موعود پایگاه اینترنتی موعود
در کنج کاشانه ی خانه ی گلی مدینه،
پایان نیافت؛
حتی آن زمان که جانشین او،
به تنهایی،
بر پیکرش نماز خواند.
فریاد «لا اله الا الله تسبحوا» ی او را
تو فریاد کردی
در
شهر کوفه
کاخ ابن زیاد
مجلس یزید
فاطمه (س)،
در کوچه های مدینه،
پایان نیافت؛
حتی آن زمان که
نیلوفرانه،
دست در دست علی (ع)،
وصیت می‌کرد که با لباس غسلش دهد.
و پیراهن حسین (ع) را
به دست تو می داد.
همه دیدند،
در کاروان اسیران،
هیچ کس مانند تو نبود:
– از آتش خیمه ها- سوخته تر،
– از سنگهای کوفیان- کوفته تر،
– از تازیانه ها- زخم خورده تر،
-از سیلی ها- نیلی تر.
امیر (ع)
در محراب پایان نیافت؛
حتی آن زمان که،
با فرق شکسته و خونین،
دست تو و عباس و حسین را در دست هم می‌گذاشت.
پس از او
خون دل خوردن از کوفیان را
تو پاسداشتی؛
خطابه های بی بدیل را
تو خواندی؛
تهمتها را
تو شنیدی…
حسن (ع)
با صورت سبز و جگر سوخته،
پایان نیافت؛
حتی آن زمان که،
حلقه ی دستش را بر گردن حسین گذاشت و تو شنیدی که می‌گفت: «لا یوم کیومک…» (۱)
حتی آن زمان که
چشمهای تو و حسین (ع)،
تیرهای تابوت او را به نظاره نشست.
هر کس که در تشییع پیکر حسن بن علی (ع) تیری نینداخت،
در کوفه و شام بر تو و علی بن حسین (ع) سنگ اندازی کرد.
حسین (ع)
عاشورا
در گودال پایان نیافت؛
حتی آن زمان
که پیکر صد چاک او را
بی سر
بر خاک
شناختی و خواندی: «این کشته ی فتاده به هامون حسین توست!» (۲)
تو ادامه ی حسین بودی؛
که:
“کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود” (۳)
بی جهت نیست،
که تو:
دردانه ی رسول خدایی و
زینت پدر، (۴)
فاطمه ی صغرایی،
و گریستن بر مصیبت تو، همچون گریستن بر مصیبت حسن است و حسین (ع) (۵)؛
که تو چکیده ی پنج تنی
زینب (س)!
ای زینت آل عبا…
پی نوشت:
۱. اللهوف على قتلى الطفوف/ ترجمه فهرى، النص، ص: ۲۶؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث ۵/۳، تولید موسسه ی نور
۲. در سوگ امیر آزادى (ترجمه مثیر الأحزان)، ص: ۲۷۵؛ با استفاده از همان نرم افزار
۳. قادر طهماسبی (فرید)
۴. زینب یعنی زین+ اب= زینت پدر
۵. حدیث از پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله)؛ منبع: خصائص الزینبیه، ص ۵۳؛ به نقل از لا یوم کیومک یا اباعبدالله، نشر آرام دل، ص ۱۰۹
