موعود پایگاه اینترنتی موعود
گاهی لازم است انسان به سرگذشت برخی افراد نگاهی داشته باشد تا عامل بیچارگی و شقاوت آنها را دریابد و خود را نیز تست کند که آن علائم در او وجود ندارد؛ مثلاً شیطان، فرعون و امثال آن را تکبر و خودخواهی بیچاره کرد طلحه، زبیر و امثال او بر اثر زیاده خواهی و یزید، عمر، سعد و امثال او بر اثر مقام خواهی و دنیا طلبی، و عده ای بر اثر حسودی و… هلاکت شدند.
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) فرمود: «مِنْ عَلَامَاتِ الشَّقَاءِ جُمُودُ الْعَیْنِ وَ قَسْوَهُ الْقَلْبِ وَ شِدَّهُ الْحِرْصِ فِی طَلَبِ الرِّزْقِ وَ الْإِصْرَارُ عَلَى الذَّنْبِ» و قال علی (علیه السلام): یَا عَلِیُّ أَرْبَعُ خِصَالٍ مِنَ الشَّقَاءِ جُمُودُ الْعَیْنِ وَ قَسَاوَهُ الْقَلْبِ وَ بُعْدُ الْأَمَلِ وَ حُبُّ الْبَقَاء؛ [۱] از علامت های شقاوت و بدبختی، خشکی (و اشک نداشتن) چشم به بی رحمی و قساوت قلب، و زیادی حرص و آز، و اصرار و پافشاری بر گناهان است.» سپس به علی (علیه السلام) فرمود: «علی جان! چهار خصلت از شقاوت و بدبختی است: خشکی چشم، بی رحمی و قساوت قلب، دوری (و بلند بودن) آرزوها (به ویژه آرزوهای ناروا) و دوست داشتن بقای در دنیا.»
[۱]. خصال، صدوق، ص۱۹۲، ح ۵۳۴.
سید جواد حسینی
