موعود پایگاه اینترنتی موعود
بدون تردید از سویی شناساندن حضرات معصومین علیهم السلام برای نسل نو بر مبلّغان و متولیان فرهنگ دینی امری شایسته و ضروری است، و از سویی دیگر نامها و القاب آن گرامیان حکایت گر برخی از ویژگیهای زیبای اخلاقی و اجتماعی آنان می‌باشد. در این فرصت با بهره گیری از این القاب شریف، به معانی و مأخذ آنها پرداخته، ارتباط آن با خصوصیات آن حضرات بر ما معلوم می‌شود…
«جابر بن عبد الله انصار» می‌گوید: «از رسول خدا صلی الله علیه وآله شنیدم که می فرمود: ای جابر! تو خواهی ماند تا فرزندم محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام را که در تورات معروف به «باقر» است ملاقات کنی. وقتی او را ملاقات نمودی، از طرف من به او سلام برسان!
جابر در یکی از کوچه های مدینه محضر امام باقر علیه السلام رسید که امام در دوران کودکی بود و شکل و قیافه آن گرامی را همانند رسول خدا صلی الله علیه وآله یافت. به امام عرض کرد: به پروردگار کعبه سوگند! شمائلت مثل شمائل رسول خدا صلی الله علیه وآله می‌باشد.
پسرم! رسول خدا صلی الله علیه وآله به تو سلام رسانده است. حضرت فرمودند: بر رسول خدا صلی الله علیه وآله سلام باد، مادامی‌که آسمانها و زمین برپا هستند، و بر تو ای جابر! سلام باد که تبلیغ سلام نمودی.
جابر عرضه داشت: «یَا بَاقِرُ أَنْتَ الْبَاقِرُ حَقّاً أَنْتَ الَّذِی تَبْقُرُ الْعِلْمَ بَقْراً؛ (۱) ای باقر! تو حقاً و قطعاً باقری، تویی که علم را می‌شکافی شکافتنی.» سپس جابر محضر امام علیه السلام مشرّف می‌شد و در مقابل آن حضرت می نشست و حضرت به او تعلیم می فرمود و بسا در آنچه جابر از رسول خدا صلی الله علیه وآله نقل می‌کرد مرتکب اشتباه می‌شد، حضرت اشتباهش را تصحیح می فرمود و جابر آن را از حضرت می پذیرفت و به کلام خود رجوع کرده و می‌گفت: ای باقر! خدا را شاهد می‌گیرم که در کودکی به شما حکمت داده شده است.»
منابع :
۱) علل الشرایع، ج ۱، ص ۷۵۳.
ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان
