موعود پایگاه اینترنتی موعود
ظلمت!
امروز از پرده‌پوشی آفتاب ما بترس!
که فردا خاموش می‌شوی؛
آن روز که از تابش پر تلألؤ خورشید آسمان آل‌محمّد(ص)،
«جهان به نور پروردگارش روشن می‌گردد.»(۱)
و زمین و آسمان، از نور هر چه ستاره و خورشید است، بی‌نیاز می‌گردد.(۲)
ای معصیت!
امروز از عصمت آیینه‌ی ما بسوز!
که فردا نابود و ناپیدا می‌شوی؛
آن روز که دست خدا بر سر بندگانش قرار می‌گیرد و عقل‌ها را کامل می‌کند.(۳)
ای بیداد!
امروز از عدالت‌آوری منجی ما داد برآور!
که فردا می‌گریزی؛
آن روز که جهانی که در قبضه‌ی چنگال ستمگری‌ات بود،
به آبادانی و امنیّت دستان پر رحمت و عدل‌آورش، آرامش می‌یابد.(۴)
ای دشمن مولا!
امروز، از نام پنهان و هیبت مستور مولای ما بگریز!
که فردا روزگار ذلّت و خواری را به خود خواهی دید؛
آن زمان که مایه‌ی سرافرازی و عزّت دوستان خدا،
دشمنان آل‌الله را به خاک حضیض (۵) می‌نشاند.(۶)
ای منکر علی(ع)!
امروز از بلندای قدرت پیروان امیر(ع)، بهراس!
که فردا، عذاب نزدیک را خواهی دید؛ (۶)
آن زمان که علی‌زاده‌ی محمّدصفت، مهدی(ع)،
در هر گلدسته و مأذنه‌ا‌ی، امیری این خاندان را آشکارا فریاد می‌کند.(۷)
ای بدخواه دوستدار خدا!
از آه بی‌پناه مستضعفان بترس!
که فردا، طعم روزگارِ تلاطم امواج سهمگین انتقام خدا را خواهی چشید؛
آن زمان که زمین به مستضعفان به ارث می‌رسد(۸)
و رادمردی از تبار حسین(ع)
حقّ از بین رفته‌ی هر مؤمن را به او بازخواهد گرداند؛ حتّی اگر به قدر خردلی باشد.(۹)
ای ابلیس!
بمیر،
پیش از آنکه روزگار مردنت،
به دست بالابرنده‌ی نام خداوند در زمین و آسمان‌ها فرا برسد.(۱۰)
