موعود پایگاه اینترنتی موعود
چرا باید در تلویزیون مواد غذایی حرام تبلیغ شود؟! و چرا به این سهولت سبک زندگی اسلامی را فراموش کرده‌ایم و با یک تبلیغ‌ها آن را بی‌اثر می‌کنیم؟! چطور در جمع حاضر این برنامه زنده و عوامل آن هیچ کس درباره موضوع فقهی غذای تبلیغ شده اطلاعی نداشت تا مانع شود؟! چه آنکه در اغلب اوقات این اشتباهات سهواً و از روی نااگاهی است.
به گزارش موعود به نقل از جوان، این روزها بازار تبلیغات در قاب تلویزیون داغ شده است، البته تبلیغ به خودی خود بد نیست، بلکه می‌تواند تسهیل‌کننده هزینه‌های این سازمان عریض و طویل باشد. اما آنچه اهمیت دارد نظارت بر چگونگی و کیفیت تبلیغات تلویزیونی است تا مبادا تبلیغی خلاف شرع در رسانه ملی پخش شود. در برنامه تلویزیونی «زنده رود» که جمعه‌ها از شبکه استانی اصفهان و شبکه «شما» پخش می‌شود، قسمت آشپزی وجود دارد که در آن یک رستوران چهارستاره خارجی با سرآشپزهای خارجی آموزش غذا می‌دهد – البته مجری و آشپز به خارجی بودن این رستوران تأکید زیادی دارند- در این برنامه خانم آشپز از غذاهای دریای و خرچنگ مخصوص رستوران با آب وتاب سخن می‌گفت و این را به مشتریان نوید می‌داد! مجری هم که سرگرم تست غذای خارجی پخته شده بود با علامت سر این خبر نوید‌بخش را تأیید کرد.
اما سؤال اینجاست چرا باید در تلویزیون مواد غذایی حرام تبلیغ شود؟! و چرا به این سهولت سبک زندگی اسلامی را فراموش کرده‌ایم و با یک تبلیغ‌ها آن را بی‌اثر می‌کنیم؟! چطور در جمع حاضر این برنامه زنده و عوامل آن هیچ کس درباره موضوع فقهی غذای تبلیغ شده اطلاعی نداشت تا مانع شود؟! چه آنکه در اغلب اوقات این اشتباهات سهواً و از روی نااگاهی است. مطمئناً در این جریان سیستم‌های آموزشی ما هم تقصیر کار هستند، سیستم‌هایی که حوزه علمیه و صداوسیما به عنوان دانشگاه عمومی در صدر آن قرار دارند.
در نمایشگاه اخیر قرآن یکی از مبلغان و فعالان مذهبی معروف به آخوند چینی می‌گفت: فردی درشرق آسیا برای پرداخت خمس مالش به یکی از علما گفته بود می‌خواهم خمس مالم را بدهم. آن روحانی مبلغ گفت کار و کسبت چیست؟ گفت رستوران مواد غذایی دارم. آن روحانی در مورد نوع غذایی که در رستوران تهیه می‌کند پرسید. فرد پاسخ او را داد و روحانی با ناراحتی گفت متأسفم تمام غذاها ونوشیدنی‌های که سرو می‌کنید، حرام است.
چگونه می‌خواهید خمس بدهید. صاحب رستوران به شدت ناراحت شد زیرا تاکنون نمی‌دانست به کار حرام اشتغال دارد. او می‌گفت تمام اقلام حرام را از رستوران دور ریختم تا مرضی درگاه خداوند باشم. همان‌طور در این خاطره می‌بینیم دراغلب اوقات افراد نسبت به حلال یا حرام اطلاعی ندارند. این مسئله درخارج از کشور عیب محرز نیست، زیرا نهادهای اطلاع‌رسانی اسلامی ندارند، اما چرا درکشور ما که حکومت، آموزش‌و‌پرورش، صداوسیما و… همه اسلامی هستند باید آموزش احکام و مسائل شرعی در سطح پایین قرار داشته باشد که نمود آن را در صداوسیمای استانی شاهد باشیم؟! چرا و چطور در جامعه اسلامی آموزش احکام و فقه اسلامی جایگاهی ندارد و ماحصل این می‌شود که در یک برنامه زنده پربیننده تلویزیونی به راحتی تبلیغ غذای حرامی می‌شود و هیچ کس هم نیست تا در این رابطه تذکری بدهد. چگونه شورای عالی امربه معروف و نهی از منکر در مورد چنین مسائلی سکوت کرده‌اند؟! آیا امر به معروف ونهی از منکر تنها به مسائلی چون بدحجابی منوط است؟!
