قطعاً به هنگام حضور دوباره آموزگار به کلاس و اطلاع دانشآموزان از اینکه او دورادور همه آنها را زیر نظر داشته است، آنهایى که وقت خود را با شیطنت و بازیگوشى به هدر دادهاند بسیار شرمنده خواهند شد.
در مورد فلسفه و حکمت غیبت آخرین حجت خدا سخنان بسیارى گفته شده و احتمالات متعددى مطرح گشته است. اما شاید این احتمال که فلسفه غیبت آزمودن مؤمنان و تمیز و تشخیص مدعیان دروغین پیروى از ولایت و منتظران از ولایتمداران واقعى و منتظران راستین است، از دیگر احتمالات پذیرفتنىتر و نزدیکتر به واقع باشد.
کلاس درسى را در نظر بگیرید که آموزگار آن براى آزمودن دانشآموزانش دقایقى کلاس را ترک گفته اما دورادور نظارهگر آنان است. آنچه او مشاهده مىکند چه خواهد بود؟ گروهى از دانشآموزان غیبت از آموزگار سوء استفاده کرده و به آزار و اذیت دیگر همکلاسیها پرداختهاند؛ گروهى دیگر با شیطنتهاى کودکانه خود همه کلاس را به هم ریختهاند؛ عدهاى دیگر با حسرت تمام چشم به فضاى بیرون از کلاس دوخته و تماشاگر دانشآموزانى هستند که در حیات مدرسه مشغول جست و خیزند؛ برخى از دانشآموزان هم فرصت را غنیمت شمرده و به انجام تکالیف عقبمانده خود مشغولند.
قطعاً به هنگام حضور دوباره آموزگار به کلاس و اطلاع دانشآموزان از اینکه او دورادور همه آنها را زیر نظر داشته است، آنهایى که وقت خود را با شیطنت و بازیگوشى به هدر دادهاند بسیار شرمنده خواهند شد.
جهان عصر غیبت نیز همانند همین کلاس درس است. کلاسى که در ظاهر استاد در آن حضور ندارد. اما حرکات و سکنات هیچیک از دانشآموزانش از نگاه تیزبین استاد دور نیست و همه آنها باید به هنگام ظهور پاسخگوى شیطنتها یا بازیگوشیهاى خود باشند.
شاید بیان کلامى از امام عصر(ع) براى درک بهتر آنچه گفته شد مؤثر باشد. آن حضرت در یکى از توقیعات خود مىفرماید:
فلیعمل کلّ امرىء منکم بما یقرب به من محبتّنا و لیتحنّب ما یدنیه من کراهتنا، و سخطنا، فإنَّ أمرنا بغته. فجاءه حین لا تنفعه توبه، ولا ینجیه من عقابنا ندم على حوبه.۱
پس هر یک از شما باید آنچه را که موجب دوستى ما مىشود پیشه خود سازد و از هر آنچه که موجب خشم و ناخشنودى ما مىگردد، دورى گزیند؛ زیرا فرمان ما به یکباره و ناگهانى فرا مىرسد و در آن زمان توبه و بازگشت براى کسى سودى ندارد و پشیمانى از گناه کسى را از کیفر ما نجات نمىبخشد.
آرى، همه ما در آزمونى بزرگ واقع شدهایم. آزمونى که اگر از آن سربلند بیرون آییم برترین مردم همه روزگاران خواهیم بود.۲ و اگر از عهده آزمون برنیاییم فرداى ظهور باید در برابر حجت خدا پاسخگو باشیم. پس بیاییم از همین امروز و پیش از آنکه واقعه ناگهانى ظهور فرا رسد خود را براى پاسخگویى در برابر امام عصر(ع) آماده کنیم؛ چرا که فردا خیلى دیر است.
پىنوشتها :
۱ . احمدبن على بن ابىطالب طبرسى، الإحتجاج، ص۴۹۵؛ همچنین ر.ک: محمدباقر مجلسى، بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۷۶، ح ۷.
۲ . ر.ک: محمدباقر مجلسى، همان، ج۵۲، ص۱۲۲، ح۴.
موعود شماره ۴۷