موعود پایگاه اینترنتی موعود
– شهادت رسول خدا ( صلی الله علیه وآله)
شهادت جانگداز و مظلومانه اشرف مخلوقات خاتم الانبیا محمد بن عبد الله ( صلی الله علیه وآله) در سال ۱۱ هجری درسن ۶۳ سالگی به وسیله سم بوده است، وطبق روایات آن دو زن حضرت را مسموم کرده‌اند ! (۱)
در ۲۴ صفر بیماری پیامبر( صلی الله علیه وآله) شدت یافت. پیامبر( صلی الله علیه وآله) هنگام بیماری فرمودند: حبیبم را نزد من حاضرکنید. عایشه و حفصه پدران خود را نزد آن حضرت حاضر نمودند. پیامبر( صلی الله علیه وآله) روی مبارک خویش را از آنان برگردانید و فرمود: حبیبم را نزد من حاضر کنید.
سپس دنبال علی بن ابی طالب (علیه السلام) فرستادند. چون نظر مبارک به آن حضرت افتاد او را نزد خود خواند وکلماتی به حضرت فرمود. هنگامی‌که علی بن ابیطالب( علیه السلام) از نزد آن حضرت خارج شد، عمر و ابوبکر به او گفتند: خلیلت به تو چه گفت؟ فرمود: هزار باب علم به من حدیث کرد که از هر باب هزار باب دیگر باز می‌شود.(۲)
وصایای پیامبر( صلی الله علیه وآله)
پیامبر(صلی الله علیه وآله) درلحظات آخر عمر خود وصیت هایی به امیر المومنین (علیه السلام) فرمودند و جبرییل و میکائیل و ملائکه مقربین را بر آن وصیت شاهد گرفتند. از جمله آن کلمات که جبرئیل به پیامبر( صلی الله علیه وآله) می فرمود و امیر المومنین(علیه السلام) می‌شنید این بود: حقت را می‌برند و خمست را غصب می‌کنند و پرده احترامت را می درند و محاسنت را به خون سرت رنگین می‌کنند.
غسل و نماز بر بدن پیامبر( صلی الله علیه وآله)
امیر المومنین (علیه السلام) پس از غسل آن حضرت به تنهایی بر ایشان نماز خواندند.(۳)
دفن بدن مبارک پیامبر( صلی الله علیه وآله)
امیر المومنین (علیه السلام) فرمودند: خداوند در هر مکانی که روح پیامبرش را قبض می‌کند راضی است که در همان مکان دفن شود، و من آن حضرت را در حجره ای که از دنیا رفته دفن می‌کنم. و آن حجره، حجره حضرت زهرا(سلام الله علیها) بود؛ که دلیل بر این مطلب زیاد است. (۴)
۲- آغاز امامت امیر المومنین (علیه السلام)
اولین روز امامت حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) است، و زیارت آن حضرت در این روز مستحب است.
۳- آغاز غصب خلافت
اولین روز غصب ظالمانه خلافت و خانه نشین کردن امیر المومنین(علیه السلام) و شکستن بیعت روز غدیر توسط اهل ثقیفه بنی ساعده است.
۴- اجبار مردم بر بیعت
۵- شهادت امام حسن مجتبی (علیه السلام)
در این روز در سال ۵۰ هجری امام حسن مجتبی (علیه السلام) به شهادت رسید. بنابر قولی آن حضرت در ۷ صفر و بنابر قولی دیگر در ۵ ربیع الاول واقع شده است.
جعده دختر اشعث اشعث بن قیس با زهری که معاویه برای او فرستاده بود آن حضرت را مسموم کرد. معاویه همراه با زهر صد هزار درهم فرستاد و وعده کرد که او را به عقد یزید[لعنه الله علیه] در آورد ولی به وعده خود وفا نکرد.
مسمومیت حضرت چهار روز طول کشید و پس از ظهور اثرات سم بر بدن مبارک و فرارسیدن وقت شهادت به سید الشهدا (علیه السلام) فرمودند : مرا مسموم کرده‌اند و پاره های جگرم داخل طشت است. من می دانم چه کسی مرا مسموم کرده است ولی یه حقی که بر شما دارم در این باره حرفی نزنید.
منابع:
۱- بحار النوار: ج ۲ ص ۲۳۹-۲۴۶-۵۱۶. ج ۲۸ ص ۹۷.۲۱. ج ۳۱ ص ۶۴۱. تفسیر قمی:
ج ۲ ص ۳۷۶
۲- کافی: ج ۱ ص ۲۹۶. ج ۸ ص ۱۴۷. بحار النوار: ج ۲۲ ص ۴۶۱-۴۶۵.
۳- بحار النوار: ج ۲۲ ص ۵۱۷- ۵۱۸-۵۲۹. سلسیم بن قیس: ج ۲ ص ۵۷۱. فقه الرضا(علیه السلام): ص ۱۸۹.
۴- به کتاب آیین دفن النبی (صلی الله علیه وآله) مراجعه شود
