موعود پایگاه اینترنتی موعود
یکی از افتخارات پیامبر این است که فرمود: «زمین براى من، سجده گاه و پاک کننده شده است». این حدیث مى رساند که مسلمانان باید بر روى زمین یعنى سنگ و خاک سجده کنند و در تیمم نیز باید بر روى خاک تیمم کنند، بنابراین، سجده بر غیر زمین، فاقد شرط صحت نماز است، و لذا از زمان پیامبر تا چند قرن، مسلمانان بر خاک مسجد وسنگریزه هاى مساجد سجده مى کردند.
جعفر آیت‌الله سبحانی از مراجع تقلید در خصوص برخی از شبهات مطرح شده از سوی وهابیون مبنی بر شرک دانستن سجده شیعیان برمهر گفت: از افتخارات پیامبر(صلی الله علیه وآله) یکى این است که فرمود: «جعلت لى الأرض مسجداً وطهوراً» ([۵۷])؛ «زمین براى من، سجده گاه و پاک کننده شده است». این حدیث مى رساند که مسلمانان باید بر روى زمین یعنى سنگ و خاک سجده کنند و در تیمم نیز باید بر روى خاک تیمم کنند، بنابراین، سجده بر غیر زمین، فاقد شرط صحت نماز است، و لذا از زمان پیامبر تا چند قرن، مسلمانان بر خاک مسجد وسنگریزه هاى مساجد سجده مى کردند.
در ادامه متن کامل را می‌خوانید:
وهابیان، در این مورد مغالطه مى کنند، زیرا باید پرسید:
۱. آیا شیعیان روى قبور نماز مى خوانند؟ یا در کنار قبر؟
۲. آیا شیعیان به سوى قبر نماز مى خوانند یا به سوى قبله؟
۳. بر فرض این که هر دو تهمت درست باشد، چه ارتباطى با شرک دارد؟
شرک از مقوله عقاید و باورهاست. حداکثر، این عمل، باید حرام باشد، نه شرک، زیرا فرد انجام دهنده این کار نه براى خدا شریکى قائل شده و نه افعال اختصاصى خدا را به غیر او نسبت داده است.
یادآور مى شویم که هرگز کسى بر روى قبر نماز نمى خواند و اصولاً امکان این کار در مشاهد مشرفه وجود ندارد، و هیچ کس به سوى قبر هم نماز نمى خواند، بلکه زائران خانه خدا و دیگران در مشاهد مشرّفه در نقاطى نماز مى گزارند که پیکرهاى پاک اولیاى الهى در نقطه اى نه چندان دور از محلّ نماز آنها به خاک سپرده شده است و چون آن سرزمین به وجود آنها تبرّک یافته است، از این نظر، در آن منطقه نماز مى گزارند و معتقدند مدفن آنها از فضیلت خاصى برخوردار است، و این مطلب دور از تعالیم اسلام نیست زیرا:
۱. قرآن دستور مى دهد که در جایگاه ایستادن ابراهیم (علیه السلام) نماز بگزاریم و مى فرماید:
(واتخذوا من مقام إبراهیم مصلّى). ([۵۶])
«از جاى توقف ابراهیم براى خود نمازگاهى برگزینید».
۲. همه مسلمانان در مسجدالنبى نماز مى گزارند و کسى، کار آنها را شرک ننامیده است. و این از آن روست که مسجدالنبى علاوه بر شرافت ذاتى خود، به خاطر دفن پیامبر در آن، متبرک شده است.
۳. خداوند جاى پاى مادر اسماعیل را محل عبادت قرار داده و دستور داده است که در «مسعى»، هفت بار «سعى» انجام شود و علت گزینش این کار، جز این نیست که این نقطه جاى پاى زن پاک و با ایمانى است که براى رضاى خدا در این سرزمین بى آب و علف، سکنى گزید و براى پیدا کردن آب آنجا را هفت بار دور زد.
۴. حجر اسماعیل، مدفن گروهى از پیامبران است و از احترام خاصّى برخوردار است و همگان در آنجا نماز مى خوانیم. اگر واقعاً همه اینها شرک است، پس در همه دنیا موحّدى وجود ندارد!
***
سجده بر تربت
مطلب دومى که مأمور ارشادى یادآور شده این بود: دلیل بر این که شما بر قبور نماز مى خوانید، تربت حسینى است که شما بر آن سجده مى کنید ولى بیچاره از فقه خود و احادیث پیامبر آگاهى ندارد.
از افتخارات پیامبر یکى این است که فرمود: «جعلت لى الأرض مسجداً وطهوراً» ([۵۷])؛ «زمین براى من، سجده گاه و پاک کننده شده است».
این حدیث مى رساند که مسلمانان باید بر روى زمین یعنى سنگ و خاک سجده کنند و در تیمم نیز باید بر روى خاک تیمم کنند، بنابراین، سجده بر غیر زمین، فاقد شرط صحت نماز است، و لذا از زمان پیامبر تا چند قرن، مسلمانان بر خاک مسجد وسنگریزه هاى مساجد سجده مى کردند.
صحابه پیامبر براى جلوگیرى از داغ شدن سنگ ریزه‌ها به وسیله آفتاب سوزان عربستان، آنها را در مشت خود نگاه مى داشتند و به هنگام سجده بر زمین مى گذاشتند و بر روى آنها سجده مى کردند حتى اگر مسلمانى بر گوشه عمامه خود سجده مى کرد پیامبر آن را از زیر پیشانى او مى کشید و مى فرمود: «ترّب وجهک» ([۵۸])؛ «صورتت را بر خاک بگذار» و دهها روایت در این زمینه هست که جاى بازگویى آنها نیست.
امروز متأسفانه سنّت، بدعت شده و بدعت (سجده بر فرش) جاى سنت را گرفته است!
از این رو، شیعیان، پاى بند هستند بر خاک سجده کنند ولى چون همه جا خاک فراهم نیست، مقدارى خاک را به صورت مهر (خشک و قالب گیرى شده) درمى آورند تا همه جا همراه آنها باشد و به سنت پیامبر خدا عمل کنند.
و هرگز ملتزم نیستند که این تربت، تربت حسینى باشد، بلکه هر خاک پاک براى آنها سجده گاه است، امّا اگر تربت حسینى را ترجیح مى دهند به خاطر روایاتى است که از پیشوایان اسلام وارد شده که سجده بر این خاک، مایه پذیرفته شدن نماز انسان است، زیرا آن خاک با خون شهیدان عجین شده و بر خاکى سجده مى کنند که بیش از هفتاد تن از شهداى عالى مقام در آن جا به خاک سپرده شدند و شهادت با عزّت و ایمان را بر زندگى ننگین با کافران و ظالمان ترجیح داده‌اند.
سجده بر تربت حسینى، یادآور خاطره شیرمردانى است که براى پایدارى اسلام و جلوگیرى از نابودى دین، جان هاى عزیز خود را فدا کردند، و عشق به آنها، عشق به خدا و رسول خداست.
مسروق از اعاظم تابعان جز بر زمین بر چیز دیگرى سجده نمى کرد، حتى در کشتى همراه خود خاکى مى برد و بر آن سجده مى کرد. ([۵۹])
عمر بن عبدالعزیز روى حصیر مى ایستاد و خاکى بر روى آن مى ریخت و بر آن سجده مى کرد. ([۶۰]) اینان هیچگاه متهم به شرک نشدند. حال، اگر در جستجوى سیره سلف صالح هستیم، این، سیره سلف صالح است.
بالأخره سجده بر زمین مظهر خضوع بیشتر است زیرا انسان پیشانى خود را بر روى خاک مى نهد و مى گوید: سبحان ربّى الأعلى، این نوع خضوع شایسته مقام ربوبى است یا سجده بر لباس هاى فاخر و فرش هاى گران قیمت.
قاتل الله الجهل والجهاله.
[۵۷]. صحیح بخارى، کتاب التیمم، حدیث ۳۳۵.
[۵۸]. کنز العمال: ۷/۴۶۵، حدیث ۱۹۸۱۰.
[۵۹]. الطبقات الکبرى، ج۶، ص ۹۵۳؛ المصنف عبد الرزاق، ج۲، ص ۵۸۳.
[۶۰]. فتح البارى، ج۱، ص ۴۱۰.
_____
حج
