موعود پایگاه اینترنتی موعود
در روایت درباره اهل‌بیت علیهمالسلام آمده است: «لا تَسْبِقُوهُمْ فَتَضِلُّوا، وَ لاتَتَأَخَّرُوا عَنْهُمْ فَتَهلِکوا؛ از آنان پیشی نگیرید، وگرنه گمراه میگردید….
در روایت درباره اهل‌بیت علیهمالسلام آمده است: «لا تَسْبِقُوهُمْ فَتَضِلُّوا، وَ لاتَتَأَخَّرُوا عَنْهُمْ فَتَهلِکوا؛ از آنان پیشی نگیرید، وگرنه گمراه میگردید، و از آنان عقب نمانید، وگرنه هلاک میشوید».[۱] یعنی از اهل‌بیت علیهمالسلام جلو نیفتید و از آنها جدا نشوید و به جای دیگر نروید.
همچنین در حدیث ثقلین میفرماید: «ما إِنْ تَمَسّکتُمْ بِهِما، لَنْ تَضِلّوا؛ تا زمانی که به آن دو (قرآن و عترت) چنگ بزنید، گمراه نخواهید شد».[۲]
بااین‌حال، تخلف از قرآن و عترت، هر دو را تاریخ نشان داده است. ظاهراً حضرت سیدالشهدا علیهالسلام خود به خیمه عبیداللهبنحر[۳] رفت و از او طلب نصرت نمود و او گفت: اسب و شمشیرم را میدهم! در صورتی که آن حضرت برای نصرت خود نمیخواست، بلکه برای بر پایی دین بود؛ به دلیل اینکه در شب عاشورا خطاب به اصحاب خود فرمود: «أَنْتُم فی حِلّ مِنْ بَیعَتی…؛ شما در رابطه با بیعتی که با من نمودید، آزادید».[۴]
همچنین به عبداللهبنعمر فرمود: «إِتّقِ اللهِ، یا أَبا عَبدِالرحمانِ، وَ لاتَدَعَن نُصْرَتی؛ ای اباعبدالرحمان، خدا را در نظر بگیر و از یاری من خودداری مکن».[۵]
ولی وقتِ وقتش میفرماید: «هر کس میخواهد برود، برود؛ «هذَا اللیلُ قَدْ غَشِیکمْ فَاتّخِذُوهُ جَمَلاً وَتَفَرقوا فی سَوادِ هذَا اللیلِ، و ذَرُونی و هؤُلاءِ القَوْمَ؛ فَإِنهُمْ لا یریدونَ غَیری؛ تاریکی شب شما را فرا گرفته است، از تاریکی آن استفاده کنید و متفرق شوید، و مرا با این قوم تنها بگذارید؛ آنان جز من با کسی کار ندارند».[۶]
[۱]. نهج‌البلاغه، ص۱۴۳؛ بحارالانوار، ج۴۳، ص۸۱؛ شرح نهج‌البلاغه ابن‌ابی‌الحدید، ج۷، ص۷۶.
[۲]. وسائل‌الشیعه، ج۲۷، ص۳۳؛ بحارالانوار، ج۲، ص۹۹، ۲۲۵ و ۲۸۵؛ ج۲۳، ص۱۰۶، ۱۰۸، ۱۱۰.
[۳]. نام او در برخی موارد به‌صورت «عبداللّه» ضبط شده است، ولی با توجه به آنچه در رجال نجاشی و موارد دیگر آمده نام او «عبیداللّه» است. درهرحال، آنچه در منابع زیر آمده این است که وی اسب خود را به حضرت عرضه داشت، و از همراهی سیدالشهدا علیهالسلام خودداری نمود؛ ر.ک: بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۱۵؛ امالی صدوق، ص۱۵۴؛ بحارالانوار، ج۳۲؛ ص۴۱۹؛ ج۴۲، ص۳۳۷؛ شرح نهج‌البلاغه ابن‌ابی‌الحدید، ج۳، ص۱۷۰؛ الصوارم‌المهرقه، ص۴۶؛ رجال نجاشی، ص۹.
[۴]. بحارالانوار، ج۱۱، ص۱۴۹؛ ج۴۴، ص۳۱۵؛ ج۴۵، ص۹۰؛ امالی صدوق، ص۱۵۴؛ قصص‌الانبیاء جزائری، ص۳۶.
[۵]. لهوف، ص۳۱؛ مثیرالاحزان، ص۴۱. نیز ر.ک: بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۶۵.
[۶]. لهوف، ص۹۰؛ مثیرالاحزان، ص۵۲. نیز ر.ک: بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۱۵ و ۳۹۲؛ ارشاد، ج۲، ص۹۱؛ اعلام الوری، ص۲۳۷.
_____________________
پایگاه آیت الله العظمی‌بهجت
