موعود پایگاه اینترنتی موعود
همگان بر این عقیده‌اند که بیشترین تعداد شیعیان در ایران، عراق، بحرین و پاکستان زندگی می‌کنند، در حالی که در آخرین اطلاعات آماری رسمی، تعداد شیعیان در هندوستان ۸۴ میلیون نفر اعلام شده است، اما اطلاعات غیررسمی‌گویای آن است که ۱۰۰ میلیون شیعه در هندوستان زندگی می‌کنند که در تمام آن سرزمین پراکنده شده‌اند، البته جایگاه اجتماعی، اقتصادی علمی ویژه خود را دارند.
به گزارش موعود به نقل از شفقنا، بر عکس سایر ایالت های هندوستان ایالت « لکنهو» حدود ۱۷ میلیون مسلمان شیعه دارد که سه میلیون تن از آن ها در مرکز آن تمرکز یافته‌اند. ساکنان این ایالت بر مذهب جعفری و از عاشقان اهل بیت (علیه السلام) هستند.
این ایالت که ده ها حوزه علمیه فعالیت می‌کنند، مرکز روحی و معنوی هندوستان به شمار می رود، به طوری که می توان آن را همچون قم در ایران یا نجف در عراق قلمداد کرد. علاوه بر آن در این ایالت ۱۰۰۰ عالم دینی و شیخ بزرگ و ده ها مرکز دینی، فرهنگی و ادبی وجود دارد.
شیعیان هندی آیین های زیادی دارند که اغلب آن ها در ماه محرم خود را بیش از هر زمان دیگری نشان می دهند. در تمام شب های محرم همگان در مساجد و حسینه ها جمع می‌شوند و سینه زنی و عزاداری می‌کنند، علاوه بر آن به تاسی از حضرت زینب (سلام الله علیها) روز دهم عاشورا بر روی گدازه های آتش راه می روند؛ زیرا بر این عقیده‌اند که روز دهم حضرت زینب بر گدازه های مانده از چادرهای سوخته خانواده اش راه رفت و پاهایش تاول زده و سیاه شد.
بر اساس گزارش پایگاه العقیده ایالت لکنهو در انتشار تشیع در سایر شهرهای هندوستان نقش بسزایی دارد. علمای زیادی از این ایالت به ایالت های دیگر سفر می‌کنند تا تشیع را در اقصی نقاط هند گسترش دهند.
لازم به ذکر است که در کشورهایی همچون جمهوری اسلامی ایران، عراق، افغانستان، پاکستان و بحرین بیشترین درصد جعیت را شیعیان تشکیل می دهند، اما بیشترین تعداد شیعیان را می توان در هندوستان یافت که بنا بر آمار غیررسمی حدود ۱۰۰ میلیون شیعه در آن زندگی می‌کنند.
هندوستان با داشتن ۱۸۰ میلیون مسلمان معادل ۱۴ درصد از کل جمعیت دومین تجمع بزرگ مسلمانان بعد از اندونزی محسوب می‌شود. اسلام دومین دین در هند محسوب می‌شود.
بعد از جداسازی هندوستان و پاکستان اغلب پزشکان و تحصیل کردگان هندی مسلمان به پاکستان مهاجرت کردند، به همین دلیل اغلب مسلمانانی که اکنون در هندوستان زندگی می‌کنند، روستایی محسوب می‌شوند.
هنوز هم اکثر مسلمانان زندگی خود را با استفاده از کشاورزی می‌گذارنند و با توجه به آن که بازار کار در ادارات عالی دولتی در برابر مسلمانان محدود است بنابراین گروه های زیادی از طبقه متوسط جامعه اسلامی هندی تحصیل و ورود به مدارس را رها کرده و سعی کردند بدون نیاز به آموزش وارد بازار کارهایی شوند که نیاز مبرمی‌به تحصیل نداشته باشد.
