موعود پایگاه اینترنتی موعود
در برخی از روایات و کلمات بزرگان شباهت‌های نام امام مهدی(ع) با پیامبر ان و اوصیای الهی به تصویر کشیده شده است، که یکی از آنها صلوات منسوب به حکیم ربانی، خواجه نصیرالدین طوسی(ره) است.
در این صلوات، حضرت مهدی(ع) با ویژگی‌های پدران ارجمند خویش توصیف شده و فضائل و مناقبی که آن حضرت از اجداد خویش به ارث برده، بیان شده است.
شایان ذکر است که صلوات خواجه نصیر را به عنوان توسل به ذیل عنایت حضرت بقیه‌الله(ع) می‌خوانند.
این صلوات را با هم می‌خوانیم:
أللّهمَّ صلِّ وَ سَلِّم، وَ زِد وَ بارِک، عَلی:
صاحبِ الدَّعوَهِ النَّبویَّه،
وَ الصَّولَهِ الحَیدریَّه،
و العِصمَهِ الفاطِمیَّه،
و الحِلمِ الحَسَنِیَّه،
و الشّجاعَهِ الحُسَینِیَّه،
و العِبادَهِ السَّجّادِیَّه،
و المآثِرِ الباقِریَّه،
و الآثار الجَعفَرِیَّه،
و العُلومِ الکاظِمیَّه،
و الحُجَجِ الرَّضَوِیَّه،
و الجُودِ التَّقَوِیَّه،
و النَّقاوَهِ النَقَوِیَّه،
و الهَیبَهِ العَسکَریَّه،
و الغَیبَهِ الإلهیَّه،
القائمِ بِالحَقِّ، و الدّاعی إلی الصِّدقِ المُطلَقِ، کَلمهِ الله، و أمانِ الله، و حُجّهِ الله، القائمِ بِأمرِ الله، المُقسِطِ لِدینِ الله، الغالِبِ لِأمرِ اللهِ، و الذّابِّ عن حَرَمِ الله، إمام السّرِّ والعَلَنِ، دافعِ الکَربِ والمِحَن، صاحبِ الجُودِ و المِنَن، الإمامِ بِالحَقِّ، أبی القاسِم محمّدِ بن الحَسن، صاحبِ العَصرِ والزَّمان، وقاطعِ البُرهان، و خَلیفهِ الرَّحمان، و شَریکِ القُرآن، و مُظهرِ الإیمان، و سیِّد الإنسِ و الجانّ، صَلَوات اللهِ و سلَامُهُ عَلیه و علیهِم أجمَعین.
الصَّلاهُ و السَّلامُ عَلیک، یا وَصیَّ الحَسَن، و الخَلَفَ الصّالِح، یا إمامَ زَمانِنا، أیُّها القائمُ المُنتَظَرُ المَهدِیّ، یابنَ رسول الله، یَابنَ أمیرِالمُؤمنین، یا إمام المسلمین! یا حُجَّهاللهِ عَلی خَلقه! یا سَیِّدنا و مولانا! إنّا تَوَجَّهنا، و استَشفَعنا، وَ تَوَسَّلنا بِکَ إلی اللهِ، وَ قَدَّمناکَ بَینَ یَدَی حاجاتِنا، فِی الدُّنیا و الآخِرَه، یا وجیهاً عِندَ الله، إشفَع لَنا عِندَ الله ـ عَزَّوَجَلّ.۱
بارخدایا! رحمت‌های پیاپی فرست، و درودهای خجسته خویش را ارزانی دار، بر امام بزرگواری که صاحب دعوت محمدی است، و صولت حیدری، و عصمت فاطمی، و حلم حسنی، و شجاعت حسینی، و عبادت سجادی، و مفاخر باقری، و آثار جعفری، و علوم کاظمی، و حجج رضوی، و جود تقوی، و نقاوت نقوی۲، و هیبت عسکری، و غیبت الاهی.
آن قائم به حق، و درفش‌افراز صدق مطلق، کلمه خدایی و امان الاهی، و حجت ربانی، برپای‌دارنده امر خدای، و گسترنده آیین عدل خدای، و پیروز‌گرداننده حکم خدای، و پاسدارنده ناموس خدای، امام آشکارا و نهان، برطرف‌سازنده گرفتاری‌ها و اندهان، صاحب جود و بخشش و احسان، امام برحق، ابوالقاسم محمد بن الحسن، صاحب عصر و زمان، روشن‌کننده حق و برهان، خلیفه خدای رحمان، عِدل و انباز قرآن، آشکارساز مظاهر ایمان، و مهتر آدمیان و پریان. رحمت‌ها و درودهای خدایی بر او باد و بر همه نیکان پاک او.
درود و رحمت و سلام و تحیت بر تو باد! ای وصیّ حسن عسکری، و ای جانشین شایسته شایستگان، ای امام زمان، ای مهدی قائم منتظران، ای زاده ختم رسولان، ای فرزند امیرمؤمنان، ای امام مسلمانان، ای حجت خدا در میان مردمان، ای سرور ما، ای مولای ما! ما به آبروی تو، روی به درگاه خدا آوردیم، و تو را نزد خدای شفیع ساختیم، و به اعتبار منزلت تو، حاجات دو جهان خویش طلبیدیم. ای سرافراز در نزد خدا، و ای آبرومند بارگاه کبریا، حاجات ما را، از خدای عزیز جلیل، تو طلب کن، و برآورد آنها را تو بخواه.
پی‌نوشت‌ها:
* به نقل از: حکیمی، محمدرضا، خورشید مغرب، ص۱۷۶ـ۱۷۵.
۱. این صلوات، که دارای ۱۴ بند است، و در توسل به ذیل عنایات چهارده معصوم(ع) انشا شده است، به «دوازده امام خواجه نصیر» شهرت یافته است. نسخه‌های خطی و چاپی آن، در دسترس است، از جمله در کتاب «مفتاح»، در نسخه‌ها، گاه اختلافی در ضبط وجود دارد. بند چهاردهم که در بالا آورده شده است، از مجموعه‌ای خطی نقل شد، و جمله‌ای از آن، از روی نسخه‌ای چاپی تکمیل گردید.
۲. نقاوت: پاکی و پاکیزگی، مطهر بودن.
