موعود پایگاه اینترنتی موعود
منابع شیعى و سنى قسمت هایى از نخستین خطبه امام خطاب به جهانیان را روایت کرده‌اند که قسمتى از آن گفته شد، از جمله آنچه عیاشى به نقل از عبد الأعلى حلبى آورده است که ابو جعفر(علیه السلام) فرمود : به خدا سوگند ! گویا او را مى بینم که به حجر الأسود تکیه داده، خدا را به حقّش سوگند مى دهد، آن گاه مى گوید :
« اى مردم ! هر کسى مى خواهد درباره خدا با من سخن بگوید، من نزدیک ترین مردم به خدایم . هر کسى مى خواهد درباره حضرت آدم با من گفتگو کند، من نزدیک ترین مردم به آدمم. اى مردم ! هر کسى مى خواهد درباره نوح با من سخن بگوید، من از هر کسى به نوح نزدیک ترم . اى مردم ! هر کسى مى خواهد درباره ابراهیم با من گفتگو کند، من از همه به ابراهیم نزدیک ترم . اى مردم ! هر کسى مى خواهد درباره موسى با من سخن بگوید، من از همه مردم به موسى نزدیک ترم . اى مردم ! هر کسى مى خواهد درباره عیسى با من سخن بگوید، من از همه مردم به عیسى نزدیک ترم . اى مردم ! هر کسى مى خواهد با من درباره محمد گفتگو کند، من از همه مردم به محمد(صلى الله علیه وآله)نزدیک ترم . اى مردم! هر کسى مى خواهد از کتاب خدا با من گفتگو کند، من از همه مردم به کتاب خدا نزدیک ترم . »
آن گاه به سوى مقام مى رود و دو رکعت نماز مى گزارد، سپس خدا را به حقّش قسم مى دهد . ابو جعفر(علیه السلام) فرمود : به خدا که او همان « مضطر » است که خدا کتابش مى فرماید : « أمّن یجیب المضطرّ إذا دعاه ویکشف السوء ویجعلکم خلفاء الأرض » جبرئیل به صورت پرنده سفیدى بر ناودان، نخستین آفریده خداست که با مهدى بیعت مى کند، و سپس سیصد و اندى مرد با او بیعت مى کنند .
ابو جعفر(علیه السلام) فرمود : هر یک از یارانش که در مسیر مانده باشند، در آن ساعت به مهدى مى رسند اما هر کسى که در راه نباشد، از بسترش مفقود شده ]به صورت غیبى نزد امام رفته[ … والله ! گفته على بن ابى طالب همین است : «کسانى که از بسترشان مفقود مى شوند » نیز فرمایش خدا اینگونه است : « فاستبقوا الخیرات أین ما تکونوا یأت بکم الله جمیعاً »
یاران قائم، سیصد و اندى مردند . به خدا ! آنان « امت معدوده » اند که خدا در کتابش فرمود : « ولئن أخّرنا عنهم العذاب إلى أمه معدوده »
امام افزود : در یک ساعت همچون پاره هاى ابر پاییز جمع مى شوند و صبحگاه در مکه، امام مردم را به کتاب خدا و سنت پیامبرش مى خواند . تعداد اندکى به او لبیک مى گویند . امام کارگزارى بر مکه مى گمارد، سپس روانه مى شود که خبر مى رسد کارگزارش کشته شده است .
مى توان تصویر کرد که چگونه جهان از این رخداد بزرگ و ناگهانى، به وجد و شادى مى آید و ملل مسلمان تحت فشار، شادمان مى شوند که این، بیانگر خوشحالى ملت ها از ظهور رهبرى است که پیامبر(صلى الله علیه وآله) وعده او را داده است . این شادمانى در میلیونها انسانى که آمادگى خود را براى یارى امام اعلام مى کنند، به چشم مى خورد .
