اینجا غدیر است

رضا بابایى
این آخرین حج است
آخرین بوسه‏هاى سرزمین بطحا بر قافله محمدى.
 اینجا غدیر است
 ایستگاه ولایت
مهبط واژه‏هاى آسمانى و بارش گلخنده‏هاى وحى بر سر و روى ایمانیان.
 امروز، روزگار بالیدن دین تا آخرین قله‏هاى کمال است
 و زاد روز پیوستن حلقه آخرین به سلسله نعمت.
 برخیز و کوزه جان را
 که مهر مادر گلهاست

 از آب
 سر ریز کن
 راه مار پیچ شب
 قصه ناتمام خود را به برق چشمى فروخت
 خورشید سرک مى‏کشد
و ماه
بى‏تاب از آنهمه حضور
 گریزهاى خود را
 – شادمانه
 در جویبار غدیر مى‏ریزد.
 برخیز و به جامه سادگى درآ
 تن پوش تندیسها را
از مادر بخواه
 و به همت صدایى که فقط از مناره شرق
 توان شنید
 کوچه باغهاى شهر را
 از کودکیهاى خود آکنده کن

 کوهها
بلند و سبز
کوتاه و خاکسترى
 همه در یک شمایل خیره‏اند
 اگر تشنگى را دیده بودى
 و مى‏دانستى
که جرعه او دریاست
 هرگز به هرزه آبى که از آهن مى‏چکد
 دامن خود را تر نمى‏کردى

 عمرى است که نماز
 گرسنه سلامى است که او را در میانه مکه و مدینه
– غدیر
 شنیده بود

 یار غارى داشت
 که با آن
 هر شب
 به آسمانها مى‏خندید
 و قطره‏هاى چشم یار غدیرى خود را
 کابین ناز دانه‏هاى سیادت مى‏کرد
 عمرى است که نماز
خنده و گریه را فراموش کرده بود
و نمى‏دانست از خنده تا گریه، راه چند است
 بر آسمان مى‏خندید
و بر شب بوها مى‏گریست
 و میان آن خنده و گریه
 بر یتیمى خود بوسه حیرت مى‏زد
 و از خوش بختى لاله‏ها کنایه مى‏ساخت
 محراب نقره فامى داشت
که مانند بیدهاى جوان
از کناره تیرى چوبین سرزده بود
 بهار شاعران، نه
بهار بیدهاى جوان
 که پیوندى لحظه‏هاى غدیرند

 ستاره دنباله دار ولایت
 اینک
 به برج میزان رسیده است
 و مؤذن سبز پوش ابر آشیان
 انگشت ایماى خود را
در کمان آسمان رها مى‏کند و بوى خوب عشق را مى‏پراکند

 بى نگاه تو
 که غدیر را آبیارى کرد و
 مکه و مدینه را در کوفه جا داد
 نماز در خانه سالمندان، غبار صندوقهاى خاطرات تلخ زندگى است
 بى رکوع تو
 زکات، قد نیفراشت و سجده از خاک سر بر نداشت
 و بى سلام تو
 هیچ نمازى به دار السلام موعود راه نبرد.
 پیچک نماز
 قائمه‏اى خوش قوارتر از ذوالفقار تو نیافت
 و سجده
پناهگاهى با طراوت‏تر از غدیر نجست
 در قنوت تو، چه دیدند ستاره‏ها
 که دانه دانه بر آن ریختند؟
کفشهاى وصله‏دار تو
 هر بدعتى را از دین سترد
و دلواژه‏هاى بلاغتت
مشق هر شب سوسنهاست

 اى آواز خدا!
 به آنکه برایت تازیانه خورد
 سوگند
که هیچ نگاهى
 عرق گل را
 جز در نیایش تو نخواهد یافت
 و من با شکوه‏ترین پند توام
 در نماز مردگان نیز
 سر بر خاک کوفه
 نخواهم گذاشت.

 

ماهنامه موعود شماره ۱۳