دارالافتای مصر به تازگی پژوهشی را منتشر کرده است که توضیح می دهد چرا افرادی که داعش قصد ” گردن زدن ” آنان را دارد، هنگام ذبح شدن آرام اند و هیچ واکنشی نشان نمی دهند.
به گزارش پاموعود به نقل از پایگاه ” الشرق الاوسط”، در حالی که آرامش و تسلیم بودن ویژگی اصلی همه کسانی است که داعش قصد گردن زدن آنان را دارد، روانپزشکان میگویند که داعش برای مدتی مشخص، به نوعی حس قربانیان به ویژه حس شنوایی و بینایی را از آنان میگیرد. درنتیجه آن ها کاملاً تسلیم میشوند و بدون مقاومت به استقبال مرگ می روند. آن ها میگویند که درچنین شرایطی، انسان مرگ را به انتظار کشیدن ترجیح می دهد. روانشناسان، همچنین، احتمال دیگری را مطرح کردهاند و آن تزریق مواد آرام بخش قوی به قربانیان است.
«عبیر مرسی»، روانشناس مصری، درباره تسلیم شدن قربانیان داعش میگوید: «انسان درهمه حال، دو نوع هوشیاری دارد؛ نوع اول، هوشیاری عادی است که درمقابل هر عملی، عکس العمل نشان می دهد و نوع دوم، حالت گیجی و سرگردانی است که بر فرد غلبه میکند، به گونه ای که قادر به درک وضعیت نیست و باعث میشود که دروضعیت تسلیم شدید قرار گیرد».
وی افزود: «افرادی که به اسارت داعش درمی آیند، مورد دوم درباره آنان صدق میکند. افزون بر اینکه این احتمال نیز وجود دارد که مواد آرام بخش قوی به قربانیان تزریق شود که آن ها را به شدت تحت تاثیر قرار دهد».
دکتر «عبد الحلیم منصور» نیز درباره تسلیم شدن قربانیان داعش هنگام فرا رسیدن لحظه کشته شدنشان میگوید: «مساله قابل توجه این است که کشته شدن قربانیان درآرامش و تسلیم کامل و بدون مقاومت آنان صورت میگیرد و این حالت، یا به این دلیل است که نقاطی از بدن قربانیان، شکنجه شده و یا آنان به شدت مضروب شدهاند. این مساله باعث میشود آن ها کاملاً تسلیم باشند و از بیم شکنجه، و ضرب و شتم از سوی داعشی ها سکوت را ترجیح می دهند، به ویژه که می دانند سرنوشتی جز مرگ درانتظار آنان نیست».
وی افزود: «احتمال دوم این است که قربانیان، تحت تاثیر داروهای آرام بخش قرار گرفته باشند و درنتیجه مصرف این داروها، هیچ مقاومتی از خود نشان ندهند».
منصور ادامه داد: «احتمال مطرح شده ازسوی برخی ها مبنی براینکه قربانیان ممکن است به امید عفو شدن از سوی داعش، آرام باشند و مقاومتی از خود نشان ندهند، به نظر من، به هیچ وجه درست نیست؛ زیرا داعشی ها قدرت و ابزارهای مختلف شکنجه و وسایل علمی جدید را دراختیار دارند و هیچ امیدی نیست که بخواهند کسانی را که دراختیار آنان هستند، ببخشند».