دادخواهی کوثر(س) از دادگاه عرش

«اگر فاطمه نبود، شما دو نفر (پیامبر و حضرت علی (علیهما السلام) را نمی آفریدم.» (۱) این جمله ای است که خداوند درباره ی مقام بانوی بلند مرتبه ی اسلام (سلام الله علیها) گفته است و آنگاه کسانی پیدا شدند که لگد به دری زدند که سیدالنّساء (س) در پشت آن بود. معلوم است که این عمل و دیگر اعمال ظالمانه ی آنها، نزد خداوند بی جواب نمی ماند. نه مقام حضرت فاطمه زهرا(س) مقام کمی است و نه ستمی‌که به آن حضرت شد، ظلم کوچکی بود!

در این مقاله ی کوتاه، به دادخواهی حضرت زهرا(س) از ظلمهای رفته بر فرزندانشان می پردازیم.

انتقام از خون محسن
خون حضرت محسن، بی شک بر دستان غاصبان خلافت است. آنهایی که از سر کینه، طفل ششماهه ی حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) را میان در و دیوار گذاشتند.
امام صادق(ع) فرمودند: «نخستین کسى که درباره ی او محکمه ی عدل در حکومت حقّه تشکیل مى شود، محسن فاطمه است؛ بین او و قاتلش محکمه برگزار مى شود. قُنفُذ و اربابش (عمر بن خطاب) آورده مى شوند و با تازیانه هائى از آتش شلاّق مى خورند. اگر یکى از آن شلاّقها بر دریا زده شود، همه ی اقیانوسهاى جهان از مشرق تا مغرب به جوش مى آید. و اگر یکى از آنها به یکى از کوههاى دنیا بخورد ذوب شود و تبدیل به خاکستر مى گردد. آن دو دشمن خدا با این تازیانه شلاّق مى خورند.» (۲)

انتقام خون امام حسن و امام حسین(ع)
از پیامبر اسلام (صلى اللَّه علیه و آله) روایت شده است:
«زمانی که فاطمه‏ در قیامت برآید، پیراهن زهر آلود امام حسن‏(ع) را بر یک دوش افکنده و پیراهن خون آلود امام حسین(ع) را بر دوش دیگر…» (۳)؛ در روایتی دیگر نیز آمده است، دومین درخواست حضرت زهرا(س) از خداوند کریم، این است: «خدایا! حسن و حسین را به من بنمایان.» (۴)

رسول خدا(ص) در روایتی درباره ی دادخواهی حضرت فاطمه (س) می فرمایند:
«هنگامى که روز قیامت شود فاطمه زهراء در حالى وارد صحراى محشر مى‏شود که گروهى از زنان شیعیان در اطراف آن بانو خواهند بود. به حضرت زهرا می‌گویند:
«داخل بهشت شو»، او می فرماید: «وارد بهشت نمی‌شوم تا بدانم بعد از من با فرزندانم چه کرده‌اند.» به آن حضرت می‌گویند: «در میان جمعیّت محشر نگاه کن.»
وقتى نظر می‌کند حسین را خواهد دید که با بدن بى ‏سر ایستاده است! زهرا فریادى می زند که من با فریاد او فریاد خواهم زد و عموم ملائکه نیز به فریاد می افتند.

در چنین موقعى است که خداى قهّار به خاطر ما غضب می‌کند و آتشى را که مدّت هزار سال افروخته ‏اند تا سیاه شده و آن را «هبهب» می‌گویند و هرگز نسیمى داخل آن نشده، دستور می دهد تا قاتلین امام حسین و آن افرادى را که حامل قرآن و تارک اهل بیت پیغمبر بوده ‏اند، برباید. وقتى داخل آتش شوند، آتش نعره ‏اى می زند و آنان ناله و زارى می‌کنند. آتش می خروشد و آنان هم به خروش مى‏ آیند، آتش زبانه می‌کشد و ایشان به زبان فصیح می‌گویند: «پروردگارا! به چه علت آتش را قبل از بت پرستان به ما مسلط کرده ‏اى؟!»
خطاب می رسد: «کسى که از روى جهالت عملى را انجام دهد با آن کسى که بداند و عملى را انجام دهد متفاوت است.» (۵)

بهشت و سرانجام رنجهای فاطمه(س)
دردها و رنجهای حضرت کوثر(س)، تا انتقام خداوند از فرزندانشان به پایان نمی رسد. به عبارت دیگر، امروز و روزهای دیگر، قلب مهربان مادر هستی در رنج است تا وضعیت فرزندانشان به سرانجام برسد. نخستین سخن حضرت زهرا(س) در بهشت، گویای همین مطلب است.

از سلمان فارسی از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است: «هنگامی‌که فاطمه داخل بهشت می‌شود و آنچه خداوند برایش مهیا کرده، می‌بیند، این آیه را تلاوت می‌کند:
ستایش و سپاس ویژه ی خدایی است که‌اندوهمان را زدود. همانا پروردگار ما آمرزنده و پاداش دهنده است. پروردگاری که در سایه ی بخشش خود، ما را به بهشت و اقامتگاه همیشگی مان فرود آورد. ما در آنجا با رنج و ملالی رو به رو نمی‌شویم.» (۶)

۱. شیخ على نمازى، مستدرک سفینه البحار، ج‏۳، ص ۱۶۸ و ۱۶۹.
۲. ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات – نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ: اول، ۱۳۵۶، متن عربی، ص ۳۳۴؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث شیعه ۳/۵.
۳. قضاعی، محمد بن سلامه، شرح فارسى شهاب الأخبار(کلمات قصار پیامبر خاتم ص) – تهران، مرکز انتشارات علمی و فرهنگی‏، چاپ: اول، ۱۳۶۱، ص: ۷۰؛ با استفاده از همان نرم افزار.
۴. بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۲۲۰؛ به نقل از «بدانید من فاطمه هستم»، نویسندگان: واحد پژوهش موعود، تهران، موعود عصر(عج)، چاپ اوّل، ۱۳۹۱، ص ۱۳۴.
۵. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، زندگانى حضرت زهرا علیها السلام ( ترجمه جلد ۴۳ بحار الأنوار) / ترجمه نجفى – تهران، اسلامیه، چاپ: اول، ۱۳۷۷، ص۲۴۲؛ با استفاده از همان نرم افزار.
۶. القطره، ص ۱۹۲؛ سوره ی فاطر، آیات ۳۴-۳۵؛ به نقل از کتاب «بدانید من فاطمه هستم»، همان، ص ۱۳۸-۱۳۹.

پ.میعاد