پیغمبر (صلی الله علیه و آله وسلم) رابطه بین عالم برزخ و دنیا را به رابطه دنیا و رحم مادر تشبیه کرد . مؤمن در حالت احتضار و ابتدای قبض روح فرشتگان الهی را میبیند. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم ) و اهل بیتش جایگاهش را در بهشت به او نشان می دهند.
موعود از زمانی که قرار است مؤمن از دنیا برود در حالت احتضار و ابتدای قبض روح فرشتگان الهی بر او نازل میشوند و با سلام و صلوات او را وارد عالم برزخ میکنند بهشت را به او نشان می دهند و با یک احترام خاصی مومن را از این عالم به آن عالم وارد میکنند برخلاف کافر که که با اهانت و ضرب وشتم و سرزنش وارد آن عالم میکنند.
آیه ای از قرآن دلالت بر عزّت و احترام و خوشی مؤمن هنگام مرگ دارد :
” ألا إنّ اولیاءالله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون الذین امنوا و کانوا یتقون لهم البشری فی الحیاه الدنیا و فی الاخره، آگاه باشید که اولیاء خدا نه ترسی دارند و نه غصّه و حزنی بعد می فرماید اولیاء خدا کسانی هستند که ایمان آوردند و در زندگیشان با تقوا بودند “، ” کانوا یتّقون ” تقوا جزء برنامه دائم زندگیشان بوده. اینها را هنگام مرگ مژده می دهند، ” لهم البشری فی الحیاه الدنیا ” .
از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که ” أن یبشِره بالجنه ” مژده ای که در حیات دنیا به آنها می دهند آن مژده ای است که به او میگویند تو بهشت رفتی، این بهشتی است که بناست بروید.
قبل از اینکه انسان از دنیا برود جایگاهش را در بهشت به او نشان می دهند و در آخرت هم پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم ) و اهل بیتش آنجا را مژده می دهند که ما شفیع تو هستیم و جایگاهش را برایش معرفی میکنند.
از این آیه بر می آید که هنگام قبض روح و هنگام مرگ از طرف فرشتگان الهی به مؤمن مژده داده میشود آن چنان مژده ی که کاملاً مسرور میشود و اگر به او بگویند حالا دوست داری برگردی دیگر حاضر نیست برگردد .یعنی مژده طوریست که مؤمن آن سرا و رفتن به آنجا را بر هر چیزی ترجیح می دهد.
آیات دیگری هم داریم که می فرماید این مژده در هنگام مرگ برای مؤمن است.
آیه دیگری که باز دلالت بر رفع خوف و حزن مؤمن دارد :
” إنّ الذین قالوا ربناالله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه الاّ تخافوا و لا تحزنوا و أبشروا بالجنه التی کنتم توعدون ” کسانی که ایمان دارند و میگویند پروردگار ما الله است و این ایمان را هم ثابت نگه می دارند ومنحرف نمیشوند هنگام مرگ فرشتگان الهی نها نازل میشوند و مژده می دهند که دیگر نترسید و غصه نداشته باشید و مژده باد بر شما آن بهشتی که پیامبران به شما وعده داده بودند.
باز مژده بهشت را فرشتگان در هنگام مرگ به مؤمن می دهند.
مؤمن در حالت احتضار و ابتدای قبض روح فرشتگان الهی را میبیند. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم ) و اهل بیتش جایگاهش را در بهشت به او نشان می دهند.
نکته ای که باید توجه کرد این است که به او میگویند غصه نخور و نترس. از آینده نترس، آینده تو درست است و آینده ات اینجاست. غصه نخور برگذشته چون گذشته تو بخشیده شده.
هم حزن داریم، هم عدم حزن و هم عدم خوف. عدم خوف نسبت به آینده و عدم حزن نسبت به گذشته. این آیات یکی از نمونه های قرآن است که حاصلش این شد که مؤمن در هنگام مرگ فرشتگان الهی بر او نازل شده و به او مژده می دهند.
نکته دیگر در این آیه این است که هنگام احتضار همه انسان ها فرشتگان الهی را میبینند. هم فرشتگان دنیا را میبینند و هم فرشتگان برزخ را. کسانی که به او مژده می دهند فرشتگان برزخ هستند که جایگاه برزخی او را نشان می دهند.
از این آیات حیات برزخی هم ثابت میشود چون این مژده دادن ها در قیامت نیست بلکه هنگام مرگ و بلافاصله بعد از مرگ است. از این مژده ها و این آیات استفاده میکنیم که حیات برزخی یا همان حیات بعد از مرگ که بین مرگ و قیامت میباشد حق است.
پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمود: همان گونه که بچه از ناراحتی، غم و ظلمت رحم مادر خارج میشود و به دنیا می آید دنیای وسیع، دنیای خیالی با صفاتر از رحم مادراست.
مؤمن هم که از دنیا می رود از این عالم تنگ و تاریک و غمناک و غم آلود خارج میشود و وارد عالم روح وریحان و با صفا و وسیع و بسیار با معناتر میشود.
نکته ی این حدیث رابطه بین عالم بعد از مرگ، عالم برزخ و عالم دنیاست. یعنی عظمت، بزرگی، معناداری، لذت ها، آلام و آنچه که در عالم برزخ هست در مقایسه با عالم دنیا همانند عالم دنیا با رحم مادرست .
همان گونه که رحم مادر کوچک و تنگ و تاریک است، ظلمتکده دنیا هم نسبت به برزخ تنگ و تاریک و ظلمتکده است. همون گونه که در عالم رحم غذای بچه خون آلوده و کثیف است، غذای دنیا هم نسبت به عالم برزخ آلوده و کثیف و تهوع آور است.
منبع: تبیان