موعود پایگاه اینترنتی موعود
تلاوت آیات روح‌بخش قرآن کریم، آنچنان اثر بخش بود که حتی دل‌های زنگار گرفته مشرکان نیز شیفته آن می‌شد. به همین دلیل، کم‌کم، از شدت دشمنی با پیامبر کاسته می‌شد و بسیاری با درک آیین اسلام به خود می‌آمدند و پنهانی به این دین می‌پیوستند. روند فزاینده گرایش به اسلام، برای مشرکان تحمل‌پذیر نبود و آنان برای اسلام‌خواهی مردم، به هر کاری دست می‌زدند. البته این سخت‌گیری‌ها، سودی در بر نداشت و مسلمانان را بیش از پیش در تداوم راهشان راسخ‌تر می‌ساخت.
مشرکان در آخرین گام، بر آن شدند تا بدون برانگیختن احساسات بنی‌هاشم، پیامبر را از مکه دور کنند. آنان تصمیم گرفتند بر شکنجه و آزار پیامبر بیفزایند و با شوراندن توده‌های مردم بر ضدّ ایشان، پیامبر را به بیرون از مکه تبعید کنند. در این صورت، آنان می‌توانستند، اوضاع مکه را کنترل کنند و با زیر نظر گرفتن حرکت‌های بعدی مسلمانان، هرگونه ناآرامی را سرکوب سازند. با این حال چون به قدرت برتر الهی نیندیشیده بودند، در اجرای تصمیم خود ناکام شدند.
در همین زمان، آیات ۷۶ و ۷۷ سوره اسراء نازل شد و از عقیم ماندن این توطئه شوم و کیفری که در انتظار توطئه‌گران بود، خبر داد:
«و چیزی نمانده بود که تو را از این سرزمین بیرون کنند، تا تو را از آنجا بیرون سازند و در آن صورت آنان (هم) پس از تو جز (زمان) اندکی نمی‌ماندند؛ ٭ سنتی که همواره در میان (امت‌های) فرستادگانی که پیش از تو گسیل داشته‌ایم (جاری) بوده است و برای سنت و (قانون) ما تغییری نخواهی یافت».1
ماهنامه موعود شماره ۹۳
پی‌نوشت:
۱. تفسیر نمونه، ج ۱۲، ص ۲۱۶؛ نمونه بینات، ص ۵۰۸؛ شأن نزول آیات، ۳۶۸؛ مجمع‌البیان، ج ۱۴، ص ۱۸۸.
