موعود پایگاه اینترنتی موعود
الغیبه نعمانى از ابو خدیجه از ابوعبدالله(علیه السلام) آورده است که على(علیه السلام)فرمود : مى توانستم فرارى و زخمى را در جنگ ها بکشم اما چون مى خواستم یارانم اگر زخمى شدند، به تلافى کشته نشوند، این کار را نکردم، اما قائم مى تواند فرارى و زخمى را بکشد . ( به نقل از آن بحار ۵۲/۳۵۳ ) .
کافى از معاویه بن عمار از ابو عبدالله(علیه السلام) آورده است : اگر کسى مى خواهد تمناى زیارت قائم را بکند، آرزو کند در حال عافیت و خوشى، او را ببیند . خدا محمد(صلى الله علیه وآله) را براى رحمت مبعوث کرد و قائم را براى انتقام و نقمت !
الغیبه طوسى از یحیى بن علاء رازى نقل مى کند که شنیدم ابوعبدالله فرمود : خدا مردى از نسلم را براى این امت مى آورد که من از اویم و خدا برکات آسمان و زمین را به سبب وجودش، ارزانى مى دارد ; آسمان، بارش خود را و زمین، سبزى و دانه اش را بیرون مى دهد ; درندگان و حیوانات وحشى، در امن و امان خواهند بود . مهدى زمین را از عدل و داد پر مى کند، چنان که از ستم و بیداد آکنده شده بود . آن قدر مى کشد که نادانان مى گویند : اگر از فرزندان محمد بود، رحم مى کرد ! اثبات الهداه ۳/۵۰۴ ; بحار ۵۱/۱۴۶
ابن ابى الحدید در شرح نهج البلاغه مى گوید : گروهى از سیره نگاران، خطبه اى را بیان کرده‌اند که متداول، منقول و مستفیض است که على(علیه السلام) پس از پایان جنگ نهروان آن را فرمود . بعضى عبارت ها را سید رضى(رحمه الله) نیاورده است، از جمله اینکه : « پیرو اهل بیت پیامبرتان باشید ! اگر سرِ جاى خود ماندند، شما هم بمانید اما اگر از شما یارى خواستند، یاریشان کنید . خدا توسط مردى از ما (اهل بیت) فتنه را برطرف مى کند . پدرم قربان فرزند بهترین کنیزکان باد (مقصود مهدى است) که فقط براى کشتن، شمشیر مى زند . هشت ماه با شمشیر است (و آن قدر مى کُشد) که قریش مى گوید : اگر فرزند فاطمه بود، به ما رحم مى کرد ! خدا بنى امیه را گرفتار او مى کند تا آنان را از بین ببرد و شکست دهد . (سپس امام این آیه را خواند 🙂 « از رحمت خدا دور گردیده، هر جا یافته شوند، گرفته و سخت کشته خواهند شد . درباره کسانى که پیشتر بودند، همین سنت خدا جارى است، و در سنت خدا تغییرى نخواهى یافت » ( احزاب/۶۱ ـ ۶۲ ) .
ابن حماد از على(علیه السلام) آورده است : خدا فتنه ها را به برکت مردى از ما (اهل بیت )برطرف مى کند ; دشمنان را از بین مى بَرَد و فقط شمشیر را میان او و آنها حاکم مى کند ! براى کشتن آنها هشت ماه شمشیر به دست مى گیرد . آن قدر مى کشد که بگویند : به خدا که وى از فرزندان فاطمه نیست ! اگر از اولاد او بود، به ما رحم مى کرد ! خدا بنى عباس و بنى امیه را گرفتار او مى کند .
نعمانى از عبد الله بن عطا آورده است که از ابوجعفر(علیه السلام) پرسیدم : از قائم مرا آگاه کن، فرمود : به خدا که من قائم نیستم که چشم به راه اویید و معلوم نمى شود چه زمان به دنیا آمده است .
پرسیدم : سیره اش چگونه است ؟ فرمود : مانند سیره رسول خدا که هر وضعى را پیش از وى بود، رها کرد و بخشید و رو به آینده آورد .
کافى مى نویسد : ابو عبدالله(علیه السلام) در تفسیر این فرمایش خدا « حتى إذا رأوا ما یوعدون إما العذاب وإما الساعه فسیعلمون من هو شر مکاناً وأضعف جنداً » ( مریم/۷۵ ) فرمود : آنچه وعده داده مى شود، خروج قائم(علیه السلام) است که مانند قیامت است . آن روز را به زودى خواهند دید، یعنى عذاب خدا را که به دست قائم بر سر آنان فرود مى آید . « من هو شرّ مکاناً » یعنى در برابر قائم مى فهمند، جایگاه چه کسى بدتر و سپاهش ناتوان تر است ؟!
پرسیدم : معناى « ویزید الله الذین اهتدوا هدى » یعنى چه ؟ فرمود : در آن روز، چون مؤمنان از قائم پیروى مى کنند و منکر او نشده‌اند، بر هدایت مؤمنان مى افزاید . به نقل از منبع تأویل الآیات ۱/۳۰۶ ; اثبات الهداه ۳/۴۴۷ ; بحار ۲۴/۳۳۲ .
نعمانى از بشیر بن ابى اراکه نبال آورده است ( عبارت حدیث طبق گزارش ابن عقده است ) : هنگام آمدن به مدینه، به منزل ابو جعفر امام باقر(علیه السلام)رفتم . اسبش را به در بود ; مقابل در خانه نشستم . امام بیرون آمد ; سلام کردم . از مرکبش پیاده شد و به طرف من آمد و پرسید: اهل کجایى ؟ پاسخ دادم : از اهالى عراق . فرمود : از کدام منطقه ؟ گفتم: از اهالى کوفه، پرسید : چه کسى در راه همراهت بود ؟ گفتم : گروهى از « محدثه »، پرسید : محدثه چه کسانى اند ؟ عرض کردم : مُرجئه‌اند، فرمود : واى بر مرجئه ! فردا که قائم ما قیام کند، به چه کسى پناه مى برند ؟ عرض کردم : آنان مى گویند : اگر چنین شد، ما و شما در عدل برابریم، امام فرمود : هر کسى توبه کند، خدا توبه اش را مى پذیرد اما کسى که نفاق در دل داشته باشد، خدا او را از خویش دور مى کند . اگر کسى مخالفتى ابراز دارد، خدا خونش را مى ریزد .
امام افزود : سوگند به خدایى که جانم در دست اوست ! قائم آنها را مانند قصابى که گوسفند مى کشد، مى کُشد ( امام با دست به گلویش اشاره کرد ) .
عرض کردم : مرجئه مى گویند که وقتى قائم بیاید، کارها چنان برایش مرتب مى شود که حتى کاسه خونى هم ریخته نمى شود، امام باقر فرمود : هرگز ! قسم به خدایى که جانم در دست اوست ! باید ما و شما سختى بکشیم و خون بریزیم ! سپس امام با دست به سرش اشاره کرد (یعنى سرها بریده مى شود ) .
کافى مى نویسد : راوى مى گوید که از ابو الحسن اوّل(علیه السلام) پرسیدم … که معناى « حتى إذا رأوا ما یوعدون إما العذاب وإما الساعه … » ( مریم/۷۵ ) چیست ؟ امام فرمود : مقصود قائم و یارانش است (که انتقام مى گیرند) .
حلیه الأبرار ، محمد بن حسن شیبانى در کشف البیان مى نویسد : در روایات ما از ابو جعفر و ابو عبد الله(علیهما السلام) روایت شده است : این آیه مخصوص صاحب الأمر است که در آخر الزمان ظهور مى کند و ستمگران و فرعونیان را نابود و بر شرق و غرب زمین حکومت مى کند و آن را از عدالت پُر مى کند، چنان که از ستم آکنده شده بود ! ( به نقل از منبع البرهان ۳/۲۲۰ ) .
