راز آفرینش-۲

انسان، از زمانی که چشم باز کرد و خود را شناخت در پی پیدا کردن راه هایی برای راحت زندگی کردن بود. در این میان چیزی که به این انگیزه دامن میزد، تلاش برای رسیدن به آرزوهای بزرگ و دست نیافتنی بود.

 یکی از آرزوهای دیرینه ی انسان پرواز بود. پرواز در آسمان آبی همانند پرندگان، آزاد و بدون خطر. انسان برای رسیدن به این آرزوی خود مثل همیشه دست به دامن طبیعت شد و از آن الگو برداری کرد. با بررسی دقیق چونگی پرواز انواع پرندگان به اصول کلی پرواز دست یافت و شروع به ساخت وسایل پرواز کرد. تا اینکه این آرزوی بزرگ در اوایل قرن بیستم به حقیقت پیوست. اما تا زمان حاضر با وجود همه ی پیشرفتی که در ساخت هواپیماها به دست آمده، هنوز در پرواز انسان، خطر سقوط وجود دارد، درست برعکس پرندگان.

 پرندگان پس از آموختن پرواز دیگر اشتباهی نمی‌کنند و به راحتی در میان آسمان آبی و زمین به پرواز مشغول می‌شوند. حال سؤالی که مطرح می‌شود این است که انسان با وجود عقل، این همه تلاش و پیشرفت در زمینه ی پرواز، چراهنوز دچار مشکل است اما پرندگان که موجوداتی محدود هستند و مانند انسان از توانایی تفکر بهره ای نبرده‌اند، از زمانی که پرواز را می آموزند دیگر دچار مشکل نمی‌شوند و بدون خطا و اشتباه پرواز می‌کنند. چه کسی اینگونه پرواز کردن را به پرندگان آموخته که از اشرف مخلوقات هم بهتر به این کار می پردازند؟…

برای یافتن پاسخ این سؤال و از این قبیل سؤالات ما به تماشای لوح فشرده ی "پرواز پرندگان" مؤسسه موعود نشستیم. در این برنامه ی مستند که ساخته ی هارون یحیی است در مورد تفاوت بال پرندگان، طراحی و برنامه ریزی کامل پرواز، مهاجرت دسته جمعی پرندگان، مانورهای آن ها در حین پرواز و… بحث شده است.

"پرواز پرندگان" در مجموعه ی راز آفرینش۱ در دسترس شما عزیزان قرار گرفته است. نکته ی جالب توجه این برنامه تطابق عجایب زندگی و پرواز پرندگان با آیات قرآن کریم است. برای آشنایی بیشتر با این اثر با هم قسمتی از گفته های آن را می خوانیم:

"…هواپیماهای جنگنده از دستگاهای الکترونیکی زیادی برای تعیین خطوط طول و عرض پرواز استفاده می‌کنند، اما غازهایی که مسافت های طولانی تری نسبت به جنگنده ها می پیمایند، در میان ابرها نیز متوجه می‌شوند که به چه سمتی در حال پروازند، بدون اینکه از هرگونه دستگاه یا تجهیزات مصنوعی استفاده کنند. در ارتفاع چند هزار متری اکسیژن، بسیار کم است و به همین دلیل خلبانان از دستگاه های اکسیژن استفاده می‌کنند اما غازها نیازی به استفاده از دستگاه اکسیژن ندارند. ریه ها و سلول های خاص خونی آن ها به گونه ای آفریده شده است که این پرنده می تواند حتی در چنین ارتفاعاتی پرواز کند. علاوه بر این ساختار بدنی این مخلوقات هماهنگی خاصی با محیط دارد، بدن این موجودات در مقابل دمایی که گاهی تا ۵۵درجه زیر صفر می رسد مقاوم است و با محیط سازگاری دارد…"