سال پیامبر اعظم

امسال نام پیامبر اعظم اسلام، سال ما را مزین کرد. درباره پیامبر اعظم چه عرض بکنیم، جز اینکه بگوییم: پیامبر اعظم اسلام، مجموعه فضائل همه انبیا و اولیا است، نسخه کامل و تکامل یافته همه فضائلی است که در سلسله پیامبران و اولیای الهی در تاریخ وجود داشته است.
نام احمد نام جمله انبیاست
چون که صد آمد نود هم پیش ماست
وقتی نام پیامبر اعظم را می‌آوریم، کأنه شخصیت ابراهیم، شخصیت نوح، شخصیت موسی، شخصیت عیسی، شخصیت لقمان، شخصیت همه بندگان صالح و برجسته و شخصیت امیرمؤمنان و ائمه هدی(ع) در این وجود مقدس، متبلور و مجسم است. پیامبر اعظم را می‌توان به درخشان‌ترین ستاره در کائنات عالم وجود تشبیه کرد و از آن وجود بزرگ و مقدس با این عنوان تعبیر کرد. چرا می‌گوییم ستاره درخشان، نمی‌گوییم خورشید؟ چون خورشید یک جسم و جرم مشخص و معین است نورانی است و با عظمت است؛ اما [تنها] یک جرم و یک کره آسمانی، است. لکن در [بین] این ستاره‌هایی که شما می‌بینید، ستاره‌هایی هستند که یک کهکشانند و از این کهکشانی که ما در شب‌های تابستان در آسمان بالای سر خودمان می‌بینیم، هزاران برابر بزرگ‌ترند. کهکشان یعنی آن مجموعه‌ای که هزاران منظومه و هزاران خورشید در آن هست. پیامبر اعظم یک وجود کهکشان‌وار است و در او هزاران نقطه درخشنده فضیلت وجود دارد. در پیامبر اعظم، علم همراه اخلاق هست، حکومت همراه حکمت هست، عبادت همراه با خدمت به خلق هست، جهاد همراه با رحمت هست، عشق به خدا همراه با عشق به مخلوقات خدا هست، عبادت خدا همراه با فروتنی و خاکساری هست، روزآمدی همراه با دوراندیشی هست، صداقت وراستی با مردم همراه با پیچیدگی سیاسی هست، غرقه بودن جان در یاد خدا همراه با پرداختن به صلح و سلامت جسم هست. در او دنیا و آخرت همراه است. هدف‌های والای الهی با اهداف جذاب بشری همراه است. او نمونه کاملی است که خداوند در عالم وجود، موجودی کامل‌تر از او نیافریده است. او مبشر است، بشارت‌دهنده است، منذر است، بیم‌دهنده است. بر همه بشریت و بر همه تاریخ شاهد و ناظر است. فراخواننده همه بشریت به سوی خداست و چراغ نورافشان راه انسان‌هاست. «إنّا أرسلناک شاهداً و مبشّراً و نذیراً و داعیاً إلی الله بإذنه و سراجاً منیراً.»1
در این مقطع زمانی، یاد و نام مبارک پیامبر اعظم از همیشه زنده‌تر است؛ و این یکی از تدابیر حکمت و الطاف خفیّه الهی است. امروز امت اسلامی و ملت ما بیش از همیشه به پیغمبر اعظم خود نیازمند است؛ به هدایت او، به بشارت و انذار او، به پیام و معنویت او، و به رحمتی که او به انسان‌ها درس داد و تعلیم داد. امروز درس پیغمبر اسلام برای امتش و برای همه بشریت، درس عالم شدن، قوی شدن، درس اخلاق و کرامت، درس رحمت، درس جهاد و عزت، و درس مقاومت است. پس نام امسال به طور طبیعی، نام مبارک پیامبر اعظم است. در سایه این نام و این یاد، ملت ما درس‌های پیغمبر را باید مرور کند و آنها را به درس‌های زندگی و برنامه‌های جاری خود تبدیل کند. ملت ما به شاگردی مکتب نبوی و درس محمدی(ص) افتخار می‌کند. ملت ما پرچم اسلام را در میان امت اسلامی‌با استقامت و استحکام برافراشته است، سختی‌ها را تحمل کرده است و کامیابی‌های حضور در این میدان شرف و افتخار را دیده است و به فضل الهی، کامیابی‌های بیشتر در راه است.۲
سال پیامبر اعظم، سال این وجود کهکشان‌وار برای دولت و ملت ماست، علاوه بر این، وجود پیامبر اعظم در عرصه بین‌المللی، نقطه التقای عقاید و عواطف همه ملت‌های مسلمان است. از همه اقوام، با همه مذاهب گوناگون نقطه التقای همه امت اسلامی در عقیده و عاطفه، وجود مبارک پیامبر اعظم است. اینکه ما در یک چنین سالی با این نام قرار داریم، تکلیف بزرگی را بر گردن ما می‌گذارد. ملت و دولت ما در این سال، باید طوری عمل کنند که با حکمت نبوی، هماهنگ باشد. اینها البته کار یک سال نیست؛ کما اینکه پیغمبر اعظم، پیغمبر یک سال نیست. همه سال‌ها سال اوست؛ همه تاریخ، متعلق به اوست. ولی این به معنای این است که ما در راه ساختن آن‌چنان جامعه‌ای، آن‌چنان دنیایی و آن‌چنان تمدنی که هدف پیامبر اعظم بود، امسال باید یک خیزش، یک حرکت بزرگ و یک گام بلند داشته باشیم. سال پیامبر اعظم، سال نگاه‌های بلند، سال امید، سال کار، سال مجاهدت، سال خدمت و سال طراحی‌های هوشمندانه برای آینده کشور است؛ سال حرکت به پیش است.۳
ما درس اخلاق پیغمبر، درس عزت پیامبر اعظم، درس علم‌آموزی و درس رحمت و کرامت و درس وحدتی را که ایشان به ما داد و درس‌های زندگی ماست، باید در برنامه زندگی خودمان قرار بدهیم.۴
آنچه در رابطه نبی مکرم و امت اسلامی مورد توجه قرار می‌گیرد، از جمله، مسئله سرنوشت امت اسلامی و حوادث و جریاناتی است که بر این امت بزرگ می‌گذرد؛ «لقد جائکم رسول من أنفسکم عزیز علیه ما عنتم حریص علیکم بالمؤمنین رؤوف رحیم»  در همه ادوار تاریخ این‌طور است. آنچه بر امت اسلامی می‌گذرد، برای روح مطهر نبی مکرم حایز اهمیت است؛ آن دو چشم بصیر و بینا، نگران حال امت اسلامی است.۵
ما عرض می‌کنیم وجود مقدس نبی مکرم و رسول اعظم اسلام، مهم‌ترین نقطه ایجاد وحدت است. قبلاً هم این را عرض کردیم که دنیای اسلامی می‌تواند در این نقطه به هم پیوند بخورد. اینجا، جایی است که عواطف همه مسلمان‌ها در آنجا متمرکز می‌شود. این، کانون عشق و محبت و دنیای اسلام است. حالا شما ببینید قلم‌های پول گرفته از صهیونیست‌ها، همین کانون را مورد توجه قرار می‌دهندو به آن اهانت می‌کنند برای اینکه اهمیت اهانت به امت اسلامی و تحقیر دنیای اسلام کم‌کم از بین برود. این، نقطه اصلی است. سیاستمداران، نخبگان علمی و فرهنگی، نویسندگان، شعرا و هنرمندان ما روی این نقطه تکیه کنند و همه ملسمان‌ها با این شعار به هم نزدیک شوند. موارد مورد اختلاف را در نظر نگیرند، یکدیگر را متهم نکنند، یکدیگر را تکفیر نکنند و یکدیگر را از حوزه دین خارج نکنند. دل‌ها در سراسر امت اسلامی، به یاد پیامبر و به عشق پیغمبر طراوت پیدا می‌کند. همه ما دلباخته و عاشق آن بزرگواریم.۶
از خداوند متعال خواهانیم که روح مطهر پیامبر اعظم را از ما خشنود کند و برکات خود را به آن پیامبر رحمت و عزت و به امت او روز به روز افزون فرماید؛ و قلب مقدس ولی‌عصر ـ ارواحنا فداه ـ را از ما شاد کند و ما را در پیمودن این راه دشوار موفق و مؤید بدارد و روح شهیدان عزیز و روح مطهر امام بزرگوار ما را در جوار اولیا و بندگان صاحلش، سرشار از نعمت خود قرار دهد.۷
پی‌نوشت‌ها:
۱. سخنرانی صحن جامع رضوی، ۱/۱/۱۳۸۵.
۲. پیام نوروزی سال ۱۳۸۵.
۳. سخنرانی در صحن جامع رضوی، ۱/۱۱۳۸۵.
۴. پیام نوروزی سال ۱۳۸۵.
۵. سخنرانی در جمع کارگزاران نظام به مناسبت میلاد پیامبر(ص)، ۲۷/۱/۱۳۸۵.
۶. همان.   7. همان.

ماهنامه موعود شماره ۶۶