اثر “لا اِلهَ اِلَّا الله” گفتن مرحوم آخوند

تا مرحوم آخوند می‌گوید لا اِلهَ تمام موجودات فانی می‌شوند و تا می‌گوید اِلّاَ الله موجودات بقاء بالله پیدا می‌کنند..

حضرت حاج آقای ناجی فرمودند: از «مرحوم شیخ اسدالله قمشه ای» که خودش جزء والهین بوده که در سن سی و دو سالگی به رحمت خدا رفته بود که خود آن حالاتشان یک بحثی دارد، (مرحوم همایی در ریاضیات شاگرد ایشان بوده و خیلی عجیب بود و اشعاری هم دارد که تخلّصش دیوانه است) نقل می‌کنند:

«شیخ اسدالله قمشه ای» در اطفار سلوکیه بوده، نیمه شبی برای تهجّد بلند می‌شود احساس می‌کند که همه ی عالم فانی می‌شود، باز همه ی عالم به وجود می آید.

یک مقدار در این حالت باقی می ماند و می‌بیند خیلی مطلب بالاست، بعد می‌گوید: خوب است ببینم کدام یک از اساتید این حرف را می فهمد.

همان نیمه شب بلند می‌شود سری به مدارس می زند که ببیند چه کسی این مطلب دستش است و می فهمد.

به ذهنش می رسد یک سر به حجره آخوند برود (آن وقت مدرسه ی صدر چهار باغ بوده) راه می افتد می‌بیند در کلّ راه این فنا و بقا ادامه دارد، بعد در حجره ی آخوند می آید، می‌بیند تا مرحوم آخوند می‌گوید لا اِلهَ تمام موجودات فانی می‌شوند و تا می‌گوید اِلّاَ الله موجودات بقاء بالله پیدا می‌کنند، می‌بیند خود مرحوم آخوند است که فنا و بقا را ایجاد می‌کند، ایشان تازه توقع داشته ببیند آخوند می فهمد یا نمی فهمد. تازه می فهمد ذکر ایشان است که منشأ این چنین اثری شده و اذکار ایشان اذکار عجیبی بوده.

منبع: داستان هایی از یاد خدا، ص۵۴-۵۵.

افکارنیوز