موعود پایگاه اینترنتی موعود
آیا تا به حال در زندگیتان به جایی رسیده اید که در حالی که اشک از چشمانتان سرازیر می‌شود، با اطمینان کامل خودتان را بدبخت ترین آدم دنیا بدانید؟
چه واقعه و موضوعی شما را تبدیل به بدبخت ترین آدم دنیا کرده است؟
آیا هم نشین افرادی بوده اید که در مکالماتشان دائم از درد و مصیبت هایشان حرف می زنند و خود را بدبخت ترین آدم دنیا می دانند و درست در همان لحظه شما دارید به مشکلات وحشتناک خودتان فکر می‌کنید و در دلتان به او می خندید و مشکلات او به نظرتان مسخره می آید؟
چرا مشکلات زندگی، اینقدر در نظر ما آدم های این دوره و زمانه بزرگ شده است و ما آدم ها کم طاقت؟
حالا خودتان را در فضاهای زیر تصور کنید:
شما جوانی هستید پرتلاش که پس از سالها درس خواندن، در کنکور قبول نشده اید و …
شما مردی هستید که پس از مدت ها به تازگی صاحب خانه شده اید و روزی عده ی دیگری هم سراغ همان خانه می آیند و ادعای مالکیت می‌کنند و متوجه می‌شوید که فروشنده کلاهبردار پولتان را برداشته و فرار کرده و …
شما مادری هستید که بعد از سالها کودک دلبندتان به دنیا آمده و حالا درست در اوان جوانی در حادثه ای در مقابل چشمانتان، به بدترین نحو ممکن، جانش را از دست می دهد.
شما دختری هستید و عده ای از خدا بی خبر ارثی که پدرتان برای شما گذاشته را غصب می‌کنند و …
شما مردی هستید از تبار حق و در مقابل چشمانتان تک تک اعضای خانواده تان را در اوج عطش قطعه قطعه می‌کنند و …
حالا قرار گرفتن در کدام یک از موقعیت های بالا سخت تر است؟ راستی مشکلات زندگی شما دشوار تر بوده یا موقعیت های بالا؟
اگر خداوند عالم را صاحب همه ی صفات نیک بدانید، حتماً این را هم قبول دارید که او هیچ گاه به بنده اش ظلم نمی‌کند و قصد آزار و اذیت او را ندارد، اوج این صفت خداوند زمانی معلوم می‌شود که حتی هوای بنده اش را در مسافرت هم دارد و نماز مسافر را شکسته می خواهد.
بچه ی هفت ساله هم که به مدرسه می رود، معلم از او امتحان می‌گیرد تا میزان توانایی او را بسنجد. در نظام عالم هم همین طور است، پروردگار عالم هم با ایجاد فراز و نشیب هایی در زندگی بندگان، گاهی آنها مورد امتحان قرار می دهد.
اما آیا این همه سختی از طرف خداوند بی پاسخ می ماند؟
رسول خدا(ص) در این باره می فرمایند:
«به درستى که بنده مومن اگر بداند آنچه را خداى تعالى براى او آماده و مهیا فرموده است در مقام بلا، هر آینه آرزو مى کند که بدنش با قیچی پاره شود.»(۱)
وعده ی بهشت و آمرزش گناهان از جمله پاداش هایی است که خدای متعال در مقابل مصیبت و بلا نصیب انسان می‌کند:
حضرت محمد(ص) می فرمایند:
«کسى که مصیبتى به او رسد، چه جزع کند و چه نکند، چه صبر کند یا صبر نکند، پاداش او از خداى تعالى بهشت است.»(۲)
«بلائى وارد نیامده به مردى و زنى از اهل ایمان خواه برخود و خواه بر فرزند و خواه بر مالش جز آنکه خداى عزوجل را ملاقات مى نماید و بر او گناهى نخواهد بود.»(۳)
هم چنین پیامبر اسلام(ص) صبر بر بلا را راه رسیدن به مقامات بلند می دانند:
«چون منزلتى در علم خداى تعالى براى بنده اى گذشته باشد و عملش او را به آن منزلت نتواند رساند، مبتلا فرماید او را به رنج جسد یا تلف مال یا مرگ فرزند که بنده بر آن بلایا شکیبایى کند و در عوض صبرى که کند، خداى عز و جل او را به آن منزلت برساند.»(۴)
پی نوشت:
۱. کافى ۲: ۱۹۸ در کتاب المومن ۱۵: تنبیه الخواطر ۲: ۴، ۲ التحصیص محمد بن همام با تفاوت اندکى در عبادت .
۲. من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۱۱۱، ح ۵۱۸؛ البحار، ج ۸۲، ص۱۱۶، ح ۸
۳. سنن الترمذى ۴: ۲۸
۴. سنن ابو داود، ج۳، ۱۸۳؛ مسند احمد بن حنبل، ج۵، ح۲۷۲
اریحا
