالیا به دنیا آمد و به واسطه اینکه پدرش صاحب یک روزنامه محلی در این شهر بود از همان ابتدا وارد این عرصه شد. وی در دهه ۱۹۵۰ برای تحصیل در رشته اقتصاد، سیاست و فلسفه در دانشگاه آکسفورد به انگلیس آمد ولی پس از مرگ پدرش دوباره به استرالیا بازگشت تا مدیریت روزنامه خانوادگی را برعهده بگیرد.

.

 

مردوخ در دهه ۱۹۶۰

وی شماره‌ای از روزنامه دیلی‌میرور را در دست دارد.

مشهور است که وی شامه‌ای قوی در تشخیص منابع قدرت و ثروت دارد و به همین دلیل بلافاصله با نزدیکی به مراکز قدرت فعالیت‌های مطبوعاتی و اقتصادی خود را در استرالیا گسترش داد و چند روزنامه محلی و ملی را در آن کشور به تملک خود درآورد.

مردوخ در سال ۱۹۶۹ هنگامی‌که گروه رسانه‌ای میرور (Mirror) انگلیس تصمیم گرفت از شر روزنامه سان (Sun) خلاص شود، از فرصت استفاده کرد و آن را خرید. سیاست‌هایی که مردوخ در مدیریت محتوای این روزنامه دنبال کرد، باعث شد خوانندگان آن روزبه‌روز بیشتر شوند به‌طوری که در سال‌های اخیر هر روز سه میلیون نسخه از آن در انگلیس به ‌فروش می‌رسد. نشریه “اخبار جهان” که وابسته به روزنامه سان است و در روزهای یکشنبه منتشر می‌شد نیز با سرمایه گذاری مروخ به یک نشریه پرتیراژ و با آگهی‌های بازرگانی فراوان تبدیل شد. تیراژ این نشریه تا زمان توقف انتشار ۸.۲ میلیون نسخه بود.

.

 

روپرت مردوخ در دهه ۱۹۸۰ و در حالی که نسخه‌ای از روزنامه تایمز را در دست دارد

مردوخ در سال ۱۹۷۳ نخستین حضور آشکار رسانه‌‌ای خود را در آمریکا با خرید روزنامه سن‌آنتونیو اکسپرس نیوز (St. Antonio Express News) اعلام کرد. اندکی بعد او نشریه استار (Star) را خرید و در سال ۱۹۷۶ نیز نیویورک پست را به تملک خود درآورد.

اولین یورش جدی مردوخ به عرصه تلویزیون در آمریکا صورت گرفت. وی در سال ۱۹۸۶، شرکت پخش فاکس (Fox Broadcasting Company) را در این کشور تأسیس نمود که به عنوان بلندگوی اردوگاه نئومحافظه‌کاران آمریکا معروف است. وی در دهه ۲۰۰۰، تبدیل به یکی از سرمایه‌گذاران برتر در عرصه تلویزیون ماهواره‌ای، صنعت فیلمسازی و اینترنت شده و وال‌استریت‌ژورنال (Wall Street Journal)، یکی از روزنامه‌های بزرگ آمریکا را خریداری نمود. نشریه تایم مردوخ را سه بار در لیست ۱۰۰ فرد تأثیرگذار جهان قرار داد. در سال ۲۰۱۱، وی در لیست قدرتمندترین مردان جهان که در نشریه فوربس ارائه می‌شود حائز رتبه ۳۸ شد. وی دارای ثروتی بالغ بر ۶/۷ میلیارد دلار و صدوهفدهمین فرد ثروتمند جهان است.

 

مردوخ در کنار الولید بن طلال

شاهزاده سعودی و ثروتمندترین مرد عرب که دومین سهامدار بزرگ نیوزکورپوریشن است.

وی نقشی تعیین کننده در انتخاب مردوخ به عنوان رئیس‌ هیأت مدیره شرکت داشته است.

 

 

لیست دارایی‌های مردوخ

کمپانی‌های فیلمسازی: فاکس قرن بیستم – فاکس سرچ‌لایت‌پیکچرز – شبکه خانگی سرگرمی فاکس قرن بیستم – استدیوهای بلواسکایز – فاکس قرن بیستم اسپانیایی – فاکس قرن بیستم جهانی – تلویزیون فاکس قرن بیستم- استدیو فاکس در استرالیا – استدیو فاکس در لس‌آنجلس – استدیوهای تلویزیونی فاکس – شاین گروپ

شرکت‌های تلویزیونی: تلویزیون فاکس قرن بیستم – تلویزیون قرن بیستم – فاکس‌تل – کمپانی پخش فاکس- شبکه‌های جهانی فاکس – شبکه‌های جهانی فاکس ایتالیا – فاکس ورزشی استرالیا – فاکس تله‌کلمبیا – ایستگاه‌های تلویزیونی فاکس – استدیوهای تلویزیونی فاکس – شرکت رسانه‌ای آی‌مدی – تلویزیون لاتویا – مای‌نتوورک‌تی‌وی – استار‌تی‌وی – بریتیش‌اسکای (۳۹ درصد سهام)

تفکیک درآمدهای نیوزکورپوریشن در سال ۲۰۱۰

 

شبکه‌های کابلی: فاکس‌نیوز – شبکه تجاری فاکس- ورزش مدارس فاکس- شبکه فیلم فاکس – شبکه اخبار فاکس – شبکه فوتبال فاکس – شبکه اسپانیایی‌زبان ورزش فاکس – فاکس‌تل – فیوول‌تی‌وی – فاکس‌نت‌وورکس – شبکه واقع‌نمای‌ فاکس – شبکه نشنال جئوگرافیک (۵۰ درصد سهام) – شبکه اسپید – شبکه ورزش جنوب – تله‌سینه – شبکه بیگ‌تِن (۴۹ درصد سهام)

سهام تلویزیونی: بی‌اسکای‌بی (انگلستان، ۳۹/۱ درصد) – اسکای دوچلند (آلمان، ۴۹/۹ درصد) – اسکای ایتالیا (ایتالیا، ۱۰ درصد) – تلویزیون شبکه‌ای اسکای (نیوزلند، ۴۳/۶۵ درصد) – فاکس‌تل (استرالیا، ۲۵ درصد) – استار تی‌وی (هندوچین، ۱۰۰ درصد) – تاتا اسکای (هند، ۲۰ درصد)

سایت‌های اینترنتی: چندین وب‌سایت و رسانه مرتبط با کمپانی فاکس – نیوزدیجیتال مدیا – آتونومی (زیرشاخه سایت انتشارات هارپر کالینز) – مای‌اسپیس

مجلات: آمریکا: مجله اسمارت سورس

استرالیا: آلفا – سبک‌کانتری- گلف‌دایجست – گودتیست – بیگ‌لیگ – بی‌سی‌ام‌ای – دلیشس – دوناهی – فست‌آورز – جی کیو – گاردنینگ – اینساید‌آوت – لایف‌استایل‌پول – لیوتوراک – نوت‌بوک – اوورلند – مادرن‌بوتینگ – مادرن فیشینگ – پرنتس – پیور هلث – سوپر فود آیدیاز – تراک – تراکین لایف – توویلز – توویازاسکوتر – ووگ – ووگ سرگرمی و سفر – ووگ زندگی

روزنامه: بریتانیا و ایرلند (این شاخه زیر نظر “نیواینترنشنال” فعالیت می‌کند): تایمز لندن، سان، اخبار جهن (که اخیرا تعطیل شد)، ساندی‌تایمز، ضمیمه ادبی تایمز

 

مقایسه مخاطبان رسانه‌های مردوخ و بریتانیا (میلیون نفر)

(نمودار قرمز رنگ متعلق به مردوخ است)

آمریکا: نیویورک‌پست – بروکلین‌پیپر – برانکس تایمز – ریپورتر – بروکلین کوریر – لایف – تایمز لجر – وال‌استرست ژورنال – وال‌استریت ژورنال اروپا – وال‌استریت ژورنال آسیا – بارونز – مارکت‌واچ – بررسی اقتصاد شرق دور – اخبار داو جونز – فکتیوا – شاخص داو جونز

استرالیا: استرلین – کوریرمیل – ساندی میل – کیرنز پست – بولتن تانزویل – دیلی تلگراف – ساندی تلگراف – هرالد سان – ساندی هرالد سان – ویکلی تایمز – ام‌ایکس – ادرود تایرز – مسنجر – مرکوری – نورثن‌تریتوری – تیبل لندز ادورتایرز

فیجی: فیجی‌تایمز – نای لالاکی – شانتی دوت (هر سه ده درصد سهام)

گینه نو: گینه نو پست – کوریر (۶۲/۵ درصد)

کتاب: هارپر کالینز – هارپر کالینز هند (۴۰ درصد سهام) – زاندرون (ناشر کتاب مذهبی) – اینسپیریتیو (کتب مذهبی جوانان)

 

اعلان جنگ امپراطوری مردوخ به ایران

مردوخ اخیرا وارد بازار رسانه‌ای فارسی‌زبان نیز شده است و سعی دارد با راه‌اندازی و پخش برنامه‌های سرگرم‌کننده فارسی توجه بینندگان فارس‌زبان بالاخص ایرانی را معطوف به شبکه‌های خود نماید تا نیات شوم خود در مورد مخاطبین ایرانی نیز به اجراء گذارد. اولین شبکه‌ فارسی مردوخ، فارسی ۱ نام دارد که در مرداد ۱۳۸۸ شروع به فعالیت نموده و به دوبله و پخش سریال‌های خارجی عمدتا آمریکایی و کره‌ای پرداخته است.

 

آرم شبکه فارسی ۱ که به پخش سریال‌های دوبله فارسی می‌پردازد

زمزمه، دومین شبکه تلویزیونی سرگرم‌کننده عمومی و رایگان فارسی‌زبان در خاورمیانه است. این شرکت حاصل سرمایه‌گذاری بخش آسیایی نیوزکورپوریشن و گروه رسانه‌ای موبی است. در ماه می ۲۰۱۱، سهم سرمایه‌گذاری هر یک از این شرکت‌ها ۵۰ درصد اعلام شد. زمزمه همانند شبکه خواهر خود فارسی۱، ۲۴ ساعت شبانه روز و هفت روز هفته به پخش برنامه‌های سرگرم‌کننده تلویزیونی با دوبله فارسی می‌پردازد. دفتر مرکزی این شبکه تلویزیونی در شهر رسانه‌ای دبی واقع شده است. استراتژیست‌ها و تحلیلگران در مورد محتوای برنامه‌های این شبکه‌ها هشدارد داده و آنها را در راستای افزایش تأثیرگذاری بر نوع اندیشه و هویت مخاطبین ایرانی بالاخص نسل جوان کشور معرفی می‌کنند. در کل می‌توان اهداف این شبکه‌ها و سریال‌ها را به صورت خلاصه اینچنین عنوان نمود: ترویج سبک زندگی غربی با ظاهری شرق پسند، القای پیام های لیبرال فمینیستی، تبلیغ روابط نامشروع و غیراخلاقی و قبح زدایی از گرایشات هم جنس‌بازی و ترویج آن.

 

 

آرم شبکه فارسی زمزمه، دومین شبکه مردوخ برای فارسی‌زبان‌ها

 

در آبان ماه سال جاری، شبکه نشنال جئوگرافی آمریکا نسخه فارسی زبان شبکه خود را راه‌اندازی نمود که به ادعای مدیران این شبکه قرار است ۱۵ میلیون بیننده در سراسر خاورمیانه به آن دسترسی داشته باشند. هرچند هنوز این شرکت مستقر در آمریکا مقر پخش برنامه‌های فارسی‌زبان خود را مشخص نکرده است اما به نظر می‌رسد که این برنامه‌ها از شهر ابوظبی امارات متحده پخش می‌شود. این شبکه فارسی‌زبان همانند نسخه انگلیسی خود به پخش برنامه‌هایی در مورد طبیعت، علم، فرهنگ، تاریخ و باستان‌شناسی می‌پردازد.

لازم به ذکر است که شبکه نشنال جئوگرافی در سال ۲۰۰۱ پخش برنامه‌های خود را آغاز نمود. نیمی از سهام این شبکه در انحصار شرکت نیوز کورپریشن است.

 

 

شبکه فارسی نشنال جئوگرافی به پخش برنامه‌های مستند و سرگرم‌کننده به زبان فارسی می‌پردازد

مردوخ طرفدار جنگ‌طلبان واشنگتن

 

بلافاصله پس از آغاز جنگ عراق، روزنامه نیویورک‌تایمز نوشت: “جنگ باعث شد قدرت مردوخ ۷۲ ساله به طرز چشمگیری افزایش یافته است… در ماه‌های اخیر تمام رسانه‌های انگلیسی‌زبان تحت کنترل وی به ترویج و انتشار عقاید جنگ‌طلبانه وی پرداخته‌اند، و بین ترتیب نظرات وی در جهان انگلیسی‌زبان در صدر دیدگاه‌های مرتبط با جنگ تحت هدایت آمریکا در عراق قرار گرفته است.” قابل ذکر است که شبکه تلویزیونی خبری فاکس‌نیوز به علت خط‌مشی جنگ‌طلبانه‌ای که دارد در عرصه رسانه‌ای از شهرت خاصی برخوردار بوده و به عنوان بلندگوری نئومحافظه‌کارها شناخته می‌شود. مردوخ در سال ۲۰۰۳ پس از حمله آمریکا به عراق گفته بود: “ما نمی‌توانیم هم‌کانون عقب بنشینیم – من فکر می‌کنم که بوش رفتاری کاملا اخلاقی و کاملا درستی دارد.” وی قبل از آغاز جنگ در مصاحبه‌ای با روزنامه نیویورک چنین گفته بود: ” در تاریخ از بوش به عنوان یک رئیس‌جمهوری بزرگ یاد خواهد شد و یا اینکه وی سقوط کرده و خواهد سوخت. من خوشبین هستم که وی به وضعیت اول دست خواهد یافت. وی شخصیت بسیار والا و تواضعی عمیق دارد.”

 

 

 

اعتراف مردوخ در یک شبکه تلویزیونی به تلاش در جهت دستکاری افکار عمومی در مورد جنگ عراق

 

جرج گالوی (George Galloway) نماینده ضد جنگ و ضد صهیونیست مجلس انگلستان در سخنرانی خود قبل از حمله به عراق با انتقاد از حمایت رسانه‌های تحت امر مردوخ از جنگ و حمله آنها به مخالفین جنگ، گفت: “بهتر است مردوخ از میهن‌پرستی حرفی نزند، فردی که در پانزده سال گذشته سه میهن داشته است.” – اشاره به تابعیت آمریکایی، استرالیایی و اسرائیلی وی.

 

سخنان جرج گالوی در انتقاد از اقدامات جنگ‌طلبانه مردوخ

تد ترنر (Ted Turner)، بنیانگذار “شبکه اخبار کابلی” (CNN) و مدیر سابق این شبکه اعلام داشت که مردوخ با استفاده از خروجی‌های رسانه‌ای شرکت نیوز کورپوریشن به مانند فاکس‌تی‌وی از حمله به عراق حمایت نمود. وی با اعلام اینکه این جنگ به نفع روزنامه‌ها و شبکه‌های مردوخ است گفت: “من این جنگ را جنگ مردوخ می‌خوانم.” این در حالی است که جانبداری‌های شبکه فاکس‌نیوز حتی صدای گرگ دایک (Greg Dyke) مدیر کل وقت شبکه بی‌بی‌سی را نیز درآورد. وی گفت: “ما هنوز هم زمانی که شدت جانبداری‌های سیاسی شبکه فاکس‌نیوز ا می‌بینیم دچار تعجب می‌شویم.”

تد ترنر بنیانگذار سی‌ان‌ان

گرگ دایکف مدیر سابق شبکه خبری بی‌بی‌سی

 

 

 

خواب‌های نفتی مردوخ برای عراق

مردوخ خود به مهمترین دلیلی حمایتش از حمله به عراق اذعان نموده است: نفت. در حالی که سیاستمداران آمریکایی اهمیت نفت را در جنگ تکذیب می‌کنند، مردوخ تا بدین حد احتیاط پیشه نکرد. وی معتقد بود که سرنگون ساختن رهبر عراق باعث کاهش قیمت نفت خواهد شد. مردوخ قبل از آغاز جنگ گفته بود، “مهمترین چیزی که ان جنگ عای جهان خواهد کرد اقتصاد است… نفت بشکه‌ای ۲۰ دلار.” وی بعدها لاف‌زنی‌های خود را ادامه داده و افزود: “اگر عراق پشت سر ما قرار گیرد، همه دنیا از نفت ارزان بهره خواهد برد و این خود بزرگترین انگیزه است.” (گاردین، ۲۰۰۲/۱۷/۰۳)

 

مردی که سیاست و اقتصاد را در هم آمیخت

جیمز فالوز (James Fallows) از ماهنامه آتلانتیک (Atlantic Monthly) معتقد است که بخش اعظمی از فعالیت‌های مردوخ “در جهت استفاده از نفوذ سیاسی برای دستیابی به اهداف مالی انجام می‌گیرند.” به بیان دیگر وی از رسانه‌های خود برای پشبرد برنامه‌ای سیاسی استفاده می‌کند که برای وی سودآور خواهد بود. برای مثال در انتخابات سال ۲۰۰۱ وی از مشی محافظه‌کارانه خود عدول کرده و از تونی بلیر حمایت نمود. تمام روزنامه‌های وابسته به نیوزکورپورین در انگلستان نیز که در حدود ۳۵ درصد روزنامه‌های انگلستان را تشکیل می‌دهند از همین سیاست پیروی نمودند. بلیر از قانونی حمایت می‌کرد که بر اساس آن: “محدودیت‌های افراد خارجی برای مالکیت رسانه‌ها کاهش یافته و ناشرین روزنامه‌های بزرگ می‌توانستند یک ایستگاه تلویزیونی نیز تدارک ببینند.” منتقدین بلیر از این قانون به عنوان “بند مردوخ” یاد می‌کردند زیرا بیش از هر چیز در راستای منافع نیوزکورپوریشن قرار داشت. این غول رسانه‌ای با مارگارت تاچر، جرج بوش و حتی جیمی‌کارتر نیز همکاری اقتصادی داشت.

 

سیستم جاسوسی شخصی

رسوایی شنود گسترده تلفنی توسط نشریه “اخبار جهان” (News of the World) متعلق به شرکت نیوز کورپوریشن موجی از خشم و نفرت را در میان اکثر مردم انگلیس ایجاد کرده و این کشور را با بحرانی جدی مواجه نمود.

بر اساس افشاگری‌های صورت گرفته، نشریه “اخبار جهان” طی یک دهه گذشته اقدام به جاسوسی و شنود غیرقانونی تلفن‌ها، صندوق های صوتی و ایمیل های هزاران نفر از شهروندان انگلیسی و از جمله شخصیت‌های مشهور این کشور کرده است.

موضوع جاسوسی خبرنگاران و دیگر عوامل این نشریه از تلفن های افراد مشهور برای نخستین بار در سال ۲۰۰۶ میلادی و پس از افشای استراق سمع تلفن‌های برخی از اعضای خانواده سلطنتی انگلیس علنی شد که پس از تشکیل دادگاه یکی از خبرنگاران این نشریه و همچنین یک کارگاه خصوصی در سال ۲۰۰۷ به زندان محکوم شدند. پرونده جاسوسی که در ابتدا تصور می‌شد فقط علیه افراد مشهور انجام شده با افشاگری‌های بعدی وارد مرحله تازه‌ای شد و به یک بحران ملی و رسوایی بزرگ در انگلیس تبدیل گردید.

 

تصویر روی جلد آخرین شماره نشریه اخبار جهان

افشاگری‌های اخیر نشان داد که علاوه بر افراد مشهور تعداد زیادی از مردم عادی و بویژه قربانیان حوادث جنایی و تروریستی و بستگان نزدیک آنان هدف جاسوسی و استراق سمع کارکنان “اخبار جهان” قرار داشته‌اند.

همچنین تلفن‌ها، صندوق‌های صوتی و ایمیل‌های تعدادی از اعضای خانواده نظامیان کشته شده در عراق و افغانستان نیز توسط عوامل این نشریه هک شده بود. مردوخ که به صورت شخصی برای حل و فصل این موضوع وارد شده بود، در جلسه‌ای در مجلس عوام انگلستان هر گونه دست داشتن در این اقدامات را رد نمود. نکته جالب تعطیلی این نشریه از جانب مردوخ بود که بدین ترتیب یکی از قدیمی‌ترین نشریات انگلستان با بیش از ۱۵۰ سال سابقه و ۷/۵ میلیون خواننده به کار خود پایان داد.