موعود پایگاه اینترنتی موعود
در نگاه اوّل، به نظر مى رسد که پاکسازى زمین از ستم و ریشه کن کردن طاغوت و ستمگران، امرى غیر ممکن باشد و زمین و مردمانش به شنیدن ناله و آه ستمدیدگان عادت کرده باشند، حتى دادرسى براى آنها پیدا نمى شود، و نیز به وجود ستمگران عادت کرده‌اند، چون زمین هیچ وقت از وجود آنان خالى نبوده است . اینها مانند درخت شومِ ریشه دارى هستند که هر شاخه اى از آن قطع و بریده شود، شاخه هاى دیگرى مى رویاند ! اما خداى دانا و حکیم که زندگى را بر اساس نبرد حق و باطل و خیر و شر بنا نهاده، براى هر چیز حد و مرزى قرار داده است ; براى ستم و ستمگرى در روى زمین هم نقطه پایانى قرار داده است
. در تفسیر آیه : « مجرمان از چهره هاى شان شناخته مى شوند و آن گاه آنها را از موهاى پیش سر و پاهاى شان مى گیرند ( و به دوزخ مى افکنند »(رحمن/۴۴ .) به نقل از امام صادق(علیه السلام) آمده است : خدا مجرمان را مى شناسد، اما این آیه درباره قائم نازل شده است که آنها را از چهره هایشان مى شناسد ; او و یارانش، آنان را با شمشیر مى زنند . ( الغیبه نعمانى /۱۲۷ ) .
برخى معتقدند سیاست امام مهدى(علیه السلام) در نابودى ستمگران، سختگیرانه، خشن و زیاده روى در اعدام است اما باید گفت : عمل جراحى، ضرورتى براى پاکسازى دنیا از وجود ناپاک ظالمان است ! بدون این عمل نمى توان ستم را از روى زمین ریشه کن کرد .
در صورتى که امام(علیه السلام) با آنان به نرمى و گذشت رفتار کند، ریشه توطئه هاى جدیدشان از بین نمى رود ; ستمگران سرکش، غده هاى سرطانى هستند که براى نجات حیات بشر مى باید آن را ریشه کن کرد .
چیزى که موجب اطمینان خاطر مى شود آن است که چنین سیاستى حتى توسط پیامبر مهربان و بخشنده هم اجرا مى شده است . خدا به امام مهدى قدرت شناخت مردم را مى دهد، چرا که او توسط پروردگار هدایت شده و با نور خدا مى نگرد، پس اشخاص خوب و بد را شناخته و مى داند دوا و چاره آنها چیست . وى کسى را که شایستگى و امید به هدایت و رستگارى وى وجود دارد را اشتباهى نمى کشد . او مانند حضرت خضر است که خدا درباره اش فرمود : « آتیناه رحمه من عندنا وعلمناه من لدنّا عِلْماً » ( کهف/۶۵ )
حضرت خضر همراه امام مهدى(علیه السلام) ظهور مى کند و وزیر او مى شود . احادیث شریف تصریح دارد که امام مهدى مى بایست که بجنگد، چرا که ریشه کنى ستم بدون آن ممکن نیست، همچنین از آن رو که شورشیان خیلى زود دست به ناسازگارى بر ضد امام مى زنند، نبرد با آنان گریز ناپذیر است .
در الغیبه نعمانى به نقل از مفضل بن عمر آمده است : ابوعبدالله(علیه السلام) از قائم(علیه السلام) یاد کرد و فرمود : امیدوارم امورش سهل و آسان باشد، فرمود : چنین نخواهد شد مگر پس از چشیدن کشتار و سختى ها !
بحار از بشیر نبال که در آن به نقل از معصوم(علیه السلام) آمده است : سوگند به خدایى که جانم در دست اوست ! اگر عفو پایدار و همیشگى بود، براى رسول خدا چنین حکم مى شد ( به رغم آن که دندان هاى جلویش خونى شد و صورتش زخمى گردید ) اما هرگز چنین نخواهد بود . قسم به خدایى که جانم در دست اوست ! باید ما و شما کشتار و سختى ها را بچشیم ! به نقل از آن اثبات الهداه ۳/۵۴۳ ; بحار ۵۲/۳۵۶ .
الغیبه نعمانى از امام صادق(علیه السلام) آورده است : امورى در جنگ مهدى(علیه السلام)دیده مى شود که در نبردهاى رسول خدا دیده نشد ! رسول الله با مردمى جهاد کرد که سنگ هاى حکّاکى شده و چوب هاى تراشیده و نقش دار را مى پرستیدند اما قائم وقتى با مردم روبرو شود، کتاب خدا را بر ضد او تأویل کرده و بر آن اساس با ایشان مى جنگند !
نعمانى از فضیل بن یسار آورده است که شنیدم ابوعبدالله(علیه السلام) فرمود : وقتى قائم ما قیام کند، به سبب نادانى مردم، با امورى سخت تر و بدتر از آنچه رسول خدا به سبب جهل جاهلان دید، روبرو خواهد شد .
پرسیدم : چگونه ؟ فرمود : رسول الله با مردمى روبرو بود که سنگ و صخره و تخته و چوب مى پرستیدند اما قائم با مردمى مواجه شود که همگى بر ضد ایشان کتاب خدا را تأویل کرده و با قرآن، علیه ایشان دلیل مى آورند .
سپس امام افزود : اما به خدا سوگند ! عدالت مهدى، تا درون خانه هایشان وارد خواهد شد، چنان که گرما و سرما وارد خانه مى شود
