موعود پایگاه اینترنتی موعود
امام رضا(علیه السلام) در سفری که به بصره داشتند در مجلسی در حضور مردم و دانشمندان ادیان و مذاهب بر بالای منبر رفتند پس، از سخنان و پرسش و پاسخ، سِفْر(جزئی از تورات و انجیل) اول از زبور را خواند. تا این‌که به نام محمّد، على، فاطمه و حسنین(علیهم السلام) رسید. فرمود: اى رأس الجالوت! (بزرگ یهود) تو را به خدا! آیا اینها در زبور داود نیست؟
رأس الجالوت گفت: آرى، عین مطالب و نام‌‌ها در زبور آمده است.
حضرت فرمود: تو را به حق ده معجزهاى که خداوند بر موسى بن عمران اعطا نمود، قسم مىدهم، آیا این پنج تن، در تورات به عدل و فضل توصیف نشدهاند؟
گفت: آرى، و کسى که منکر آن شود به خدا و پیامبرانش کافر گردیده است. امام رو به او کرد و فرمود: فلان سفر از تورات را بیاور و شروع کرد به خواندن.
رأس الجالوت از خواندن و فصاحت و بلاغت حضرت، تعجّب کرد. وقتى امام به نام مقدس محمّد(صلی اللله علیه وآله) رسید، رأس الجالوت گفت: آرى، اینها احماد و دختر او، الیا، شبر و شبیر هستند که معناى آن به عربى مىشود: محمّد، فاطمه، على، حسن و حسین.
حضرت، سفر سوم از انجیل را گرفته و خواند، تا رسید به نام پیامبر اسلام(صلی اللله علیه وآله)، سپس رو به جاثلیق (رئیس مسیحیان در ممالک اسلامی) نموده، فرمود: این پیامبرى که در این‌جا توصیف شده است، کیست؟ جاثلیق گفت: او را توصیف کن.
حضرت فرمود: چیزى از خود نمىگویم، بلکه توصیف خدا را ذکر مىکنم؛ او صاحب ناقه و عصا و کسا مىباشد، پیامبر امّى است که نام مبارک او در تورات و انجیل نوشته شده، امر به معروف و نهى از منکر مىکند و حلال و حرام خدا را بیان مىنماید. طیّبات و پاکی‌‌ها را حلال و خبائث و ناپاکی‌‌ها را حرام مىنماید. تکالیف و گناهان سخت را بر مىدارد. و زنجیرهایى را که مانع از پیمودن راه رستگارى و طریق عدل و مستقیم مىشوند، از بین مىبرد. اى جاثلیق! تو را به حق عیسى- که روح خدا و کلمه او بود- آیا در انجیل این توصیفات را براى این پیامبر ندیدهاى؟
جاثلیق سرش را پایین انداخت و دانست که اگر انکار کند، کافر خواهد شد. بعد گفت: آرى، این صفات در انجیل هست و عیسى(علیه السلام) نام این پیامبر را آورده است.
امام فرمود: اکنون که انکار نکردى و به این مطالب اقرار نمودى، سفر دوم انجیل را نیز بیاور که در آن‌‌جا نام آن پیامبر و جانشینش على(علیه السلام) و نام دخترش فاطمه و فرزندانش حسن و حسین (علیه السلام) ذکر شده است.
منبع: الخرائج و الجرائح، ج ۱، ص ۳۴۱ – ۳۴۹
