موعود پایگاه اینترنتی موعود
به گزارش موعود، مهر به نقل از فارین افرز نوشت: هر چند مقامهای ترکیه و آمریکا در ظاهر با یکدیگر همکاری نزدیکی دارند، اما رویکرد آنها در قبال بحران سوریه با یکدیگر تفاوت اساسی دارد. شاید در نگاه اول به نظر برسد که ترکیه و آمریکا همکاری نزدیکی در خصوص بحران سوریه با یکدیگر دارند. به عنوان مثال، روز ۱۱ آگوست سال جاری هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه آمریکا پس از دیدار با مقامهای دولت ترکیه با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که وزیران امور خارجه دو کشور، تلاشهای خود در حمایت از گروههای مخالف سوری را با یکدیگر هماهنگ خواهند کرد. پس از آن مقامهای دو کشور ۲۳ آگوست با تشکیل اولین جلسه برنامه ریزی عملیاتی به سخنان خود جامه عمل پوشاندند.
اما با وجود تلاش این دو کشور برای سرنگون کردن دولت سوریه، آمریکا و ترکیه دو دیدگاه و رویکرد متفاوت در قبال بحران سوریه دارند. واشنگتن بر این امر اصرار دارد که هر گونه راه حل ارائه شده برای بحران سوریه یاید دربرگیرنده و تضمین کننده نوعی تکثرگرایی قومی و مذهبی در این کشور باشد. در مقابل، ترکیه که در راس حکومت آن سنی‌ها قرار دارند به این بحران به چشم یک بحران قومی می‌نگرد و روابط نزدیکی را با مخالفان سوری که عمدتا تحت نفوذ اخوان المسلمین قرار دارند، پایه ریزی کرده است.
در این مطلب آمده است : هدف اصلی ترکیه از این اقدام سرکوب و نادیده گرفتن کردها و علوی‌های سوری است که به آنها به چشم دشمنان خود نگاه می‌کند. وجود چنین دیدگاهی می‌تواند به برنامه‌های اوباما در سوریه لطمه‌ای اساسی وارد کند. در حقیقت، رویکرد ترکیه در قبال سوریه موجب تشدید اختلافات و درگیری‌های قومی در سوریه شده است.
بر اساس این گزارش، به نظر می‌رسد که دولت حزب عدالت و توسعه تنها از شورشیان سوری حمایت می‌کند و علوی‌های سوری را افرادی شرور می‌داند. به عنوان مثال، حسین چلیک از سخنگویان این حزب ۸ سپتامبر ۲۰۱۱ در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد:” حزب بعث تنها از حمایت ۱۵ درصد علوی‌ها برخوردار است.” چنین اظهار نظری به خوبی نشان می‌دهد مقامهای ترکیه این واقعیت را فراموش کردهاند که استمرار حکومت حزب بعث در چند دهه گذشته با حمایت اکثریت سنی سوری امکان پذیر بوده است.
در این مطلب آمده است : حمایتهای بی پایان دولت ترکیه از سنی‌های سوری نه تنها به دلیل پیوندهای ایدئولوژیکی است، بلکه مخالفت مخالفان سنی سوری از اهداف و جاه طلبی‌های کردهای سوری نیز سبب تقویت حمایتهای آنکارااست.
حزب عدالت و توسعه در داخل ترکیه نیز با اقدامات و سیاستهای نادرست سبب شعله ور شدن آتش اختلافات فرقه‌ای و قومی‌شده است. این حزب در ماه‌های گذشته لفاظی‌ها و انتقادات شدیدی را علیه اقلیت علوی این کشور و همچنین کردها انجام داده است. به نظر می‌رسد ترکیه با هرگونه تکثر قومی و فرقه‌ای در سوریه مخالف است. کافی است به اقدامات ترکیه در قبال کردهای این کشور توجه کنید. آنکارا در سه سال گذشته هشت هزار فعال و سیاستمدار کرد را دستگیر و زندانی کرده است. از سوی دیگر، اقدامات و سیاستهای جانبدارانه ترکیه از سنی‌های سوری می‌تواند آتش درگیری‌های میان شیعیان و سنی‌های را در سرتاسر خاورمیانه شعله ور کند.
در همین حال، سیاستهای حزب عدالت و توسعه با مخالفتهای سایر احزاب در ترکیه نیز روبرو شده است. به عنوان مثال، کمال قلیچ دار اغلو رهبر حزب جمهوری خلق ترکیه که بزرگترین حزب مخالف دولت ترکیه به شمار می رود، شدیدا از سیاستهای اخیر دولت ترکیه در قبال سوریه انتقاد کرده و آنهارا به نفع تروریستهای القاعده و حزب کارگران کردستان خوانده است. قلیچ دار اغلو همچنین به این موضوع اشاره کرده است که اردوغان خودش بارها بشار اسد را برادر خوانده بود، اما امروز دشمن او شده است در حالی که هر آنچه که خودش در ترکیه انجام می دهد همان کارهایی است که بشار اسد در سوریه می‌کرد و می‌کند.
از سوی دیگر، تحلیگران ترک نیز معتقدند که سیاستهای آنکارا در قبال بحران سوریه سبب کاهش نفوذ این کشور در خاورمیانه شده است. کمال اونال تحلیلگر روزنامه تودی زمان چاپ ترکیه معتقد است این روزها درماندگی ترکیه در قبال مسائل سوریه و آماده نبودن این کشور برای تحولات منطقه بعد از انقلابهای عربی سبب شده است تا محمد مرسی رئیس جمهوری مصر با تحرکات دیپلماتیک جدید سعی کند رهبری تحولات منطقه را از ترکیه برباید. اونال همچنین تنشهای اخیر دولتمردان ترک با ایران و عراق، تن ندادن مقامات رژیم صهیونیستی به درخواست مقامات ترکیه مبنی بر عذرخواهی مقامات این رژیم از این کشور و رویاهای عربستان و قطرو دیگران بازیگران در سوریه را از دیگر دلایل کاهش نفوذ ترکیه در منطقه خوانده است.
