قبل از حادثه کربلا سال های آخر خلافت معاویه، امام حسین علیه السلام در سفر حج خطبه ای در منا خواند و از اوضاع جاری کشور اظهار ناخرسندی نمود.
موعود :قبل از حادثه کربلا سال های آخر خلافت معاویه، امام حسین علیه السلام در سفر حج خطبه ای در منا خواند و از اوضاع جاری کشور اظهار ناخرسندی نمود.
در پایان خطبه فرمود: اَللّهُمَّ إِنَّکَ تَعْلَمُ إِنَّهُ لَمْ یَکُنْ مَا کَانَ مِنَّا تَنافُساً فِی سُلْطان، وَ لا التماساً مِنْ فُضُولِ الْحُطامِ، وَ لکِنْ لِنَرَىَ الْمَعالِمَ مِنْ دِینِکَ، وَ نُظْهِرَ الاِصْلاحَ فِی بِلادِکَ، وَ یَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبادِکَ، وَ یُعْمَلُ بِفَرَائِضِکَ وَ سُنَّتِکَ وَ أَحْکامِکَ/
خدایا تو می دانی که این تلاش ها و اقدام ها نه به منظور رقابت در سلطنت و حکومت است و نه به منظور دست یابی به ثروت و نعمت مادی. بلکه می خواهیم اصول و ارزش های دین تو را آشکار کنیم و آن ها را ارائه دهیم و اصلاح در مملکت تو پدید آوریم و مظلومان از بندگان تو امنیت پیدا کنند و احکام و قوانین تو مورد عمل قرار گیرد.”
مسأله اصلاح در امت در وصیت نامه امام حسین علیه السلام نیز که آن را قبل از حرکت از مدینه نوشته آمده است.
لیکن هیچ یک از اظهار معالم دین، اصلاح در بلاد، ایجاد امنیت برای مظلومان، احیای احکام الهی و مبارزه با بدعت چیزی نیست که منافاتی با رضایت خدا داشته باشد یا غیر آن باشد بلکه عین تحصیل رضای الهی است.
البته امام حسین علیه السلام این را خصلت شخصی خود نمی داند بلکه خصلت اهل بیت را چنین برمیشمرد: رضی الله رضانا اهل البیت.”