موعود پایگاه اینترنتی موعود
هر گاه بنده شکم خویش را گرسنگى دهد و زبانش را نگه دارد، حکمت را به او بیاموزم، اگر کافر باشد حکمت او دلیلى بر ضد او و وبال گردنش خواهد بود و اگر مؤمن باشد حکمتش براى او نور و برهان و شفا و رحمت خواهد شد.
در حدیث معراج آمده است : اى احمد! هر گاه بنده شکم خویش را گرسنگى دهد و زبانش را نگه دارد، حکمت را به او بیاموزم.
اگر کافر باشد حکمت او دلیلى بر ضد او و وبال گردنش خواهد بود و اگر مؤمن باشد حکمتش براى او نور و برهان و شفا و رحمت خواهد شد.
پس، آنچه را نمى دانسته است، بداند و آنچه را نمى‌دیده است، ببیند.
و نخستین چیزى که به او نشان دهم عیب‌هاى خود اوست، تا بدین سبب از پرداختن به عیب‌هاى دیگران باز ماند، و دقایق علم را به او نشان دهم، تا شیطان به وجود او راه نیابد.
متن حدیث:
فی حدیثِ المعراجِ : یا أحمدُ، إنّ العبدَ إذا أجاعَ بَطْنَهُ و حَفِظَ لِسانَهُ عَلَّمْتُهُ الحِکمَهَ، و إنْ کانَ کافرا تکونُ حِکمَتُهُ حُجّهً علَیهِ و وَبالاً، و إنْ کانَ مؤمنا تکونُ حِکمَتُهُ لَهُ نورا و بُرهانا و شِفاءً و رَحمَهً، فیَعلَمُ ما لَم یَکُن یَعلَمُ و یُبْصِرُ ما لَم یَکُن یُبْصِرُ، فأوَّلُ ما اُبَصِّرُهُ عُیوبَ نَفْسِهِ حتّى یَشْتَغِلَ عَن عُیوبِ غَیرِهِ، و اُبصِّرُهُ دَقائقَ العِلمِ حتّى لا یَدْخُلَ علَیهِ الشَّیطانُ .
«بحارالأنوار، جلد ۶ صفحه ۲۹»
مشرق
