خداوند در قرآن به انسان دستورهای زیادی داده است و از جمله وی را به دعا و درخواست کردن از خدا امر نموده است، این تنها دستوری است که هشدار به همراه دارد: «انَّ الذین یستکبرون عن عبادتی سیدخلون جهنّم و آخرین» آنان که از دعا و عبادت من، اعراض و سرکشی کنند، با ذلت و خواری داخل دوزخ شوند…
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
«اى آمرزگار، به نور تو هدایت شدیم، و به فضل تو بینیاز گشتیم،
و به نعمتت بامداد نمودیم و شامگاه کردیم،
گناهان ما پیش روى توست،
خدایا از گناهانمان از تو آمرزش میخواهیم، و به سوى تو باز میگردیم،
تو با نعمتها به ما مهر میورزى و ما با گناهان با تو مقابله مىکنیم،
خیرت به سوى ما سرازیر است، و بدى ما به سوى تو بالا می آید،
همواره فرشته کریمى، از ما کردار زشت به جانب تو می آید، و این امر مانع نمیشود از اینکه ما را با نعمتهایت فراگیرى، و به عطاهاى برجستهات بر ما تفضّل نمایى،
منزّهى تو، چه بردبار و بزرگ و کریمى،
آغاز کننده به نیکى و تکرار کننده آنى،
نامهایت مقدس،
و ثنایت عظیم،
و رفتارها و کردارهایت کریمانه است،
خدایا، فضلت گستردهتر،
و بردباری ات بزرگتر از آن است که مرا به کردار ناپسند و خطاکارم بسنجى، پس
گذشت نما، گذشت نما، گذشت نما، آقاى من، آقاى من، آقاى من.
یَا غَفَّارُ بِنُورِکَ اهْتَدَیْنَا وَ بِفَضْلِکَ اسْتَغْنَیْنَا وَ بِنِعْمَتِکَ [فِی نِعَمِکَ] أَصْبَحْنَا وَ أَمْسَیْنَا ذُنُوبُنَا بَیْنَ یَدَیْکَ نَسْتَغْفِرُکَ اللَّهُمَّ مِنْهَا وَ نَتُوبُ إِلَیْکَ تَتَحَبَّبُ إِلَیْنَا بِالنِّعَمِ وَ نُعَارِضُکَ بِالذُّنُوبِ خَیْرُکَ إِلَیْنَا نَازِلٌ وَ شَرُّنَا إِلَیْکَ صَاعِدٌ وَ لَمْ یَزَلْ وَ لا یَزَالُ مَلَکٌ کَرِیمٌ یَأْتِیکَ [عَنَّا] بِعَمَلٍ قَبِیحٍ فَلا یَمْنَعُکَ ذَلِکَ مِنْ أَنْ تَحُوطَنَا بِنِعَمِکَ وَ تَتَفَضَّلَ عَلَیْنَا بِآلائِکَ فَسُبْحَانَکَ مَا أَحْلَمَکَ وَ أَعْظَمَکَ وَ أَکْرَمَکَ،
مُبْدِئا وَ مُعِیدا تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُکَ وَ جَلَّ ثَنَاؤُکَ وَ کَرُمَ صَنَائِعُکَ وَ فِعَالُکَ أَنْتَ إِلَهِی أَوْسَعُ فَضْلا وَ أَعْظَمُ حِلْما مِنْ أَنْ تُقَایِسَنِی بِفِعْلِی وَ خَطِیئَتِی فَالْعَفْوَ الْعَفْوَ الْعَفْوَ سَیِّدِی سَیِّدِی سَیِّدِی.
عقیق