به گفته امام حسین(ع) انسان مومن برای برطرف کردن حاجت و نیاز خود می تواند به سه شخص متدین و مومن، جوانمرد و با اصل و نسب مراجعه نمایند.
امام حسین (ع) در حدیثی که در جلد ۲۵ کتاب بحار الانوار به نقل از تحف العقول نقل شده در پاسخ فردی از انصار که برای بیان حاجت خود نزد امام حسین (ع) آمده بود، فرمودند: ای برادر انصاری آبروی خود را حفظ کن و خواسته خود را به زبان مطرح نکن بلکه حاجت خود را در برگه یا کاغذی بنویس و به من بده.
آن فرد انصاری برای امام حسین (ع) نوشت من به شخصی ۵۰۰ دینار بدهکار هستم و آن شخص اصرار به دریافت پول خود دارد شما به آن شخص بفرمایید چند روزی به من مهلت دهد.
امام حسین (ع) بعد از مطالعه نامه داخل منزل شدند و پس از خارج شدن هزار دینار با خود آوردند و به آن مرد فرمودند: ۵۰۰ دینار از این پول را به آن مرد بده و قرض خود را ادا کن و با از مابقی آن نیز امرار معاش کن.
سپس حضرت به مرد انصاری فرمودند: حاجت خود را مطرح نکن مگر در نزد سه شخص، اول شخص دیندار و متدین زیرا این فرد از کمک و مساعدتی که در مقابل خواسته تو دارد به دلیل دینداری به هیچ وجه سوء استفاده نخواهد کرد.
دوم، شخص جوانمرد زیرا او نیز به دلیل حیا و گذشت هیچ منتی را پس از برطرف کردن حاجت بر تو نخواهد گذاشت و بدون هیچ چشم داشتی مشکلت را حل میکند.
حضرت در پایان فرمودند: اگر فردی که برای برطرف کردن خواسته خود به او مراجعه می کنید جز دو گروه قبلی نبود باید حتماً با اصل و نسب باشد، در اجتماع مورد احترام مردم باشد زیرا این گروه نیز به دلیل موقعیت اجتماعی و اقتصادی که دارند نیاز و حاجت افراد را برطرف میکنند.
بنابراین فرد مومن برای برطرف کردن حاجت خود بهتر است به سه گروه دیندار، جوانمرد و با اصل و نسب مراجعه نماید تا آبرویش حفظ شود.