عباس همچنان در اهتزاز …

دانگ…
    یک صدا!
        یک ضربه!
ساعت یک از نیمه گذشته!
صدا از گلدسته روبه‌رو به گوش می‌رسد.
    در قابی از نور و سکوتی که در ژرفای شب
    صدای ساعت آن را می‌شکند.
دانگ…
از ازدحام خبری نیست
شهر در خواب رفته!
    چونان مسافران خسته در گوشه‌ای و کنجی آرام
    صدای دیگری آرامش شهر را بر هم نمی‌زند.
دانگ…
صدای آرامش،
    صدای ساعت در قاب سبز گلدسته،
        انعکاس خلوت اثیری شب در کربلاست!
پسرکی که از صبح در ظرف بزرگی آب یخ هدیه می‌داد در خواب رفته؛
        در میدان سبز سقای کربلا!
دستفروشی تنها در کناره میدان نشسته
چه می‌فروشد، نمی‌دانم. اما، پیداست که خود خریدار است
دانگ…
    صدای زنگ را خریدار است
صدای سبز آرامش اثیری بودن در سایه‌سار نخل بلند اردوگاه حسین را دانگ ساعت و بال بال زدن پرچم سرخ در اهتزاز
بیداری، پرچم سرخ و بودن
شهر بی‌آنکه بداند در سایه‌سار نخل سردار کربلا آرمیده است.
اردوگاه کربلا، چشم به بال بال زدن پرچم سرخ دارد
و گوش، به ساعتی که بیداری‌اش را جار می‌زند.
دانگ…
    بیدارم!
        چون خورشیدی رخشان،
            بیزار از تاریکی
    بیدارم!
        چون موجی در حرکت،
            گریزان از ایستایی
    بیدارم!
        چون روح سبز جنگل،
            سرشار از زندگی،
    چون چشم زینب در شب فراق،
    چون گوش مردان دشت نینوا!
هل من ناصرٍ ینصرنی؟
دانگ…
    و بال بال زدن پرچم
لبیک ای حسین!
ای روح سبز زندگی!
    ای دریا!
        ای تمامیت حیات!
            ای همه آزادگی!

ماه از فراز شهر می‌گذرد
        آرام…
گویی صدای ساعت در قاب سبز گلدسته
    پای رفتنش را بسته
به کجا می‌رود؟
    به غروب؟
        به محاق؟
دانگ ساعت و بال بال زدن پرچم،
    بودن و ماندن را به گوشش می‌خواند
شهر در انتظار صدایی دیگر از گلدسته است
        دانگ… دانگ…
و اینک دو بار!
پیش از آنکه دیو یأس سایه بگسترد، ساعت به صدا در می‌آید
و اینک دو بار
عباس در اهتزاز است!
عباس ایستاده است!
    بیدار
        در پهندشت کربلا
            در میدانگاه شهر
دانگ…
    موج است و روح سبز جنگل
عباس نوید سحر می‌دهد!
تا صبح راهی نیست؛
    تا محو سیاهی،
        تا نور،
            تا دمیدن،
                تا ظهور؛
ساعت در قاب سبز گلدسته می‌نوازد
        سه بار!
دستفروش بیدارتر از همیشه دل به دانگ دیگری خوش کرده
پرچم سرخ بال بال می‌زند!
گلدسته به صدا در می‌آید!
        الله اکبر… الله اکبر!
نور از مشرق آسمان می‌بارد
سیاهی، اشباح، رهزنان نیمه شب،
        همه می‌گریزند.
عباس همچنان ایستاده است
        ساعت همچنان صدا در می‌دهد
پرچم همچنان بال بال می‌زند
        تا صبح…
تا پهن شدن همه نور در گستره زمین
    تا فردا…
تا وقتی که شبی، شبحی و ترسی نباشد
    تا آمدن حسین؛
        تا تولد دوباره اصغر؛
            تا آشکار شدن قد رشید علی‌اکبر،
            از میانه خیمه‌گاه
تا شکفتن لبخندی از نور بر لب‌های زینب،
            رقیه،
                سکینه،
عباس همچنان در اهتزاز است!
پسرک سقا به صحن خیابان آمده
دستفروش‌ها در امنیت بال بال زدن پرچم بیرون آمده‌اند
و ساعت،
        هر ساعت می‌نوازد
                    دانگ… دانگ…

ماهنامه موعود شماره ۸۴