از امامان معصوم(ع) چنین نقل شده است:
این دعا را در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان در حال سجده، ایستاده، نشسته، و در همه حالات تکرار میکنی و نیز در همه اوقات این ماه و هر قدر که میتوانی و هر موقع از دوران زندگیات به یادت آمد میخوانی، بعد از تمجید خدای و درود بر پیامبر(ص) میگویی:
اللّهمّ کن لولیـّک الحجّه بن الحسن، فی هذه السّاعه و فی کلّ ساعهٍ، ولیـّاً و حافظاً، و قائداً و ناصراً، و دلیلاً و عیناً، حتّی تسکنه أرضک طوعاً و تمتّعه فیها طویلاً.۱
خداوندا، ولی و برپاکننده امرت، محمد، زاده حسن، مهدی را، که برترین درودها و سلامها بر او و پدرانش باد، در این ساعت و در همه ساعتها، سرپرست، نگهدار، راهبر، یاور، راهنما و پشتیبان باش تا او را [نه از سر زور بلکه] به اختیار [مردم] در زمین جایگاه بخشی و او را در درازا و پهنای زمین بهرهور و کامران سازی.
ماهنامه موعود شماره ۸۰
پینوشت:
۱. مصباح المتهجّد، ص ۶۳۰؛ المصباح، ص ۷۷۹.