موعود پایگاه اینترنتی موعود
در فـصـل خـزانــم خــبــر از یـار نـیامد
گــشـتـیـم مــلــول از غــم و دلـدار نـیامد
تـا چـشـم گـشـودیـم بـهـار آمد و افسوس
آن گُــلــبُـن احــســاس بــه اَنـظـار نـیامد
گـل‌هـای اقـاقی هـمـه‌شان غرق سرورند
امــــا خـــبــری از دل غـــمــبــار نـیامد
دشــتــی بــه شـقـایـق شـده آراسته، لیکن
آن فـــاتـــحِ دل، مـــعــدن اسـرار نـیامد
جاری شده آب از دل کُهْسٰارْ، وَ افسوس
آن مَــرهــم و تــیــمــارِ دل‌افـگـار نـیامد
در صـبـح بـهـاران کـه وزد بـاد بـهاری
افــسـوس کــه آن نــغـمه‌ی گـلـزار نـیامد
حـسـرت بـه دلـم مـانـد بـبـینم رخ ماهش
عــمــرم بــگــذشــت و مــه دادار نـیامد
بـرخـیـز کــه از چـه‌چـه و آواز قــنـاری
افـسـون شـده شـیـدا؛ کـه چرا یار نـیامد؟
م.ع.شیدا
