موعود پایگاه اینترنتی موعود
می‌خواهیم در این سال جدید شما را دعوت کنیم برای همراهی بیشتر و به دنبال آن پیشنهاد می‌کنیم: اوّلین دعای تحویل سال را دعا برای فرج آل محمّد(ص) قرار دهید؛ سهمی از دید و بازدید آشنایان در ایّام عید را مصروف گفتن از امام عصر(ع) کنید؛ سهمی از عیدی خانواده و دوستان را یکی از آثار فرهنگی مهدوی قرار دهید، تا همگان سال را با او و به نام او آغاز کنند …
هر از چند صباحی با صدای جانسوز مدّاحی و سخنوری که با تکرار عبارت «یا صاحب‌الزّمان(ع)» و گفت‌وگو از تشرّفی و غربت امام ما را متوجّه و متذکّر می‌سازد، دلمان می‌شکند و اشکمان جاری می‌شود، در همان حال و احوال هم بی‌هیچ مقدّمه به یاد نیازها و حاجات خود می‌افتیم و دل شکسته را پیش از آنکه صرف صاحبِ دل یعنی حضرت کنیم برای رفع حوائج ریز و درشت خودمان هزینه می‌کنیم و از دیر و زود برآورده شدن نیاز نیز گلایه سر می‌دهیم. گوئیا ناخواسته و نادانسته خوش‌تر می‌داریم که امام در پرده غربت و غیبت بماند، تا شرح تنهایی و انتظار هزار ساله‌اش اشکمان را درآورد، بلکه حاجاتمان برآورده شود. این عین بی‌انصافی است؛ عین سنگ‌دلی است. ما ناخواسته و نادانسته عالی‌ترین شخص عالم را صرف دانی‌ترین حوائج و گاه هواجس شخصی می‌کنیم.
امروز، در ابتدای سال نو و انتهای سال کهنه می‌خواهم خودم را و خودمان را به صندلی محاسبه و پرسش بنشانم و بپرسم:
ـ برای او که عالی‌ترین و محق‌ترین است؛ بلکه، همه حقّ و همه حقوق متوجّه او و از آن اوست؛
ـ برای او که سخی‌ترین و بخشنده‌ترین است؛ بلکه، همه آنچه آشکار و نهان است و نام روزی دارد، از سوی اوست؛
ـ برای او که منتقم‌ترین و طالب‌ترین است؛ بلکه، همه حقوق پایمال شده اوّلین و آخرین در انتظار اوست؛
ـ برای او که منتظرترین شخص عالم است تا همه عدالت را در موضع حقّش قرار دهد.
ـ برای او که شایسته‌ترین است برای بودن، برای خون‌خواهی، برای خلافت در عرصه زمین، برای دستگیری از درماندگان، برای برطرف کردن همه هموم و غموم، برای در هم کوبیدن خانه‌های ظلم و ظلمت، برای او که تنهاترین است و دل‌شکسته‌ترین، چه کردیم؟
ـ چه سهمی از سال پیشین، ۳۶۵ روز، ۸۷۶۰ ساعت و همه آنچه که خوردیم، بردیم، رفتیم، آمدیم، گفتیم و نوشتیم، برای او بود؟
ـ چه سهمی از نرمی و ملاطفت، خشم و عصبانیت، اندوه و شادی، سفر و حضر، دیدار و دوری و داد و دهش را نصیب او ساختیم؟
ـ چقدر از او می‌توانستیم بگوییم و نگفتیم؟
ـ چقدر برای او می‌توانستیم دعا کنیم و نکردیم؟
ـ چقدر برای او می‌توانستیم بنوازیم و ننواختیم؟
ـ چقدر برای او می‌توانستیم تبرّی بجوییم و نجستیم؟
ـ چقدر می‌توانستیم در عهد او وفادار بمانیم و نماندیم؟
ـ چقدر می‌توانستیم به نام او عدالت بورزیم و نورزیدیم؟ …
این همه را و حتّی سه نقطه آخرین را که نمی‌دانم چه عددی را شامل می‌شود در صد میلیون، بلکه یک میلیارد یا بیشتر انسان مسلمان با همه توانایی‌هایشان ضرب کنید تا به قدر و اندازه نگفتن‌ها، نکردن‌ها، نبخشیدن‌ها، نجستن‌ها، نخواندن‌ها، بلکه ظلم‌ها و بدعهدی‌های رفته از سوی ما در سال قبل، دستتان بیاید. اگر حضرت، به همین اندازه از ما دل‌شکسته، متوقّع، منتظر و شاکی باشد، چه؟
اگر خداوند به همین اندازه یا خیلی کمتر، یک هزارم آنچه که در حقّ امام کردیم و نباید می‌کردیم و آنچه نکردیم و می‌بایست انجام می‌دادیم از ما روی برگرداند چه؟
باران می‌بارد؟ می‌بینید که نمی‌بارد!
آرامش می‌بارد؟ می‌بینید که نمی‌بارد!
شفا و درمان و سلامتی، امنیّت و آرامش و برخورداری و خلاصی بزرگ از همه آنچه که بشر بدان مبتلاست و ما هم در آن شریک، در گرو آگاهی ماست. درباره حقّ بر زمین مانده امام مبین، حقّی که به راحتی تمام زیر پا می‌گذاریمش و خم هم به ابرو نمی‌آوریم.
این همه در گرو عهد ما و تجدید عهد ماست درباره حجّت حق، عهدی که نمی‌پاییم و آن را می‌گسلیم و خم هم به ابرو نمی‌آوریم.
در گرو آمادگی ماست برای پرداخت این حق به اهلش. به او که شایسته این حق است و ما، هر یک به سهم خود و به بزرگی بام و ساحت حیاط و زندگی‌مان سهمی از آن را، از آن خود ساخته‌ایم و حاضر به پرداختش نیستیم. وای اگر او که بیناترین است، ما را از ظالمان مظلوم‌نما بشناسد!
می‌خواهیم در این سال جدید شما را دعوت کنیم برای همراهی بیشتر و به دنبال آن پیشنهاد می‌کنیم:
۱. اوّلین دعای تحویل سال را دعا برای فرج آل محمّد(ص) قرار دهید؛
۲. سهمی از دید و بازدید آشنایان در ایّام عید را مصروف گفتن از امام عصر(ع) کنید؛
۳. سهمی از عیدی خانواده و دوستان را یکی از آثار فرهنگی مهدوی قرار دهید، تا همگان سال را با او و به نام او آغاز کنند؛
۴. صدقات، زیارات، صله ارحام و دعای خود را به نام امام و برای امام انجام دهید؛
۵. سهمی از تشویق و تبلیغ و دعوت را به معرفی آثار مهدوی اختصاص دهید؛
۶. با مشورت خویشان و دوستان، برای جبران آنچه در سال‌های قبل رفته، گروهی، انجمنی، محلّی، میزی یا هر چه را که مقدور است، اختصاص به تبلیغ نام امام و عرضه آثار مهدوی برای خانواده، محل یا شهر خود دهید؛
۷. حدّاقل یک نفر را مشترک نشریّات موعود و موعود نوجوان کنید؛
۸. به کتاب‌خانه‌های مدارس فرزندانتان یک دوره اشتراک «موعود نوجوان» هدیه کنید یا با همراهی خویشان در مدرسه یک قفسه اختصاص به کتب و آثار مهدوی دهید؛
۹. درصد مختصری از درآمد ماهانه را (مثلاً ۲۰۰۰ تومان) با واسطه مادر خانواده به خرید آثار مهدوی و هدیه آن به دوستان، مساجد، کتاب‌خانه‌ها و… اختصاص دهید؛
۱۰. حمایت از «یک بی‌نوای درمانده» را در طیّ یک سال به نام حضرت عهده‌دار شوید…
این عدد را بدون سه نقطه ضرب در ده میلیون یا بیشتر کنید، بی‌شک لبخندی بر چهره امام نقش می‌بندد، جامعه ما گامی آماده‌تر می‌شود و به جلو می‌آید، در کار ما و همه مسلمانان فرج حاصل می‌شود.
مگر نخوانده‌اید که امام فرمودند: «برای فرج ما دعا کنید که همانا فرج شماست» حتّی اگر این اقدام کوچک را برای گشایش و فرج در کار فرو بسته خود کنیم، در فرج بزرگ که به ظهور مقدّس می‌انجامد، مدد می‌رساند.چشم به راه گزارش و خبر شما درباره اقدامات شایسته‌اتان هستیم. این اقدامات در خور را در مجلّه درج خواهیم کرد، إن‌شاءالله
اسماعیل شفیعی سروستانی
ماهنامه موعود شماره ۹۸
