میرزا محمّدتقی شیرازی، در امر خوراک و پوشاک و مسکن خویش بسیار قانع و زاهد بود. با وجود اموال فراوانی که از «آفریقا»، «ایران»، «عراق»، «عربستان»، شیخ نشینهای خلیج و دیگر نقاط به دستش میرسید، خانهای اجارهای داشت.
میرزا محمّدتقی شیرازی، در امر خوراک و پوشاک و مسکن خویش بسیار قانع و زاهد بود. با وجود اموال فراوانی که از «آفریقا»، «ایران»، «عراق»، «عربستان»، شیخ نشینهای خلیج و دیگر نقاط به دستش میرسید، خانهای اجارهای داشت.
یکی از علما میگوید:
وقتی دیدم پیراهن میرزا وصلههای زیادی دارد، به فرزندش میرزا عبدالحسین گفتم:
چرا پیراهن وی اینگونه است، با اینکه او زعیم و قائد بینظیر انقلاب عراق است و با موقعیّت وی هیچ تناسبی ندارد؟!
او در پاسخ گفت:
پدرم در «شیراز» مزرعهای دارد که از اجدادش به او رسیده است. درآمد سالیانه این مزرعه چیزی در حدود صد تومان است. پدرم خرج زن و بچّه و دیگر مخارج خود را که شامل خوراک و پوشاک و اجاره منزل میشود، تنها از این راه تأمین میکند و چون این مبلغ، نیازمندیهای ضروری خانواده را تأمین نمیکند، پدرم به لباسی کهنه بسنده میکند و چیز دیگری را جایگزین آن نمیکند تا از همان صد تومان، همه مخارج خانواده را تأمین کند.
منبع: «مرگی در نور»، صص ۱۰۲ ـ ۱۰۳، ۱۰۷، ۳۷۷، ۳۷۹ ـ ۳۸۰، ۳۸۱، ۳۹۴، ۳۹۵، ۳۹۷ و ۴۰۰.