موعود پایگاه اینترنتی موعود
شمشیرها نیز گاهی می توانند باعث شادی دل شوند. منظورمان زمانی نیست که وسط یک رقص محلی، رقص شمشیر می‌کنند؛ منظور دقیقاً همان زمانی است که با شمشیر، کسی را می‌کشند؛ آن لحظه هم می تواند شادی آفرین باشد.
می‌گویید نه؟ برای ما محبین و شیعیان اهل بیت (علیهم السلام)، مثالهای ساده ای برای شادی آفرینی شمشیر وجود دارد: مثلاً زمانی که مختار ثقفی، قاتلان امام حسین (علیه السلام) را با شمشیر چند پاره کرد، دل بسیاری از دوستداران امام را شاد کرد. همین امروز نیز انسانهایی نظیر ابن مرجانه و یزید و معاویه بسیارند. کسانی که به اصطلاح «یک گلوله باید حرامشان کرد» تا زمین، به دنیای بهتری تبدیل شود. حتماً روز به دار کشیدن «صدام» را به خاطر دارید…
«شمشیر» سلاحی است که نماد جنگ می دانیم به شرطی که از نیام کشیده شده باشد. شمشیر در نیام، به معنای تسلیم شدن و یا به صلح رسیدن است. (۱) شمشیر آخته، نشانگر آمادگی برای جنگ و تهدید مخالفان است. (۲)
با این تعریف آیا فکر کرده اید چرا هنگام سلام دادن به مولایمان می‌گوییم: «السلام علی السیف الشاهر» (۳) (سلام بر شمشیر آخته.)
در مقابل چه کسانی باید شمشیر کشید
امام علی (ع)، در روایتی طولانی، فرمودند که شمشیر کشیدن جز بر کافران و مشرکان جایز نیست و مسلمانان باید مشکلاتشان را با گفتگو حل کنند. (۸)
امیرمؤمنان، علی (ع)، چنان در هدایت مردم تلاش می‌کردند که راضی نمی‌شدند تا آخرین لحظه، با بدترین آنها وارد جنگ شوند. مثلاً در جنگ صفین، حضرت علی (ع) بارها و بارها وارد خیمه ی دشمن شدند و مذاکره کردند؛ بلکه قاسطین دست از ظلم برداردند و آتش قهر خدا را به جان نخرند. وقتی مردم به ایشان اعتراض کردند، فرمودند:
«به خدا سوگند هر روزی که جنگ را به تاخیر می اندازم، از این روست که آرزو دارم عده ای از آنان به ما بپیوندند و هدایت شوند و در لابه لای تاریکی ها، پرتوی نور مرا ببینند و به سوی من آیند…» (۹)
حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) که پیرو واقعی اجداد طاهرین خویش اند، از همین راه خواهند رفت. آقای ما که وقت آمدن از همه پیمان می گیرد: « دزدی و زنا و فحاشی به هیچ مسلمانی نکنید، خون کسی را به ناحق نریزید و به حریم دیگران جفا و تجاوز نکنید…» (۱۰) چگونه می تواند غیر از این کاری کند؟
امام باقر (ع) فرمودند: «…پس به مدت هشت ماه شمشیر بر دوش خواهد بود و بی وقفه دشمنان خدا را خواهد کشت تا آنگاه که خداوند خشنود گردد.» (۹)
مولای ما، آن کسی است که با شمشیرش، دلهای مومنین را شاد می‌کند؛ آری او شمشیر برکشیده است. شمشیری که پاسخ زمزمه ی «این الطالب بدم المقتول بکربلا» است.
نکته ی آخر: انگار، شمشیر برکشیده، رمز ماست آقا جان… چرا که ما منتظران نیز عهد بسته ایم: «خدایا! اگر مرگ میان من و او فاصله‌انداخت… مرا از قبر بیرون بیاور، کفن پوش، با شمشیر آخته، لبیک گویان…» (۱۰)
پی نوشت:
۱. لغت نامه ی دهخدا؛ ذیل واژه ی شمشیر.
۲. همان.
۳. فرازی از زیارت حضرت صاحب الامر (عج) در سامرا، بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج۹۹، ص: ۱۰۱؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث ۳/۵، تولید موسسه نور.
۴.توبه: ۵
۵. توبه: ۱۱
۶. توبه: ۳۰
۷. محمد: ۴
۸. رهاورد خرد / ترجمه تحف العقول، صص ۲۹۵- ۲۹۷؛ با استفاده از همان نرم افزار.
۹. نهج البلاغه، کلام ۵۵؛ دلشاد تهرانی، مصطفی، سیره ی نبوی «سیره ی مدیریتی»، صص ۷۱ – ۱۴۷
۱۰. منتخب الاثر: لطف الله صافی گلپایگانی، ص ۴۶۸؛ به نقل از همان.
۱۱. صدوق، کمال الدین و اتمام النعمه، نسخه خطی؛ به نقل از صدر، محمد، تاریخ پس از ظهور، نشر موعود، ص ۳۵۲
۱۲. قمی، عباس، مفاتیح الجنان، فرازی از دعای عهد.
منبع: مستور
