موعود پایگاه اینترنتی موعود
امام علی علیه السلام فرمودند :
مَن لَم تَسکُنِ الرَّحمَهُ قَلبَهُ قَلَّ لِقاؤُها لَهُ عِندَ حاجَتِهِ؛
هرکه دلش منزل گاه مهربانى نباشد، هنگام نیازمندى کمتر به دیدارش مى آیند .
غررالحکم، ح ۸۹۷۴
امام علی علیه السلام فرمودند :
فِی لُزومِ الحَقِّ تَکونُ السَّعادَهُ؛
خوشبختى با پایبندى به حق به دست مى آید .
غرر الحکم، ح۶۴۸۹
امام على علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ لِلّدارِ شَرَفا وَ شَرَفُهَا السّاحَهُ الْواسِعَهُ وَ الْخُلَطاءُ الصّالِحونَ وَ اِنَّلَها بَرَکَهً وَ بَرَکَتُها جَودَهُ مَوْضِعِها وَسَعَهُ ساحَتِها وَ حُسْنُ جِوارِ جیرانِها؛
خانه را شرافتى است. شرافت خانه به وسعت حیاط (قسمت جلوى خانه) و هم نشینان خوب است. و خانه را برکتى است، برکت خانه جایگاه خوب آن، وسعت محوطه آن و همسایگان خوب آن است.
مکارم الاخلاق ص ۱۲۵
امام على علیه السّلام فرمودند:
وَ ایمُ اللّه، مَا کانَ قَوْمٌ قَطُّ فِى غَضِّ نِعْمَهٍ مِنْ عَیْشٍ فَزالَ عَنْهُمْ اِلاَّبِذُنُوبٍ اِجتَرَحوها لاَنَّ اللّهَ لَیْسَ بِظَـلاّمٍ لِلْعَبیدِ؛
به خدا سوگند، هرگز نعمت گروهى که از زندگىِ خوش بهره مندند، از بین نمى رود، جز به وسیله گناهانى که مرتکب مى شوند؛ چرا که خداوند هرگز به بندگان ظلم نمى کند.
نهج البلاغه، فرازی از خطبه ۱۷۸
امام على علیه السّلام فرمودند:
اَلسَّعیدُ مَن سَعِدَتْ بِهِ رَعیَّتُهُ وَالشَّقىُّ مَن شَقیَتْ بِهِ رَعیَّتُهُ؛
خوشبخت کسى است که زیر دستانش به واسطه او خوشبخت شوند و بدبخت کسى است که زیردستانش به واسطه او بدبخت شوند.
مناقب آل ابی طالب علیه السّلام، ج ۲، ص ۳۷۰.
امام على علیه السّلام فرمودند:
اَلدُّنیا مُنیَهُ الأْشقیاءِ، اَلآْخِرَهُ فَوزُ السُّعَداءِ؛
دنیا آرزوى بدبختان و آخرت رستگارى خوشبختان است
غرالحکم، ح ۶۹۴ و ح ۶۹۵.
امام على علیه السّلام فرمودند:
اَلسَّعیدُ مَن وُعِظَ بِغَیرِهِ وَ الشَّقىُّ مَنِ انْخَدَعَ لِهَواهُ؛
خوشبخت کسى است که از (سرنوشت) دیگران پند بگیرد و بدبخت کسى است که فریب هوا و هوس خود را بخورد.
نهج البلاغه، خطبه ۸۶.
امام على علیه السّلام فرمودند:
لا یَسعَدُ أحَدٌ إلاّ بِإقامَهِ حُدودِ اللّه وَ لا یَشقى أحَدٌ إلاّ بِإِضاعَتِها؛
هیچ کس جز با اجراى حدود و احکام خدا خوشبخت نمى شود و جز با ضایع کردن آن بدبخت نمى گردد.
غرالحکم، ح ۱۰۸۵۳.
امام على علیه السّلام فرمودند:
اَلتَّوفیقُ مِنَ السَّعادَهِ وَ الْخِذلانُ مِنَ الشَّقاوَهِ؛
توفیق [انجام کار نیک] از خوشبختى و بى توفیقى از بدبختى است.
بحارلانوار، ج ۷۸، ص ۱۲.
امام على علیه السّلام فرمودند:
إنَّ حَقیقَهَ السَّعادَهِ أن یُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالسَّعادَهِ و إنَّ حَقیقَهَ الشَّقاءِأن یُختَمَ لِلْمَرءِ عَمَلُهُ بِالشَّقاءِ؛
براستى که حقیقت خوشبختى آن است که پایان کار انسان خوشبختى باشد وحقیقت بدبختى آن است که کار انسان به بدبختى خاتمه یابد.
معانی الاخبار، ص ۳۴۵.
امام على علیه السّلام فرمودند:
اَهْنَى الْعَیْشِ اطِّراحُ الْکُلَفِ؛
گواراترین زندگى، رها کردن تکلّف ها (تجمّلات) است.
غرالحکم، ح ۲۹۶۴.
امام على علیه السّلام فرمودند:
مَنِ اقْتَصَرَ عَلى بُلْغَهِ الْکَفافِ فَقَدِ انْتَظَـمَ الرّاحَهَ وَ تَبَوَّاَ خَفْضَ الدَّعَهِ؛
هر کس به‌اندازه اى که او را کفایت مى کند، قناعت کند، به آسایش و نظم مى رسد و درآسودگى و رفاه منزل مى گیرد.
نهج البلاغه، حکمت ۳۷۱.
امام على علیه السّلام فرمودند:
قِوامُ العَیشِ حُسنُ التَّقدِیرِ و مِلاکُهُ حُسنُ التَّدبیرِ ؛
پایدارى زندگى به برنامه ریزى درست و وسیله رسیدن به آن، مدیریّت صحیح است .
غرالحکم، ح ۶۸۰۷.
امام علی علیه السّلام فرمودند:
السُّرُورُ یَبسُطُ النَّفسَ و یُثِیرُ النَّشاطَ، الغَمُّ یَقبِضُ النَّفسَ و یَطوِی الانبِساطَ؛
شادى، انبساط روح مى آورد و نشاط انگیز است. غم، گرفتگى روح مى آورد و انبساط را در هم مى پیچد .
غرر الحکم: ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ .
امام علی علیه السّلام فرمودند:
مَن وَثِقَ بأنَّ ما قَدَّرَ اللّه لَهُ لَن یَفُوتَهُ اسْتَراحَ قَلبُهُ؛
هرکه اطمینان داشته باشد که آنچه خدا برایش مقدّر کرده است به او مى رسد، دلش آرام گیرد.
غرر الحکم: ۸۷۶۳ .
امام علی علیه السّلام فرمودند:
مَن قَلَّ سُرُورُهُ کانَ فی المَوتِ راحَتُهُ؛
کسى که شادى اش کم باشد، آسایش او در مردن است.
غرر الحکم: ۴۲۵۵.
امام باقر علیه السّلام فرمودند:
مَنْ طَلَبَ الدُّنْیا اسْتِعْفافاً عَنِ النّاسِ، وَ سَعْیاً عَلی أهْلِهِ، وَ تَعَطُّفاً عَلی جارِهِ، لَقَی اللهَ عَزَّ وَجَلَّ یَوْمَ الْقِیامَهِ وَ وَجْهُهُ مِثْلُ الْقَمَرِ لَیْلَهَ الْبَدْرِ؛
هرکس دنیا را به جهت یکی از این سه حالت طلب کند روز قیامت در حالتی محشور می‌گردد و به ملاقات خداوند متعال نایل می‌شود که صورتش همچون ماه شب چهارده، نورانی است:بی نیازی از مردم، آسایش و رفاه خانواده و عائله اش، کمک و رسیدگی به همسایه اش.
وسائل الشّیعه، ج ۱۷، ص ۲۱، ح ۵
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
صاحِبُ النِّعمَهِ یَجِبُ عَلَیهِ التَّوسِعَهُ عَلى عِیالِهِ؛
بر آن که از نعمت برخوردار است، واجب است بر خانواده اش گشاده دستى کند .
الکافی: ۴ / ۱۱ / ۵ .
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
الَّذی یَطلُبُ مِن فَضلِ اللّه عز و جل ما یَکُفُّ بِهِ عِیالَهُ، أعظَمُ أجرا مِنَ المُجاهِدِ فی سَبیلِ اللّه ِ عز و جل؛
هر که از فضل خدا آن را مى جوید که خانواده اش را تأمین کند، پاداشى برتر از جهادگر در راه خدا دارد .
بحار الأنوار: ۷۸ / ۳۳۹ / ۲۹ .
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إذا کانَ الرَّجُلُ مُعسِرا، فَیَعمَلُ بِقَدرِ ما یَقوتُ بِهِ نَفسَهُ وأهلَهُ ولایَطلُبُ حَراما، فَهُوَ کَالمُجاهِدِ فی سَبیلِ اللّه ِ؛
هر گاه مردى تنگدست باشد و به‌اندازه نیاز خود و خانواده اش کار کند و در پى حرام نرود، همانند مجاهدِ در راه خدا است .
الکافی: ۵ / ۸۸ / ۳
